Λίγες λάθος λέξεις ή μια ασαφής δήλωση είναι δυνατόν να προκαλέσει πολιτικές και διπλωματικές κρίσεις. Η διεθνής κατάσταση είναι εκρηκτική στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και γι αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι ένοπλες συγκρούσεις, αλλά και οι κρίσεις ταυτότητας με πολιτικό, γεωπολιτικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό υπόβαθρο. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο απαιτούνται σοβαροί χειρισμοί σε κάθε ζήτημα και από την κυβέρνηση συλλογικά και από τα υπουργεία χωριστά. Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνεται από την διπλωματική ένταση που προκλήθηκε από μια παρέμβαση του Ισπανού πρέσβη στην Αθήνα για την, κατά την άποψή του , ανεπαρκή στήριξη της Μαδρίτης στο ζήτημα της Καταλωνίας και την λανθασμένη οξεία αντίδραση του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών.
«Η Ελλάδα είναι χρήσιμος σύμμαχος των ΗΠΑ». Η φράση αυτή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προδίδει και το κλίμα των συνομιλιών στον Λευκό Οίκο, που όπως ήταν φανερό από τις δημόσιες δηλώσεις , ίσως να ήταν η πλέον ετεροβαρής συνομιλία των τελευταίων δεκαετιών μεταξύ των ηγετών Ελλάδας και ΗΠΑ . Από τις δηλώσεις των δύο ηγετών , ήταν απολύτως σαφές τι έδωσε η Ελλάδα και ταυτόχρονα απολύτως σαφές ότι η χώρα μας δεν πήρε απολύτως τίποτα χειροπιαστό που να δικαιολογεί τους ισχυρισμούς περί αναβαθμισμένης γεωπολιτικής θέσης. Η Ελλάδα μπορεί να νομίζει ότι θέλει για τον εαυτό της, αλλά η αναβάθμιση του ρόλου διεκδικείται, δεν χαρίζεται. Και μια χώρα που δηλώνει «χρήσιμη και αξιόπιστη σύμμαχος» δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα. Απλά στοιχίζεται.
Κάθε φορά που έρχεται στο προσκήνιο ένα σοβαρό νομοσχέδιο που απαιτεί σκέψη και επιχειρήματα ή αναδύεται μια σοβαρή συζήτηση γύρω από ιδέες και προτάσεις, η ΝΔ αποσυντίθεται. Οι πασιφανείς αδυναμίες της δεν είναι καινούργιες. Έχουν τις ρίζες τους πολλά χρόνια πίσω , στην αντιπαράθεση με το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο του δικομματικού ανταγωνισμού, όταν το πάθος για εξουσία κυριαρχούσε, όταν οι όποιες φωνές που απαιτούσαν θέσεις, ιδέες και προγράμματα εξοστρακίζονταν στο περιθώριο. Ήταν μια πορεία που οδήγησε , πέρα από τη χρεοκοπία και στην παρακμή της χώρας.