Το κείμενο απολογισμού για την περίοδο 2012-2019 που εγκρίθηκε από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και θα αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου στην Κεντρική Επιτροπή και το συνέδριο του Μαίου, ιχνογραφεί άλλοτε αναλυτικά , άλλοτε σε γενικές γραμμές, τα αίτια της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά και της πτώσης του. Σπάνια μετά την μεταπολίτευση ένα κόμμα που χάνει την διακυβέρνηση της χώρας αφιερώνει τόσο πολιτικό χρόνο και απασχολεί σχεδόν όλο το δυναμικό του, προκειμένου να αναλύσει και να συζητήσει τα του οίκου του. Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει κάποιος να αναγνωρίσει την δημοκρατικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και την αποφασιστικότητά του να διδαχθεί από τα λάθη του, ώστε να επανακάμψει καλύτερα προετοιμασμένος στην κυβερνητική εξουσία.
Σε μια προσπάθεια να κατασκευαστεί η άμυνα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο σκάνδαλο Νοβάρτις, επινόησαν την «σκευωρία» Νοβάρτις και στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου οδηγηθήκαμε στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, με στόχο να εντοπιστεί ο ένοχος της υποτιθέμενης σκευωρίας. Και επελέγη ο Παπαγγελόπουλος. Τα όσα καταγράφονται τους τελευταίους μήνες , θα μπορούσαν να είναι σκηνικό τραγωδίας . Τραγωδίας πολιτικής, νομικής, ηθικής. Ένα βατερλό της λογικής και της πολιτικής. Ας θυμηθούμε ότι κάθε φορά που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άφηνε υπαινιγμούς ή ζητούσε διελεύκανση κάποιων υποθέσεων η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δήθεν εξοργίζονταν και έκαναν λόγο για προσπάθεια εθνικού διχασμού. Τώρα που πραγματικά διχάζουν με εξοργιστικές μεθοδεύσεις, όχι μόνο δεν σιωπά, αντίθετα δείχνει να χάνει τον έλεγχο.
Όποτε ανακύπτει ζήτημα στήριξης διαφόρων κινημάτων από την Αριστερά, η δεξιά ξεσηκώνεται και δήθεν οργισμένη καταγγέλλει τους διεθνιστές, αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχει ζήτημα πατριωτισμού. Όταν η δεξιά όμως συντάσσεται πειθήνια με τις θέσεις των ισχυρών, ακόμη και αν αυτό είναι αντίθετο με τα εθνικά συμφέροντα δεν τρέχει τίποτα.
Είναι γνωστό ότι στις 14-17 Μαϊου θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο όμως που αφήνει εμβρόντητο κάθε σκεπτόμενο πολίτη, είναι ότι θα υπάρχουν 5.000-6.000 σύνεδροι, κάτι που θυμίζει περισσότερο συναυλία παρά συνέδριο κόμματος και μάλιστα αριστερού κόμματος.
αν χειμώνας του 1984 και ο νεαρός ρεπόρτερ (απεσταλμένος μεγάλης εφημερίδας της Αθήνας), που μπήκε ερευνητικά στα γραφεία της καστοριανής εφημερίδας, έδειχνε ανεξήγητα ανήσυχος. Αφού περίμενε μερικά λεπτά, βηματίζοντας πάνω -κάτω, μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι πελάτες, πλησίασε διστακτικά τον εκδότη και του ζήτησε να του υποδείξει κάποιο “σαντουϊτσάδικο” εκεί κοντά, γιατί, όπως είπε, είχε δύο μέρες να φάει...και θάπεφτε κάτω από την πείνα! Η συζήτηση συνεχίστηκε στην φημισμένη ταβέρνα του “Τσομπάνου”, όπου ο φιλοξενούμενος του εκδότη τίμησε και με το παραπάνω τα περίφημα σουτζουκάκια της. (Aπό τις Γκρίζες Ζώνες της Καστοριανής Εστίας).