Μνημείο κατευναστικής τακτικής έναντι ενός κράτους -παραβάτη αποτελεί ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την απόρριψη της έφεσης του Μπελέρη και την συνέχιση της κράτησής του. Είναι μάλιστα παράδοξο το γεγονός, ότι η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ αναφέρεται και στην συνάντηση του υπηρεσιακού υπουργού Β. Κασκαρέλη με την Αλβανή ΥΠΕΞ Όλτα Τσάκα στο Όσλο, από την οποία δεν προκύπτει η παραμικρή ένδειξη πίεσης προς τα Τίρανα, ούτε καν ότι η Αλβανία έχει υποχρεώσεις έναντι της ελληνικής μειονότητας που δεν τηρεί. Κυρίως δεν αναφέρει λέξη τι απαντήσεις πήρε ο Έλληνας υπουργός και τι θα συμβεί στην συνέχεια σε διμερές και ευρωπαικό επίπεδο και ενώ έχουν περάσει εβδομάδες άκαρπης και ανούσιας ελληνικής διπλωματίας.
Είναι άδικο να περιοριστεί η αναφορά στον Θεόδωρο Πάγκαλο στο «όλοι μαζί τα φάγαμε». Ήταν όμως η φράση που «απάλλαξε» ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα, για το έγκλημα της χρεοκοπίας. Μια φράση που προκάλεσε μια μεγάλη συζήτηση, και η οποία αρέσει ακόμα σε όσους χρεοκόπησαν τη χώρα, σε φιλελεύθερους, πρώην εκσυγχρονιστές ή οπαδούς του Μητσοτάκη. Για την άποψη του Πάγκαλου, γράψαμε τον Σεπτέμβριο του 2010 και το αναδημοσιεύουμε γιατί απηχεί την εν θερμώ συζήτηση της εποχής, είναι μια απάντηση στην τελικώς αστήρικτη δικαιολογία του ευφυούς Θεόδωρου Πάγκαλου.
Σεπτέμβριος 2010, Θεόδωρος Πάγκαλος σε συνεδρίαση της Βουλής: «Η απάντηση, στην κατακραυγή εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας, «πως τα φάγατε τα λεφτά;» που μας ρωτάει ο κόσμος, είναι αυτή: «σας διορίσαμε....τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, εξαγοράς, διαφθοράς, εξευτελισμού, της έννοιας της ίδιας της πολιτικής». Αυτή ήταν η περίφημη φράση, αυτή ήταν η απάντηση του Πάγκαλου στους Έλληνες πολίτες που φώναζαν για τις περικοπές, τα μέτρα του Μνημονίου, που είχαν ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών.
Η επιτυχία της επικοινωνιακής μηχανής του κ. Μητσοτάκη στηρίζεται στο γεγονός ότι έχει πείσει την κοινωνία ότι όποιος τολμήσει να βάλει φόρους στα μεγάλα εισοδήματα και την μεγάλη ακίνητη περιουσία, είναι εχθρός …και της μεσαίας και τελικά όλων των τάξεων. Τούτες τις μέρες έχει η επικοινωνιακή μηχανή του συστήματος Μητσοτάκη, ξεμονάχιασε και καταχεριάζει το ΠΑΣΟΚ γιατί τόλμησε να πει ότι πρέπει να υπάρχει φορολογία στα υψηλά εισοδήματα. Η συζήτηση οπως διεξάγεται δεν είναι ούτε οικονομική ούτε πολιτική. Γίνεται με όρους ρητορικής δικολάβων. Οι κακοδαιμονίες του πρόσφατου παρελθόντος πριν την χρεοκοπία και τα πάθη επι των μνημονίων, “στηρίζουν” την επικοινωνία Μητσοτάκη.
Στη ΝΔ κάποιοι πιστεύουν σίγουρα ότι το 20% του ΣΥΡΙΖΑ του αφαιρεί το δικαίωμα σκέψης και γνώμης πάνω στα προβλήματα της χώρας και ιδιαίτερα του αφαιρεί κάθε δικαίωμα να ασκεί κριτική στο 40% της ΝΔ. Είναι απλά το προοίμιο μιας νέας αρχιτεκτονικής της δεξιάς στην Ελλάδα, που υψώνει τείχη μεταξύ της Δημοκρατίας και της ΝΔ, πράγμα επικίνδυνο για το μέλλον, ένα ζοφερό μέλλον που είναι ίσως πιο κοντά απ όσο νομίζουμε. Υπό αυτή την έννοια, προκαλεί αποστροφή η συμπεριφορά δημοσιογράφων του Σκάϊ και όχι μόνο, απέναντι σε εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι η πίεση μέσω ερωτήσεων, αυτό είναι δικαίωμά τους. Το πρόβλημα είναι η διαστρέβλωση, η άρνηση κατανόησης των γεγονότων, η προσποίηση ότι αναζητούν απαντήσεις ενώ τις δίνουν οι ίδιοι και τελικά, το πρόβλημα είναι ότι συμπεριφέρονται ως να βρίσκονται σε αποστολή της ΝΔ και όχι στο καθήκον τους. Τελευταία κρούσμα σε αηδιαστικό επίπεδο ήταν η υποκρισία των τηλεδημοσιογράφων του Σκάϊ έναντι της Πόπης Τσαπανίδου σχετικά με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ των 50 ημερών και πως αυτό θα χρηματοδοτηθεί. Παρά το γεγονός ότι οι απαντήσεις απόλυτα σαφείς, διαυγείς για την ακρίβεια , η άρνηση της λογικής έκανε θραύση. Ιδού τι συνέβη.
Προκαλεί εύλογες απορίες η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να εμφανιστεί ότι επείγεται για την έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου και μάλιστα έχει δημόσια δηλώσει ότι θα επιδιώξει συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Ιούλιο. Ωστόσο, η σύνοδος αυτή θα κυριαρχηθεί από την απόφαση της Άγκυρας να ξεμπλοκάρει την ένταξη της Σουηδίας, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την Κίνα. Υπό αυτή την έννοια ο Μητσοτάκης, αν επανεκλεγεί όπως όλα δείχνουν, θα προσπαθήσει να συνομιλήσει με τον Τούρκο πρόεδρο και μάλιστα σε ένα πιεστικό περιβάλλον, αλλά με ποια ατζέντα; για τον Ερντογάν ο Μητσοτάκης είναι αναξιόπιστος, άρα θέλει συγκεκριμένα θέματα στο τραπέζι. Ταυτόχρονα, τον Ιούλιο η Τουρκία θα είναι ένα απέραντο ευθνικιστικό γήπεδο , καθώς ο Ερντογάν θα αξιοποιήσει την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 ετών από την συνθήκη της Λωζάννης για να διακηρύξει το όραμά του για την παγκόσμια Τουρκία και την αλλαγή της συνθήκης. Υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουμε;