Η συνθήκη της Λωζάννης δεν θα αναθεωρηθεί, ούτε θα επικαιροποιηθεί , θα διαβρώνεται συχνά όμως η εφαρμογή της σε επιμέρους σημεία όπως ήδη συμβαίνει με την στάση της Τουρκίας. Το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει επί της ουσίας, είναι αν στο εξής οι διμερείς συνομιλίες θα καθοδηγούνται από την θέση του Ερντογάν περί αναθεώρησης ή επικαιροποίησης κάτι εξαιρετικά αρνητικό ή η θέση αυτή θα εκφυλιστεί δεδομένου ότι η Ελλάδα θα το αρνείται. Στην πράξη όμως, ούτως ή άλλως οι διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις είτε θα καθηλωθούν , είτε θα κλιμακωθούν επικίνδυνα. Γιατί το έγκυρο συμπέρασμα που προέκυψε από την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα είναι ότι το μετέωρο βήμα του Ερντογάν μεταξύ ανατολής και δύσης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είναι ούτως ή άλλως επικίνδυνο για την ειρήνη και αυτό θα γίνει πιο ορατό στο μέλλον. Οι τεράστιες και σχεδόν απόλυτες αποκλίσεις στις θέσεις των δύο χωρών δεν προοιωνίζονται ανέφελο μέλλον. Μάλλον έχουμε μια επικίνδυνη επανεκκίνηση , γι αυτό επιβάλλεται να γίνουν άμεσα κινήσεις.
Με πρόσχημα την σχεδόν ανύπαρκτη ρωσική επιρροή στα βαλκάνια , ένα μύθευμα που είναι πλήρως αποδεκτό από την φιλοατλαντική πολιτική ηγεσία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών , οι ΗΠΑ και οι μεγάλες χώρες της ΕΕ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία αλλά και μικρότερες αυξάνουν με ταχύτητα τις διεργασίες για την ευρωατλανική ενσωμάτωση των χωρών των δυτικών βαλκανίων. Οι κινήσεις αυτές φέρνουν την Ελλάδα σε δύσκολη θέση καθώς έχει ανοιχτά προβλήματα με την ΠΓΔΜ και την Αλβανία.
Ακόμη και αν υπάρχουν σκιές σε κυβερνητικές επιλογές, ακόμη και αν η σχέση ΣΥΡΙΖΑ –Καμμένου είναι εκρηκτική και δυσλειτουργική πολλές φορές, ακόμη και αν η κυβέρνηση δείχνει σοβαρά προβλήματα συντονισμού, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τα σχεδόν μόνιμα βατερλώ της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά, στη βουλή.
Δεν ήταν μόνο οι αποκαλύψεις για κάποιον Τζον Σφακιανάκη που ήθελε να είναι εκείνος ο μεσάζων για την πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία και προφανώς αυτός προκάλεσε αυτή τη φασαρία, είναι η γενικευμένη αίσθηση πλέον, ότι η ΝΔ δεν έχει καμία πολιτική ατζέντα, αλλά ο πολιτικός της λόγος είναι μια εκφώνηση του πολιτικού σχεδιασμού των εντύπων του Μαρινάκη και τίποτα παραπάνω.