Η επόμενη κυβέρνηση -όποια επιλέξει ο Ελλληνικός λαός- θα βρεθεί αμέσως αντιμέτωπη με πολλαπλές προκλήσεις:

1. Η αποκατάσταση της ηρεμίας στις αγορές, στους επενδυτές και στους καταθέτες, ώστε να αποφευχθεί κάποια μαζική φυγή κεφαλαίων που θα κλυδωνίσει τη νέα Κυβέρνηση από τις πρώτες κιόλας ώρες!

Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει άμεση συνεννόηση με την κα. Μέρκελ γιά τα θέματα χρηματοδότησης των πληρωμών της Χώρας μας το επόμενο οκτάμηνο! Άμεση! Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα δείξουν μιά πιό φιλική προδιάθεση προς τη νέα Κυβέρνηση. Αλλά μέχρις ενός σημείου! Θα πρέπει και η δική μας πλευρά να δείξει έξυπνα αντανακλαστικά, γιά να μην της ξεφύγει αυτή η δυνατότητα ουσιαστικής συνεννόησης! Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να συζητηθεί το κούρεμα του χρέους (πρωταρχικά και των Ομολόγων που έχει αγοράσει σε φθηνές τιμές η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και των υπολοίπων), με κάποιο συνδυασμό μείωσης των επιτοκίων, επιμήκυνσης της διάρκειας και απευθείας κουρέματος... Θα χρειαστεί όμως ταυτόχρονα και παράλληλα, η νέα Κυβέρνηση να δείξει ότι υιοθετεί την επιτακτική ανάγκη γιά δημοσιονομική σοβαρότητα και νοικοκύρεμα!

2. Η νέα Κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει την γενικευμένη "μετριοκρατία" στην οποία σχεδόν μας έχουν εθίσει οι προηγούμενες! Ας τολμήσει ο Πρωθυπουργός να ξεφύγει από τους επαγγελματίες κομματικούς και ας αναζητήσει τα πιό άξια και καταξιωμένα Ελληνόπουλα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Χώρας και το εξωτερικό!

Οι μετριότητες θα στηθούν έξω από το γραφείο του! Τους καλούς πρέπει να τους αναζητήσει ο ίδιος! (Όταν είχα προσληφθεί στη Σίτιμπανκ στη Νέα Υόρκη το 1979, μας κάλεσει σε γεύμα ο Πρόεδρος της Τράπεζας ο περίφημος Walter Wriston (καμία σχέση με όλους αυτούς που παριστάνουν σήμερα τους τραπεζίτες- πραγματικός ηγέτης. Μας ρώτησε λοιπόν ποιός νομίζουμε εμείς οι νεο-προσληφθέντες management trainees, ότι είναι ο δικός του 'ρόλος' στη Τράπεζα. Του απαντήσαμε διάφορα του τύπου, improve the return on equity, improve customer satisfaction, improve the risk management systems, κ.α. "Όχι", μας απάντησε: "Δουλειά μου είναι να βρίσκω ότι καλύτερο ταλέντο υπάρχει και να το φέρω στη Τράπεζα. Αυτοί, δηλαδή εσείς, θα αποφασίσετε γιά το τι πρέπει να κάνετε! Και κάτι άλλο: Δουλειά μου είναι να ξεχωρίσω και να προετοιμάσω το διάδοχό μου, ώστε η διαδοχή μου να είναι ομαλή και να μην δημιουργηθούν παρατάξεις και αντιπαλότητες.")

3. Να περάσει το μήνυμα πως τα ειςοδήματα δεν αυξάνονται με Προεδρικά Διατάγματα! Τα εισοδήματά μας μπορεί να βελτιωθούν, μόνο όταν αυξηθεί η συνολική αξία αυτών που παράγουμε! Αν δεν βασιςθούμε στις δικές μας δυνάμεις αν δε αυξηθεί η παραγωγή, αν δεν προσελκύσουμε επενδύσεις, αν δεν βελτιώσουμε την 'τεχνογνωσία' μας, θα συνεχίσουμε να παρακαλάμε γιά δανεικά και γιά έλεος την κα. Μέρκελ.

4. Να αντιληφθεί πως το κυριώτερο πρόβλημα ΔΕΝ είναι η είσπραξη φόρων, αλλά το ότι το Δημόσιο δαπανά και σπαταλάει πολύ περισσότερα απ´ όσα θα έπρεπε να μαζεύει από φόρους. Οι φόροι είναι ήδη εξαντλητικοί.

