Το πρώτο βήμα έγινε για τις συμφωνίες που αφορούν την ελληνική ΑΟΖ, με την υπογραφή της διμερούς συμφωνίας Ελλάδας-Ιταλίας σε ότι αφορά την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο κρατών. Είναι η πρώτη συμφωνία που υπογράφει η χώρα μας για ΑΟΖ. Η Συμφωνία έγινε με υποχωρήσεις από την Ελλάδα στα θέματα της αλιείας , κυρίως όμως υπάρχουν ερωτήματα σε ότι αφορά την επήρεια των μικρών ελληνικών νησιών του Ιουνίου (Παξοί, Αντίπαξοι, Διαπόντειοι Νήσοι κα) στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
Η επήρεια των μικρότερων νησιών (που δεν είναι στο 100% αλλά από 40% έως και 70%) είναι ένα νομικό προηγούμενο σε ότι αφορά και τα μικρά νησιά στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο (Καστελόριζο, Ρω, Γαύδος κλπ, κλπ).
Μένει το δυσκολότερο επόμενο βήμα που είναι η υπογραφή μιας αντίστοιχης συμφωνίας με την Αίγυπτο. Η υπογραφή Συμφωνίας με την Αίγυπτο , ανακοινώνεται ήδη από την ελληνική κυβέρνηση, όμως οι λεπτομέρειες έχουν τεράστια σημασία. Ακόμα και για την επήρεια που θα δεχθεί η Αίγυπτος για την Κρήτη. Είναι ίσως το πλέον κρίσιμο ζήτημα, διότι θα καθορίσει τις νομικές διεργασίες και σε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Η περιβόητη επιχείρηση «ΙRINI» της ΕΕ που σε εφαρμογή απόφασης του ΟΗΕ θα επιτηρούσε το εμπάργκο όπλων στην Λιβύη, βούλιαξε στα νερά της Μεσογείου εκθέτοντας κατά τρόπο ταπεινωτικό και τον ΟΗΕ και την ΕΕ που υποτίθεται ανέλαβαν να εμποδίσουν την παράνομη μεταφορά όπλων για να ελεγχθεί ο εμφύλιος και να οδηγηθούν οι δύο πλευρές σε συνομιλίες.
του Γιάννη Μπράχου•
Στις ΗΠΑ στην αρχή Μαΐου, τόσο ο Πρόεδρος Τραμπ όσο και οι κορυφαίοι Κινέζοι αξιωματούχοι επιβεβαίωσαν ότι η πρώτη φάση της εμπορικής συμφωνίας ήταν ακόμη σε καλό δρόμο. Σήμερα, το καθεστώς της εμπορικής συμφωνίας παραμένει αδιευκρίνιστο, καθώς η Κίνα αμφισβητεί την αυτονομία του Χονγκ Κονγκ με το νέο νομοσχέδιο εθνικής ασφάλειας. H γεωπολιτική αστάθεια αυξάνει τους κινδύνους και στις οικονομίας και η Ελλάδα είναι ευάλωτη πέραν αυτών και για ιδιαίτερους λόγους που αναλύονται στην συνέχεια.
Απτόητη από τις αντιδράσεις η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση του νερού, ξεκινώντας από τα δίκτυα παροχής. Είναι όμως η κατάλληλη στιγμή, οι ίδιοι οι πολίτες να ορθώσουν ένα φράγμα αντίστασης σε μια κυβέρνηση που εμπορευματοποιεί τα πάντα, χωρίς ίχνος σεβασμού σε δημόσια αγαθά όπως είναι η υγεία, η παιδεία και τώρα το νερό. Η διεκδίκηση ενός δημοψηφίσματος ή και η κατάθεση πρότασης νόμου στη βουλή με την υπογραφή 500.000 πολιτών όπως προβλέπει το σύνταγμα, μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό και να επιφέρει ένα σκληρό χτύπημα στην αλαζονεία της ΝΔ .
Μέσα σε ελάχιστες ημέρες πάνω από 50.000 πολίτες υπέγραψαν το ψήφισμα « σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση» . Την σημαντική αυτή ενέργεια προωθεί η «Πρωτοβουλία για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού» και στόχος είναι να αποσυρθούν οι εταιρείες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ , αλλά και άλλες εταιρείες ύδρευσης από τις αποκρατικοποιήσεις και να προστατευθούν οι πηγές και τα αποθέματα νερού σε όλη τη χώρα.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Με αμφιλεγόμενους υπαινιγμούς που μοιάζουν περισσότερο με λόγια του αέρα, χωρίς να υπάρχει σχέδιο ή συγκεκριμένη στρατηγική, χωρίς μελέτη και συνεννόηση, στελέχη της κυβέρνησης επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα νέο πλαίσιο στην εξωτερική πολιτική, που είναι εξίσου επικίνδυνο με ανερμάτιστες διακηρύξεις, που δεν έχουν κανένα ειδικό βάρος και δεν απαντούν στο κρίσιμο ερώτημα, τι θα κάνουμε την Τουρκία, αν κάνει έρευνες στο όριο των χωρικών μας υδάτων των έξι μιλίων.
Η αλλαγή του πλαισίου της εξωτερικής πολιτικής περιλαμβάνει δύο θέσεις, που δεν φαίνεται να έχουν αποτελέσει αντικείμενο ενδοκυβερνητικής επεξεργασίας, είναι κραυγαλέα αντίθετες , σε βαθμό που προκαλούν ερωτηματικά. Η μία θέση θεωρεί ότι επί χρόνια λανθασμένα οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι σκληρές στις διαπραγματεύσεις με διάφορες χώρες για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών , άρα θα πρέπει η Ελλάδα να αμβλύνει τις διεκδικήσεις της. Η δεύτερη θέση υποστηρίζει ότι στην Τουρκία έχουν δοθεί νησιά και νησίδες που απέχουν πάνω από τρία μίλια από τις ακτές της, άρα με βάση την συνθήκη της Λωζάννης, θα πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα.