Από μια κλωστή κρέμεται η σταθερότητα στην ΠΓΔΜ καθώς το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αλλά και η Αλβανία από τη μία πλευρά και ο Γκρούεφσκι με τους Ρώσους στο πλευρό του, βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση με επίκεντρο την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης επί τρείς μήνες, ουσιαστικά όμως για το μέλλον της χώρας αυτής.  Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Γκιόργκι Ιβανόφ έδωσε τη διερευνητική εντολή στο πρώτο κόμμα του VMRO DPMNE του Γκρούεφσκι, που όμως απέτυχε να σχηματίσει κυβέρνηση και κατόπιν αυτού ζήτησε από το δεύτερο σε ψήφους SDSM να εμφανίσει τουλάχιστον εξήντα μία υπογραφές, ώστε να πείσει πως διαθέτει κυβερνητική πλειοψηφία, όπως και έγινε. Παρά ταύτα ο Ιβανόφ αρνήθηκε να αναθέσει την εντολή επικαλούμενος τη συμμαχία του κόμματος του Ζάεφ με τα τρία αλβανικά, τα οποία συμφώνησαν να συμμετάσχουν υπό την προϋπόθεση ότι θα προωθηθεί από τη νέα κυβέρνηση μέρος της κοινής ατζέντας αιτημάτων τους, με πιο σημαντικό εκείνο της καθιέρωσης της αλβανικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης στο σύνολο της επικράτειας. 

 Η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι συναντήθηκε  την περασμένη εβδομάδα  με τον Πρόεδρο της ΠΓΔΜ Ivanov, και του ζήτησε να άρει την άρνησή του για το σχηματισμό κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών με κόμματα της αλβανικής μειονότητας ώστε να τερματιστεί η πολιτική αστάθεια στη χώρα. Ο Πρόεδρος από την πλευρά του , που αποτελεί επιλογή του Γκρούεφσκι, επιμένει στην άρνησή του και δήλωσε ότι η συγκεκριμένη συμμαχία αποτελεί απειλή για την εθνική ακεραιότητα της χώρας.

Η Ρωσία επίσης έχει εκφράσει σφοδρή αντίθεση στην κυβερνητική συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών με κόμματα της αλβανικής μειονότητας επικρίνοντας τη στάση της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ αλλά και της Αλβανίας κατηγορώντας τους  για ανάμιξη στα εσωτερικά των Σκοπίων. Η Ρωσία έχει αφήσει επίσης αιχμές ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι ενδεικτική των αλβανικών διεκδικήσεων στο πλαίσιο του οράματος της Μεγάλης Αλβανίας. Σημειώνεται  ότι η Μόσχα έχει υπογράψει συμφωνία με τα Σκόπια για την μεταφορά φυσικού αερίου και δεν θέλει την ένταξη της ΠΓΔΜ και της Σερβίας στο ΝΑΤΟ για ευνόητους λόγους. 

Τώρα η κατάσταση είναι περίπλοκη γιατί στην σκακιέρα παρεμβαίνει και η Αλβανία που θέλει την πλήρη ισότητα μεταξύ Αλβανών και Σλαβομακεδόνων. Κάτι που προβλέπονταν στη συμφωνία της Αχρίδας του 2001, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ πλήρως.  Τα Τίρανα  προφανώς και δεν θέλουν  μόνο την ισότητα , αλλά βλέπουν  ότι οι εξελίξεις βοηθούν προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης πρόσδεσης της Αλβανίας , του Κοσσόβου και των Αλβανών της ΠΓΔΜ υποδαυλίζοντας ακόμη περισσότερο το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας. 

Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή. Σε περίπτωση που τελικά , όπως σχεδιάζουν οι ΗΠΑ εδώ και πάνω από δύο χρόνια, απομακρυνθεί ο Γκρούεφσκι και επιβληθεί η νέα κυβέρνηση ικανοποιώντας τα αιτήματα των Αλβανών, τότε η πορεία της ΠΓΔΜ θα πάρει νέα κατεύθυνση. Η γειτονική χώρα θα γίνει περισσότερο ευέλικτη στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία με την Ελλάδα, ενώ από την άλλη, ο Γκρούεφσκι και όσοι τον στηρίζουν θα αποδυθούν σε μεγάλο αγώνα για να υπερασπιστούν το κεκτημένο τους, δηλαδή τον «μακεδονικό» χαρακτήρα του κράτους. Με απλά λόγια , σε κάθε περίπτωση το οικοδόμημα της ΠΓΔΜ τρίζει. 

Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με την αλβανική πολιτική στα βαλκάνια, είναι πολύ πιθανό να επιφέρει γενικότερες εντάσεις στα βαλκάνια, ενδεχόμενο που φυσικά γνωρίζουν αρκετοί εδώ και χρόνια  , αλλά όπως φαίνεται κανείς δεν είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίζει. Και έτσι, τα δυτικά βαλκάνια φαίνεται ότι θα γίνουν θέατρο ενός νέου ανταγωνισμού με τη Ρωσία και δεν είναι καθόλου απίθανό, αν οι εξελίξεις δεν ελεγχούν, να έχουμε μια ηπιότερη μεν αλλά διαλυτική κρίση τύπου Συρίας.