Του Σωτήρη Σιδέρη
Η δημοσκόπηση της εταιρείας Protata που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου, επιδρά στο νέο πολιτικό σκηνικό και εναρμονίζεται επί της ουσίας με πολλές ακόμη δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η πλειοψηφία των πολιτών είναι φανερά δυσαρεστημένο με την κυβέρνηση . Πέραν του κλίματος αυξημένης δυσφορίας, κυρίως στη νεολαία με συντριπτικά ποσοστά, η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ μειώνεται στο 9%. Προκύπτει σαφέστατα ότι δεν είναι η ΝΔ που υπερέχει, όπως τους πρώτους μήνες, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν ανακάμπτει ακόμη. Κατά συνέπεια οι πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα επηρεαστούν, ίσως με σφοδρότητα από την ανάγκη συσπείρωσης των δύο κομμάτων, με μια διαφορά. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση για να πάρει το προβάδισμα, πρέπει να διαμορφώσει σαφείς προγραμματικές θέσεις, να εμφανίσει αξιόπιστη ηγετική ομάδα και να διαχειριστεί τις διαρκείς κρίσεις και προκλήσεις της χώρας με καθαρά μηνύματα, δηλαδή σωστή επικοινωνιακή πολιτική, αλλά και αποφασιστικότητα.
Σε χιλιάδες ανέρχονται πλέον οι νομικοί, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των Τεχνών που απευθύνουν συνεχείς εκκλήσεις για τη ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα, αόμη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό που σιωπά. Επικαλούνται συνθήκες και διεθνείς συμβάσεις, επικρίνουν την κυβέρνηση γιατί δεν σέβεται το κράτος δικαίου, αλλά αντίδραση καμία. Ίσως κάποιοι στην κυβέρνηση τον θέλουν νεκρό τον Κουφοντίνα, όχι μόνο για να εκδικηθούν, όπως νομίζουν, για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει και για τα οποία του επιβλήθηκαν οι προβλεπόμενες ποινές, αλλά για να επιβάλλουν μια νέα πολιτική κουλτούρα, βαθιά διχαστική και απάνθρωπη, εκτιμώντας ότι τους ευνοεί η συγκυρία. Εννοείται πως και η Εκκλησία σιωπά παρά τις εκκλήσεις προς τον Αρχιιεπίσκοπο. Αν ήταν κάποιος δικτάτορας. όμως....
Διανύουμε έναν νέο κύκλο έντασης με την Τουρκία και στο παρασκήνιο εντείνονται οι διεργασίες ενόψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ , στις 25 Μαρτίου. Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ενώ είχε την ευκαιρία να διαμορφώσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό πλαίσιο και να απαντήσει στα νέα απειλητικά μηνύματα που δέχεται η Ελλάδα από την Τουρκία, προτίμησε να κάνει μια θεωρητική προσέγγιση για τον ρόλο του διεθνούς δικαίου. Κάτι που για μια ακόμη φορά θα αφήσει παγερά αδιάφορη την Άγκυρα. Σε παρέμβασή του στο διαδικτυακό συνέδριο της ελληνικής εταιρείας διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων περί «Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής» ο Δένδιας υποτίθεται εξέφρασε μια ήπια, σχεδόν ντροπαλή δυσφορία προς την ΕΕ. Αφού πρώτα ισχυρίστηκε ότι η ΕΕ δημιουργεί μια ζώνη προστασίας προς την Ελλάδα, «όχι απόλυτης», πρόσθεσε. Η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών προκαλεί εκ των πραγμάτων προβληματισμό για την στάση της κυβέρνησης στην σύνοδο κορυφής, καθώς ούτε ο Δένδιας, ούτε ο πρωθυπουργός ούτε έχουν, ούτε δείχνουν να εκπονούν κάποιο σχέδιο , καθώς μεγάλο μέρος των εργασιών θα καλύψουν οι σχέσεις με την Τουρκία.
Ήταν μια πρωτοφανής για τα κοινοβουλευτικά χρονικά κίνηση του πρωθυπουργού, να «εξαφανίσει» την Λίνα Μενδώνη από το προσκήνιο, καθώς στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη βουλή , σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, δεν την είχε στο υπουργικό έδρανο, δηλαδή στο πλευρό του. Κατά τα άλλα, ο Στάλιν τον μάρανε. Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν ήθελε να καταγραφεί η εικόνα , καθώς η συζήτηση αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την ίδια την κυρία Μενδώνη, την οποία σφυροκόπησαν άπαντες. Η παρουσία της Λίνας Μενδώνη στα υπουργικά έδρανα θα ήταν συμβολική, αλλά και για να στηρίξει τα επιχειρήματα του πρωθυπουργού. Η παρουσία όμως της Ειρήνης Αγαπηδάκη , Ειδική Γραμματέα Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, ήταν εκτός κοινοβουλευτικής πρακτικής. Φθηνός τακτικισμός, οξύμωρο και θεατρικό ταυτόχρονα. Ο κ. Μητσοτάκης μπερδεύει την πολιτική ουσία με τις εντυπώσεις, την τακτική με τον τακτικισμό. Και χάνει προς κάθε κατεύθυνση.
Η στήριξη του πρωθυπουργού στην Λίνα Μενδώνη στο υπουργικό συμβούλιο, επέτεινε το τοξικό κλίμα που επικρατεί και επιβεβαίωσε την στάση που ιστορικά τηρεί η ΝΔ σε κάθε σκάνδαλο, ακολουθώντας παντού συνταγή Νοβάρτις. Στην αρχή επιχείρησε να προστατεύσει τον Λιγνάδη. Όταν όμως η υπόθεση ξέφυγε αναγκάστηκε , όχι να παραδεχθεί τα λάθη της, αλλά να θολώσει τα νερά. Η Μενδώνη στην γνωστή συνέντευξή της αποκάλεσε τον Λιγνάδη επικίνδυνο και η ίδια απεκδύθηκε των ευθυνών της ισχυριζόμενη ότι εξαπατήθηκε. Έτσι δεν υπάρχει κυβερνητική ευθύνη. Υπάρχει μια υπόθεση Λιγνάδη που έχει πάει στη Δικαιοσύνη και η κυβέρνηση αθώα. Είναι ακριβώς η ίδια τακτική που ακολούθησε στην υπόθεση Νοβάρτις όπου η θέση της είναι ότι υπάρχει ιατρικό σκάνδαλο, αλλά όχι πολιτικό.