του Σπύρου Σουρμελίδη

Η επιτυχία της επικοινωνιακής μηχανής του κ. Μητσοτάκη στηρίζεται στο γεγονός ότι  έχει πείσει την κοινωνία ότι όποιος τολμήσει να βάλει φόρους στα μεγάλα εισοδήματα και την μεγάλη ακίνητη περιουσία, είναι εχθρός …και της μεσαίας και τελικά όλων των τάξεων. Τούτες τις μέρες έχει η επικοινωνιακή μηχανή του συστήματος Μητσοτάκη, ξεμονάχιασε και καταχεριάζει  το ΠΑΣΟΚ γιατί τόλμησε να πει  ότι πρέπει να υπάρχει φορολογία στα υψηλά εισοδήματα.  Η συζήτηση οπως διεξάγεται δεν είναι ούτε οικονομική ούτε πολιτική. Γίνεται με όρους ρητορικής δικολάβων. Οι κακοδαιμονίες του πρόσφατου παρελθόντος πριν την χρεοκοπία και τα πάθη επι των μνημονίων, “στηρίζουν” την επικοινωνία Μητσοτάκη.

Υπάρχει μια γενική αντίληψη πως οι μισοί Έλληνες είναι μεσαία τάξη και άλλοι μισοί αυτοαπασχολούμενοι που τους τσακίζει το κράτος. Η κόπωση της κοινωνίας είναι δεδομένη, η φτωχοποίηση των μεσαίων και των μικρομεσαίων είναι γεγονός, είναι η πραγματικότητα. Ομως κανένας δεν θέλει να ακούει και δημοσίως ότι είναι πλέον φτωχός, ιδίως αν πριν απο δέκα χρόνια περνούσε καλά-ανετα. Σε κανένα δεν αρέσει να του θυμίζουν ότι δεν μπορεί να ξαναβρεί τα μεγαλεία που ήξερε.

Εδώ και χρόνια η ΝΔ έχει πείσει ότι η χαμηλή φορολογία σώζει την οικονομία. Είναι ένα παλιό απωθημένο, πριν απο την χρεοκοπία. Ειδικά μετά το 2000 που μπήκαμε και στο ευρώ, η οικονομική πραγματικότητα σώρευε πλούτη στους πάνω και συσσώρευε χρέη (δανεικά κα) στους μεσαίους, μικρομεσαίους και στην μισθωτή εργασία. Για κάποια χρόνια τα εύκολα δανεικά , έκρυψαν την τραγική πραγματικότητα που ερχόταν.

Και συγχρόνως το κράτος σε όλα τα επίπεδα, τραβούσε ρευστότητα υπερ της διαφθοράς. Διαφθορά μέσω της πολιτικής,  αλλά και φακελάκια, λαδώματα, εκβιασμοί απο υπηρεσίες και διεφθαρμένοι   υπάλληλοι.   Οταν το κράτος χρεοκόπησε παρασύροντας ολη την οικονομία, ζητήθηκε να πληρωθεί το χρέος εδω και τώρα. Οι δανειστές ζήτησαν απο το κράτος και το κράτος απο τους….πολιτες. Ετσι είχαμε χρεοκοπήσει σχεδόν όλοι και πάντως η πλειοψηφία.  Οι δανειστές επέρριψαν  την ευθύνη στον ακαμάτη και κλέφτη λαό (μη τα ξεχνάμε αυτά), ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, τραπεζες, παράγοντες θεσμικοί επιχειρηματικοί κα, έριξαν την ευθύνη στους πολίτες  που ζούσαν πέρα απο τις δυνατότητες τους. Στη συνέχεια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αφού έριξαν  την ευθύνη στον ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησαν εμμέσως τους πολίτες. 
Οι λέξεις κλειδιά ηταν  φοροδιαφυγή, στρατηγικοί κακοπληρωτές, παρακράτηση ΦΠΑ κα

Λιγότερο κράτος, λιγότεροι φόροι  

Μετά το 2019 η στρατηγική Μητσοτάκη είναι λιγότερο κράτος για να γλυτωσουμε απο τους διεφθαρμένους κρατιστές, απο την υψηλή φορολογία για να έρθει η ανάπτυξη και οι επενδύσεις. Και τα συνθήματα αυτά σε συνδυασμό με την κόπωση και την ελπίδα οτι οι φτωχοποιημένοι μικρομεσαίοι και μεσαίοι θα ανακάμψουν, έγιναν κυρίαρχα.

Το πραγματικό όμως είναι ο Μητσοτάκης εφαρμόζει το πρόγραμμα του. Διαλύει το κράτος, χαρίζει υπηρεσίες και δίκτυα σε ιδιώτες. Χαρίζει φοροαπαλλαγές  σε όσους μπορούν και φοροδιαφεύγουν. Χαρίζει και αλλα λεφτά σε όσους μαζεύουν πλούτο, χαρίζει μερίσματα, χαρίζει περιουσίες. Παραμυθιαζοντας την πλειοψηφία  οτι δεν τους φορολογεί. Ολους όσους  θα πληρώσουν και πάλι  πανάκριβα  την πολιτική Μητσοτάκη. 

Πελάτες μουουου….

Ετσι φτάσαμε στην σημερινή απίστευτη κατάσταση να μην μπορείς να μιλήσεις με όρους οικονομίας.  
Τα μικρά καταστήματα, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θέλουν πρωτίστως ΠΕΛΑΤΕΣ. Και πελάτες δεν υπάρχουν με τους σημερινούς μισθούς και εισοδήματα.  Και επειδή δεν έχουν πελάτες ακούνε σαν λύτρωση την μείωση  των συντελεστών φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Για τους περισσότερους είναι μια “λύτρωση” της στιγμής,  όμως οδηγεί γρήγορα σ ενα νέο κύκλο αδυναμίας και λουκέτων. 

Ο Μητσοτάκης με την φορολογική πολιτική του, επιτρέπει ετι περαιτέρω την συσσώρευση πλούτου που δεν επενδύεται. Γιατί οι μεν ξένοι επενδυτές στέλνουν το χρήμα έξω, οι δε  ντόπιοι εισοδηματίες δεν επένδυσαν  ποτέ,  δεν θα επενδύσουν και τώρα σε περίοδο μετάβασης.  
Αυτοί που καταστρέφονται (χωρίς καν το περιστασιακό δίχτυ του δανεισμού) είναι οι μεσαίοι και οι μικρομεσαίοι. 
Είναι όλοι αυτοί που σύντομα θα χρειαστούν περισσότερο κράτος, δηλαδή μια κάποια προστασία, ενα δίχτυ για να μην πέσουν στον γκρεμό.  
Χωρίς να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα υπερχρεωμένο κράτος που θα πρέπει να πληρώνει τα δάνεια του.
Ομως ακόμα και σήμερα το 2022 πληρώσαμε παραπάνω σε φόρους. 
Η αισχροκέρδεια ξεκινά πρώτα απο την αξία του χρήματος, με την αυξηση των επιτοκίων. 
Η μείωση του ΦΠΑ απο το 24% που υποσχέθηκε η κυβέρνηση δεν έγινε ποτέ.  Η ακρίβεια τρώει και τα επιδόματα και τα βοηθήματα, την επιστρεπτέα προκαταοολή, τα διάφορα Pass κλπ.  
Η Μητσοτάκης δεν λέει αλήθεια, φαίνεται απο τα όρντινα της Κομισιόν ότι σύντομα θα αντιμετωπίσουμε μια διαφορετική πραγματικότητα σε ότι αφορά τους φόρους και τις εισφορές.  

Σήμερα οι πολίτες,  ταλαιπωρημένοι απο το πρόσφατο παρελθόν και την χρεοκοπία, δεν θέλουν να ακούσουν καμία οικονομική συζήτηση. Γιατί όλες όσες ακούνε τα τελευταία χρόνια δεν τους έσωσαν. 
Προτιμούν να ακούνε όλα όσα λέει ο Σκέρτσος... πιστεύουν  ακόμα τον Μητσοτάκη.

 ΥΓ: Το σκηνικό θυμίζει κάπως αυτό που έγραψε (1968)  ο Μπομπ Ντίλαν στο “Άγγελος Εξάγγελος” (στα ελληνικά το μελοποίησε το 1972 ο Σαββόπουλος).

Άγγελος εξάγγελος μάς ήρθε από μακριά γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι
Δεν ήξερε καθόλου, μα καθόλου να μιλά  και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει
Τα νέα που μάς έφερε ήταν όλα μια ψευτιά  κι ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
Γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά  κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας
Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα
Μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα

Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά  κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα
Ώσπου κάποιο βραδάκι, τι τού 'ρθε ξαφνικά κι άρχισε να φωνάζει με μανία
Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
Τα νέα που σάς έφερα, σάς χάιδεψαν τ' αυτιά μ' απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει και τού 'παμε να φύγει μουδιασμένα
Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει καλύτερα να μη μάς πει κανένα