Ήταν μια πρωτοφανής για τα κοινοβουλευτικά χρονικά κίνηση του πρωθυπουργού, να «εξαφανίσει» την Λίνα Μενδώνη από το προσκήνιο, καθώς στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη βουλή , σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, δεν την είχε στο υπουργικό έδρανο, δηλαδή στο πλευρό του. Κατά τα άλλα, ο Στάλιν τον μάρανε.  Προφανώς ο  Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν ήθελε να καταγραφεί  η εικόνα , καθώς η συζήτηση αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την ίδια την κυρία Μενδώνη, την οποία σφυροκόπησαν άπαντες. Η παρουσία της Λίνας Μενδώνη στα υπουργικά έδρανα θα ήταν συμβολική, αλλά και για να στηρίξει τα επιχειρήματα του πρωθυπουργού. Η παρουσία όμως  της Ειρήνης Αγαπηδάκη , Ειδική Γραμματέα Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, ήταν εκτός  κοινοβουλευτικής πρακτικής. Φθηνός τακτικισμός, οξύμωρο και θεατρικό ταυτόχρονα. Ο κ. Μητσοτάκης μπερδεύει την πολιτική ουσία με τις εντυπώσεις, την τακτική με  τον τακτικισμό.  Και χάνει προς κάθε κατεύθυνση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έκανε για να προστατεύσει τον εαυτό του, ταπεινώνοντας για μια ακόμη φορά την υπουργό Πολιτισμού, την οποία όμως αναγκάστηκε να υπερασπιστεί στη βουλή. Αυτές οι αντιφάσεις δείχνουν την κατάσταση σύγχυσης στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση με την υπόθεση Μενδώνη –Λιγνάδη. Τώρα ο κ. Μητσοτάκης έχει την ξεκάθαρη πολιτική ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί στο εξής και δεν θα είναι λίγα.  Προφανώς η Μενδώνη θα εκδιωχθεί στον κατάλληλο επικοινωνιακά χρόνο, αλλά αυτό δεν θα ελαφρύνει τη θέση του πρωθυπουργού. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στην συζήτηση που έγινε στη βουλή.
Πέραν αυτών,  ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισαν , γιατί πέρα από την κριτική προς την κυβέρνηση , έδειξαν ότι υιοθετούν πιο αποφασιστικά τα νέα κινήματα που αποκτούν μεγάλη κοινωνική επιρροή, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό που προσπάθησε με νομικισμούς να τα  εντάξει σε ένα συστημικό  πλαίσιο, κίνηση λανθασμένη. Ο πρωθυπουργός έγινε στόχος και σάκος του μποξ για όλη την αντιπολίτευση και το χειρότερο, είναι και στόχος των κινημάτων .

Κώδικας δεοντολογίας για τα κόμματα

Η συζήτηση στη βουλή,  αφορούσε τον ίδιο, την υπουργό Πολιτισμού και  τον Λιγνάδη με τις αποτρόπαιες πράξεις του. Το γεγονός ότι δεν εμπλέκονταν άλλοι υπουργοί ή παράγοντες και ότι επίσης ήταν ο μόνος παρών, φυσικό ήταν να χάσει κατά κράτος τις εντυπώσεις και να υποστεί το κόστος από την κάκιστη διαχείριση της υπόθεσης.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο ήταν η σκληρή επίθεση Τσίπρα προς τον πρωθυπουργό για το πώς λειτουργεί η κυβέρνηση και η ΝΔ σε κάθε  πρόβλημα ή κρίση. Δηλαδή, προέκυψε και ένα ιδιαίτερα αρνητικό στοιχείο  για την δράση κυβερνητικών και κομματικών στελεχών και παραγόντων της ΝΔ  στο διαδίκτυο  με τουλάχιστον υβριστική στάση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του ιδίου του Τσίπρα. Φυσικά δεν λείπουν και παράγοντες της αντιπολίτευσης, επίσης καταδικαστέο. Ίσως είναι καλό,  η επόμενη συζήτηση  να επικεντρωθεί σε έναν νέο κώδικα δεοντολογίας για όλα τα κομματικά στελέχη και το πώς οφείλουν να συμπεριφέρονται όταν πιάνουν στα χέρια τους το πληκτρολόγιο. Γιατί ένας πολίτης, οργισμένος, ύποπτος, κακότροπος ή οτιδήποτε άλλο , ίσως μπορεί να πει μια λέξη παραπάνω και αν παραβιάζει νόμο να υποστεί τις συνέπειες.
Όμως, δεν είναι το ίδιο όταν βουλευτές, κομματικά στελέχη , ακόμη και υπουργοί  βγάζουν ότι χυδαίο,  ρατσιστικό και ρυπαρό έχουν μέσα τους και προστατεύονται από την βουλευτική ασυλία ή τους μηχανισμούς κάθε κόμματος. Είναι αναγκαίο , οι κανόνες να είναι αυστηροί  και να υιοθετηθούν και με γραπτές οδηγίες προς κάθε βουλευτή και κομματικό στέλεχος να απαιτείται ο σεβασμός τους. Το διαδίκτυο δεν μπορούμε να το λογοκρίνουμε. Μπορούμε όμως να βάλουμε κανόνες στα κόμματα, τους υπουργούς και τα στελέχη τους,  διαφορετικά θα διαγράφονται. Αυτό είναι αναγκαίο, για να προστατευθεί η δημοκρατία,  η ποιότητα του πολιτικού λόγου και η ορθολογική αντιπαράθεση . Σε αντίθετη περίπτωση η χυδαιότητα θα γίνει κανόνας και η κατάσταση θα ξεφύγει, ήδη είναι δύσκολη.
            

Μόνος και ανήσυχος

Σε πολιτικό επίπεδο η κυβέρνηση δείχνει σημάδια έντονου προβληματισμού, αλλά δείχνει ότι δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα με κάποια τακτική, αλλά με τακτικισμούς μιας χρήσεως. Είναι γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα αδιαφορούσε για τα πάντα. Τώρα οι επιθέσεις έχουν βάση, η κριτική επικεντρώνεται σε γεγονότα και υπό αυτό  το πρίσμα είναι αδύνατον ο πρωθυπουργός να συνεχίσει να τηρεί την ίδια στάση γιατί απλά δυναμώνει η φθορά του.
Ξέρει ο κ. Μητσοτάκης ότι αν ζητούσε την παραίτηση Μενδώνη πριν την συζήτηση στη βουλή θα ήταν ομολογία ήττας, αλλά θα ήταν μια τακτική κίνηση. Αλλά η  απόφασή του  να μην την έχει μαζί του στη βουλή, ήταν τακτικισμός και ομολογία  ήττας.  Ξέρει επίσης ότι μόλις  φύγει η Μενδώνη,  σειρά θα έχει κάποιος άλλος υπουργός γι αυτό και αντιστέκεται όσο νομίζει ότι μπορεί . Θα συνεχίσει δηλαδή τους τακτικισμούς που σίγουρα θα εξατμίζονται μόλις εκδηλώνονται.

Αυτό που  σίγουρα  παρατήρησε ο κ.Μητσοτάκης  είναι ότι για μια ακόμη φορά ήταν ουσιαστικά μόνος στη βουλή. Εξαιρείται η στάση του Βελόπουλου που κινείται ανάλογα με τις συνθήκες στηρίζοντας συχνά την κυβέρνηση όταν ευνοείται το κόμμα του. Όμως το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός , πέρα από τον κομματικό μηχανισμό και τα ΜΜΕ που τον στηρίζουν, δεν έχει πλέον ιδεολογικούς συμμάχους, ούτε ισχυρά στηρίγματα στην κοινωνία, τον κάνει ανήσυχο. Και είναι θέμα χρόνου, με την έξοδο δηλαδή από τα διαρκή λοκντάουν, ότι  οι αντιδράσεις στις πολιτικές του θα οξυνθούν τόσο πολύ, που το πρόβλημα με την Μενδώνη θα φαντάζει αστείο. Δηλαδή τα χειρότερα για τον κ. Μητσοτάκη είναι μπροστά του.