Η χώρα βρίσκεται στην δίνη των σκανδάλων, της σκανδαλολογίας και της διαπλοκής πολλά χρόνια τώρα. Οι καλύτερες μέρες που γνώρισε η δημοκρατία, (και αυτές είναι σίγουρα μετά το 1974), συνοδεύονται δυστυχώς, από μεγάλες υποθέσεις σκανδάλων. Σκανδάλων σίγουρα υπαρκτών, μικρότερων ή μεγαλύτερων. Και ένα απ αυτά, ίσως το καθοριστικότερο, είναι η παράδοση του μονοπωλίου της ενημέρωσης σε πολύ συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους. Κάθε φορά που αισθάνθηκε απειλούμενο αυτό το ιδιόμορφο «μονοπώλιο», η χώρα πλήρωνε μεγάλο τίμημα και οι κυβερνήσεις ακόμα μεγαλύτερο. Και αυτό σκάει μύτη και τώρα. Ορισμένοι προτιμούν να διαλυθεί η χώρα, να καταστραφούν ολοσχερώς οι Τράπεζες, αρκεί να μην χαθεί ότι έχει περισσέψει από την εξουσία τους.
Ενόψει σεισμικών αλλαγών στην πολιτική για το προσφυγικό βρίσκεται η ΕΕ με τη Γερμανία να αλλάζει πανικόβλητη την δική της πολιτική εξαιτίας της κατάρρευσης των Χριστιανοδημοκρατών . Η στροφή της Μέρκελ είχε προβλεφθεί μετά την αποδεδειγμένη άνοδο του ακροδεξιού AfD. Το προσφυγικό είναι πλέον το μείζον πολιτικό πρόβλημα και ήδη είναι ορατή η αδυναμία πολιτικής διαχείρισής του. Δηλαδή όπως πολλές έχουμε πει, τα χειρότερα για την Ελλάδα είναι μπροστά της.
Η ομιλία του Γιούνκερ στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο για την κατάσταση της Ένωσης ήταν ίσως η σημαντικότερη των τελευταίων ετών γιατί ουσιαστικά εξέφραζε τις αγωνίες πολλών Ευρωπαίων , πολιτών και πολιτικών για την επιβίωση της προτείνοντας μάλιστα και κάποιες αλλαγές σε πολλές πτυχές της πολιτικής της. Η ομιλία ήταν προφανώς επηρεασμένη από το Brexit, κάτι που δεν έκρυψε ο Γιούνκερ που υποστηρίζει ότι μετά την Αγγλία είναι πιθανό να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, γεγονός που θα σηματοδοτήσει και την διάλυση της ΕΕ. Η τοποθέτησή του βέβαια ότι η ΕΕ δεν απειλείται από την έξοδο της Αγγλίας ήταν απλά θεσμική, που όφειλε να αναφέρει εκ καθήκοντος και όχι γιατί το πιστεύει. Ο Γιούνκερ έκανε ένα μικρό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο πρέπει να γίνουν πολλά και κυρίως να αποφασιστούν περισσότερα για να επιβιώσει η ΕΕ.