Σαν μάγοι φυλής πριν από χιλιάδες χρόνια, ή σαν ιησουίτες πριν από αιώνες, οι κυβερνώντες, το επιτελικό κράτος του Κ. Μητσοτάκη, κραυγάζουν για το κακό που μας βρήκε και δείχνουν τους υπεύθυνους. Κυνηγούν τις «μάγισσες», εμπρηστές, λαθρομετανάστες, τούρκους πράκτορες, κομάντο υβριδικού πολέμου. Το πόπολο μαζεύει κάποιους μετανάστες και είναι έτοιμο να τους κρεμάσει. Κατάσταση Μεσαίωνα.
Μέσα από τις φωτιές και τους καπνούς,την ώρα της καταστροφής της φύσης που μας συντηρεί, των περιουσιών, του κόπου των ανθρώπων, οι επιτελικοί στο Μέγαρο Μαξίμου, κοιτάζουν μόνο πως θα δικαιολογήσουν την αλαζονεία τους και την αβλεψία τους.
Το χειρότερο! Θεωρούν την κοινωνία ένα συρφετό ηλιθίων, που τρέχει πίσω από παραμύθια, δοξασίες, θεωρίες συνωμοσίας.
O πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι (Narendra Modi) θα βρεθεί την Παρασκευή (25.8) στην Αθήνα, προσκεκλημένος του Κ. Μητσοτάκη, προερχόμενος από την Νότια Αφρική, από την Σύνοδο Κορυφής των BRICS. Η τελευταία φορά που βρέθηκε ινδός πρωθυπουργός στην Αθήνα, ήταν πριν από 40 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1983 και ηταν η Ίντιρα Γκάντι, προσκεκλημένη του Ανδρέα Παπανδρέου. Ηταν ενας άλλος κόσμος, εποχή Ψυχρού Πολέμου, με τον Ανδρέα και την Ιντιρα (μαζί και ο Σουηδός Πάλμε κα) να προσπαθούν να σπάσουν την πολεμοκάπηλη που υψωνε ο Ντόναλντ Ρήγκαν. Σήμερα είναι και πάλι η Ουάσιγκτον που υψώνει τείχη ψυχροπολεμικά. Η πρόσκληση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Μόντι είναι στο πλαίσιο της δυτικής πολιτικής να αντισταθμίσει την σταδιακή μείωση των σχέσεων με την Κίνα, με την ανάπτυξη των σχέσεων με την Ινδία. Γιατί και σήμερα ο Τζό Μπάϊντεν προωθεί τον νέο Ψυχρό Πόλεμο.
Στρατηγικό βάθος αποκτά το δόγμα της Ελλάδας ως προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης με την κίνηση του πρωθυπουργού να κινητοποιήσει τις βαλκανικές χώρες στο πλευρό των αποφάσεων του ΝΑΤΟ και των G7 για την Ουκρανία. Την ίδια στιγμή , το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδίκαζε τις ενέργειες της τουρκικής πλευράς στην Κύπρο, πράγμα που απέφυγε να κάνει η Αθήνα, υψώνοντας διαχωριστική γραμμή ως προς τις προτεραιότητες της κυβέρνησης .
Ο μόνος κερδισμένος από την συνάντηση των Αθηνών είναι ο Ουκρανός πρόεδρος. Οι ηγέτες των βαλκανικών χωρών, όπως ήρθαν έφυγαν και περιμένουν με αγωνία την πραγματοποίηση της Διαδικασίας του Βερολίνου στις 16 Οκτωβρίου στα Τίρανα για να συζητήσουν την ενταξιακή τους πορεία και άλλα προβλήματα . Ως προς τις σχέσεις με την Αλβανία, αυτές επιδεινώνονται , μετά την μη συμμετοχή της στην συνάντηση των Αθηνών. Γιατί δεν είναι η κυβέρνηση που έστειλε μήνυμα στον Ράμα, όπως θέλει η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά ο Ράμα και ο πρόεδρός της Μπεγκάϊ που εμμένουν στην δική τους πολιτική. Δεν πρόκειται για εξωστρεφή εξωτερική πολιτική, αλλά για υπηρεσίες προς τη Δύση, χωρίς ορατό εθνικό όφελος. Ίσως να υπάρχει προσωπικό όφελος, αν ισχύουν οι φήμες ότι ο πρωθυπουργός επιδιώκει να αναλάβει κάποια υψηλή θέση στην ΕΕ..
Υποσχέθηκε νέα οπλα (F-16;) στον Ζελένσκι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος μετέτρεψε πρακτικά και ουσιαστικά την ατυπη συνάντηση των βαλκάνιων ηγετών, τη δική του πρωτοβουλία, σε φορουμ συμπαράστασης στην Ουκρανία. Η ξαφνική παρουσία του Ουκρανού Προέδρου στην Αθήνα και μάλιστα στο ατυπο δείπνο των ηγετών των Βαλκανίων, αλλαξε τον χαρακτήρα της συνάντησης και αποτελεί ένα διπλωματικό μακροβούτι του Κ. Μητσοτάκη στον ατλαντισμό και μάλιστα στην πιο αποκρουστική μορφή του, την πολεμοκάπηλη. Τα φωτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στον Ζελένσκι, τα Βαλκάνια ξεχάστηκαν. Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα. Δεν προσκλήθηκε ο Πρόεδρος της Κύπρου, ούτε και έγινε αναφορά στο ομοειδές θέμα εισβολής και κατοχής που είναι το Κυπριακό.
Η παρουσία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο άτυπο δείπνο των ηγετών της βαλκανικής που παραθέτει απόψε ο Κ. Μητσοτάκης παρουσία της ευρωπαϊκής ηγεσίας (Σαρλ Μισέλ και Ουρσουλα φον ντερ Λαιεν), επισκιάζει τα προβλήματα των βαλκανίων και την όποια ελληνική βαλκανική πολιτική. Ρίχνει στο παρασκήνιο την υπόθεση Μπελέρη, την καταπάτηση δηλαδή των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Για τον κ. Μητσοτάκη, προέχει η επικοινωνιακή τακτική σε όλα τα επίπεδα. Και είναι αυτό που οδηγεί σε διαρκή αδιέξοδα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τη ζωή μας μια τη θέση της Ελλάδας.