Θυμηδία προκαλεί η αντιπαράθεση εκκλησιαστικών κύκλων με τις δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους στο λεγόμενο Άγιο Φως που έρχεται με ειδική πτήση από τα Ιεροσόλυμα στην Ελλάδα. Θυμηδία γιατί το εν λόγω ζήτημα καταρχάς δεν έπρεπε να υφίσταται καν γιατί είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει και θυμίζει παγανιστικές τελετές ειδωλολατρών και όχι χριστιανών. Κανένα σύγχρονο κράτος δεν έχει τέτοιου είδους τελετές, όσο και αν θέλει κάποιος να σεβαστεί το θρησκευτικό συναίσθημα. Γιατί αυτού του είδους οι εκδηλώσεις προφανώς δεν έχουν σχέση με το θρησκευτικό συναίσθημα , ούτε με την θρησκευτική ελευθερία που είναι δεδομένη και σεβαστή.
Η επίθεση με πυραύλους των ΗΠΑ κατά της Συρίας ήταν η πρώτη πράξη επιβολής των σκληρών σχεδίων του αμερικανικού κατεστημένου για την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Μπορεί ο Τράμπ να είχε ανάγκη από μια επίδειξη δύναμης για να εδραιωθεί ως πρόεδρος καθώς τα κύματα αμφισβήτησης γιγαντώνονται, ωστόσο πίσω από το Τραμπ κρύβεται το σκληρό στρατιωτικό κατεστημένο και η βιομηχανία των όπλων που είναι η πραγματική εξουσία στις ΗΠΑ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Τραμπ δεν διαθέτει την πολιτική εφυϊα ούτε για να φιλτράρει , ούτε για να αναλύσει τα σχέδια ισχυρών λόμπι , όπως το στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η σκληρή ρητορική του Τραμπ προεκλογικά επικεντρώνονταν σε μεγάλο βαθμό στο Ιράν και στην δέσμευσή του ότι θα ακυρώσει την προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν που πέτυχε ο Ομπάμα. Πίσω όμως από την ρητορική αυτή κρύβεται το Ισραήλ που ανησυχεί έντονα από την αύξηση της επιρροής και της ισχύος του Ιράν, στο Ιράκ, στη Συρία, στον Λίβανο μέσω της Χεζμπολάχ και στην Τυνησία. Όπως επίσης ανησυχητική για τα συμφέροντα της δύσης, όπως τα εννοούν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι , είναι η προσέγγιση Ιράν –Ρωσίας.
Η τηλεοπτική εμφάνιση του Κώστα Σημίτη είναι μια ισχυρή ένδειξη της επιμονής που δείχνει η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ να ξαναπάρουν την εξουσία στα χέρια τους. Η ισχυρή ομάδα που έχει ακόμα ισχυρά πόστα στον κρατικό μηχανισμό και στο τραπεζικό σύστημα αρνείται να «παραδοθεί» , παρά τις τεράστιες ευθύνες του για την χρεοκοπία της χώρας. Θα περίμενε κανείς από ένα άνθρωπο που κυβέρνησε τη χώρα σε μια καθοριστική εποχή για την περαιτέρω πορεία της (ευρώ) να μιλήσει από το ύψος των εμπειριών του, για το πώς φτάσαμε στην χρεοκοπία (ώστε να μην ξαναγίνουν λάθη) και για το πώς μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο. Θα περίμενε κανείς να προτρέψει (κατά την άποψη του) στις βέλτιστες ή αναγκαίες κινήσεις. Μια τέτοια εμφάνιση θα ήταν παρηγορητική και λυτρωτική για τη χώρα και τον ίδιο. Αντ αυτού είδαμε ένα σκληρό κομματάρχη, ένας άνθρωπο της σκληρής εξουσίας που επιδιώκει την παλιννόστηση του ίδιου συστήματος που μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Με όποιο τρόπο και τώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη αρχηγό, αφού το ΠΑΣΟΚ δεν τον εξυπηρετεί πια.