Έχει βγει λευκός καπνός για σχηματισμό κυβέρνησης στην Γερμανία αλλά αυτό που φαίνεται να δύει είναι το άστρο της Μέρκελ. Μεγάλο ποσοστό των Γερμανών πολιτών δεν θεωρεί πλέον την «ισχυρή κυρία» της Γερμανίας και της ΕΕ, ως λύση από δω και πέρα.Εκτός όμως απο κυβέρνηση η γερμανική πολιτική ελίτ καλείται να αποφασίσει και τι θα κάνει στην Ευρώπη. Ο Μακρόν ζητά Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης και αυτό σημαίνει οτι οι Γερμανοί πρέπει να πληρώσουν. Ο Εμανουέλ Μακρόν που επιδιώκει την διαμόρφωση κοινής πολιτικής εξωτερικών και άμυνας στην ΕΕ, δίνει σαν ανταλλαγμα στο Βερολίνο, μια θέση στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μια θέση μεταξύ των κυρίαρχων του κόσμου, "σβήνωντας" τις ισορροπίες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο που το Βερολίνο δεν είναι έτοιμο για όλ αυτα. Και είναι πάλι ο Σόιμπλε που ανέλαβε να πει τα "οχι" σε αντίθεση με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Μπορεί το 2017 να ήταν ένα κρίσιμο έτος λόγω 5των εκλογών στην Γαλλία και την Γερμανία, όμως το 2018 επιφυλάσσει επικίνδυνες εκλογικές, οι οποίες μπορεί να είναι χειροβομβίδες στα θεμέλια της ΕΕ.
Πρώτα οι πρόωρες εκλογές στην Ιταλία που ανακοινώθηκαν για τις 4 Μαρτίου. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα, κυρίως δε, κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει για τις αποφάσεις της νέας ιταλικής κυβέρνησης, η οποία μπορεί και είναι αντίθετη με τις επιλογές της ενωμένης Ευρώπης. Υπάρχει ενδεχόμενο οι εκλογές να μετατραπούν σε δημοψήφισμα για μια νέα σχέση της Ιταλίας με την ΕΕ και την ευρωζώνη.
O υπουργός εξωτερικών δεν διατυπώνει δημόσια τις θέσεις της κυβέρνησης ισχυριζόμενος ότι αν το κάνει θα αποκαλυφθεί η διαπραγματευτική τακτική της χώρας. Αστεία δικαιολογία, γιατί στο θέμα της ονομασίας είναι τα πάντα γνωστά, το μόνο άγνωστο είναι η ύπαρξη ισχυρής πολιτικής βούλησης να επιλυθεί το πρόβλημα ανεξάρτητα από το πολιτικό κόστος.
Και μάλιστα να υπάρξει συνολική λύση , δηλαδή μια ονομασία έναντι όλων (πράγμα που μάλλον δεν θα υπάρξει και η κυβέρνηση το ξέρει), λύση στο θέμα των παραγώγων, των εμπορικών ονομασιών, της ταυτότητας. Οι κινήσεις –μανούβρες το Κοτζιά και συνολικά της κυβέρνησης, δεν θα της βγουν σε καλό. Άλλο τακτική , άλλο τακτικισμοί. Άλλο πράγμα η ύπαρξη σχεδίου, άλλο πράγμα , άλλο το παραμύθι ότι έχουμε σχέδιο. Όποιος έχει το θέτει σε δημόσια κρίση και το υπερασπίζεται. Όποιος επικαλείται συνεχώς σχέδιο, απλά δεν έχει και περιμένει την κατεύθυνση του ανέμου για να κινηθεί ανάλογα.
Σε κατάσταση υστερίας έχουν περιέλθει ο Λευκός Οίκος και το γραφείο του Ισπανού πρωθυπουργού . Ο Τραμπ και ο Ραχόϊ, αλαζονικοί και αυταρχικοί και οι δύο υπέστησαν μεγάλες προσωπικές ήττες εξαιτίας των αλλοπρόσαλλων αποφάσεών τους. Ο Αμερικανός πρόεδρος συνετρίβη στη ΓΣ του ΟΗΕ για την απόφασή του να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και ο Ισπανός πρωθυπουργός υπέστη επίσης συντριπτική ήττα στην Καταλωνία όπου μετά τις εκλογές που απαίτησε η Μαδρίτη επικράτησαν έστω οριακά οι αυτονομιστές.
Οι απειλές και οι ύβρεις του Τραμπ κατά όσων χωρών θα διαφοροποιούνταν από την απόφασή του, όχι μόνο έπεσαν στο κενό αλλά μέσα από την διαδικασία στον ΟΗΕ αποκαλύφθηκε η γύμνια των ΗΠΑ και κυρίως η απομόνωσή τους , πράγμα που πρέπει να μελετηθεί σοβαρά και να σταματήσουν οι υστερίες , όπως οι δηλώσεις της εκπροσώπου της Ουάσιγκτον στον ΟΗΕ.
Με κινήσεις γύρω από δευτερεύοντα ζητήματα, όπως η δημιουργία νεκροταφείων για τους πεσόντες του πολέμου του 40 που είχε συμφωνηθεί πριν σχεδόν μια δεκαετία αλλά τα Τίρανα δεν εφάρμοσαν ποτέ, η Αλβανία με τη σύμφωνη γνώμη της Αθήνας, επιδιώκει την κατασκευή μιας θετικής ατμόσφαιρας που θα διευκολύνει τη λήψη μιας απόφασης από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Ιούνιο του 2018 , για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Η ελληνική κυβέρνηση θέλει οπωσδήποτε να επιτευχθούν κάποιες συμφωνίες γιατί γνωρίζει ότι η εισήγηση της Επιτροπής για την Αλβανία το Μάρτιο θα είναι θετική, είτε με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας είτε χωρίς αυτή, γιατί η ένταξη των δυτικών βαλκανίων είναι στρατηγική επιλογή. Το μείζον θέμα όμως που αφορά τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες εξελίσσεται αρνητικά για την Ελλάδα.