Δηλαδή η Βουλή (=Κυβέρνηση συν την Αντιπολίτευση η οποία θεωρεί ότι επιβάλλεται να ξοδευτούν περισσότερα), πρώτα αποφασίζει να ξοδέψει και μετα, σκοτίζεται γιά τα θέματα χρηματοδότησης!! Αντίθετα, κάθε νοικοκύρης ΠΡΩΤΑ εξετάζει τα προσδοκόμενα καθαρά του έσοδα, και ΜΕΤΑ δαπανά ανάλογα φροντίζοντας να αποταμιεύσει και κάτι! Έτσι, οι Έλληνες καλούνται  να πληρώσουν φόρους μειώνοντας τις καταθέσεις τους, ή πουλώντας κάποιο ακίνητο, και όχι από τυχόν νέα εισοδήματα (που δεν έχουν)! Αλλά με τόσο βαρύ φορολογικό σύστημα, δύσκολα θα έρθει να επενδύσει κανείς στη Χώρα μας, παρά τις μεγάλες προσπάθειες που έχουν γίνει γιά τη βελτίωση στα δημοσιονομικά, τα εργασιακά, κλπ. Ποιός σοβαρός επενδυτής θα φέρει τα λεφτά του σε μιά χώρα με τόσο βαρείς (40-45%) φορολογικούς συντελεστές και με τεράστιες αυξήσεις τα τελευταία δύο χρόνια στα τιμολόγια ηλεκτρικού και φυσικού αερίου, αλλά και στην φορολόγηση των ακινήτων (άσε την παντελή έλλειψη ρευστότητας και τραπεζικού δανεισμού).

5. Όσον αφορά την υπερφορολόγηση των ακινήτων, οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί τις φοβερές επιπτώσεις της: Η υπερφορολόγηση:

1. Μειώνει την απόδοση των ακινήτων και άρα την αξία τους,

2. Οι Έλληνες έχουν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του επενδεδυμένο σε ακίνητα, θεωρώντας τα ασφαλέστερη επιλογή. Πέφτοντας η αξία των ακινήτων, πέφτει και η περιουσία των Ελλήνων με όλες τις συνέπειες γιά την κατανάλωση και τις επενδύσεις (wealth effect).

3. Έχει αφανισθεί η οικοδομική δραστηριότητα και η απασχόληση στον κλάδο αυτό.

4. Οι δανειζόμενοι υποθηκεύουν ακίνητά τους γιά να δανειστούν από τις τράπεζες. Όταν πέφτει η αξία των ακινήτων τους, οι τράπεζες ζητάνε 'διπλάσια' ακίνητα γιά τον ίδιο δανεισμό, με αποτέλεσμα να μειώνεται και η παροχή δανείων και η ρευστότητα! Και κάτι άλλο:

5. Όσο πέφτει η αξία των ακινήτων, τόσο μειώνεται και η αξία των υποθηκών και εξασφαλίσεων των τραπεζών. Έτςι, οι Έλληνες φορολογούμενοι καλούνται να χρηματοδοτήσουν τις αυξήσεις των μετοχικών κεφαλαίων των τραπεζών! Χαμένοι και από τις δυό πλευρές!

6. Τέλος, η υπερφορολόγηση των ακινήτων σε συνδυασμό με την ύφεση, αναγκάζει πολύ κόσμο να πουλήσει 'κοψοχρονιάς'. Κερδισμένοι βγαίνουν, αθόρυβα, οι 'έχοντες και κατέχοντες'. Αναδιανομή από την αστική τάξη στους πλούσιους (=σε όσους έχουν παραμείνει πλούσιοι).

6. Μεγάλο ζήτημα θα προκληθεί και από την άμεση και επιτακτική ανάγκη γιά νέα επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεδομένου ότι όλο και περισσότερα δάνεια βρίσκονται σε καθυστέρηση, ενώ έχει υπάρξει και ουσιαστική εκροή καταθέσεων. Όσο πιό πολύ καθυστερήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού, τόσο πιό πολύ θα το χρεωθεί ή ίδια!

7. Ασφαλιστικό: δυστυχώς ο συνδυασμός (1) γήρανσης του πληθυσμού, (2) κακοδιαχείρισης από ασχέτους, (3) ανεργίας και (4) αναιμικής οικονομικής δραστηριότητας, έχει φέρει το ασφαλιστικό σε δεινή κατάσταση! Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη που οι αρμόδιοι απλά προσεύχονται η χειροβομβίδα "να σκάσει στα χέρια του επόμενου 'αρμόδιου' "

8. Να προχωρήσει άμεσα σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και στην απαγκίστρωση από τις αγκυλώσεις και τις αρτηριοσκληρώσεις. Οι αγκυλώσεις συμβάλλουν στο να συντηρείται το παληό, το ξοφλημένο, το στάτους κβό, αλλά εμποδίζουν τους άξιους, τους ενεργητικούς, τους πιό ικανούς να συμμετέχουν. Βολεύουν τους ίδιους και τους ίδιους και αποτρέπουν την ανανέωση και την συμμετοχή όσων είναι 'απ´έξω'! Παρεμποδίζουν το σύστημα φυσικής "αποχέτευσης" του ξεπερασμένου!

Είναι τόσο γραφειοκρατικό και κρατικο-κεντρικό το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα, που οι Ελληνικές επιχειρήσεις έρχονται τελευταίες στην Ευρώπη στους δείκτες εξωστρέφειας -πολύ πίσω από τις Ιρλανδικές, τις Ελβετικές, τις Δανέζικες, τις Βρετανικές κ.α. επιχειρήσεις!