Του Σωτήρη Σιδέρη
Όσο πιο ανασφαλής γίνεται ο Ερντογάν, τόσο αυξάνεται ο αυταρχισμός του. Βλέποντας ότι όσο πλησιάζει η ολοκλήρωση της πολιτικής του σταδιοδρομίας, δεν εδραιώνεται η θέση της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης, αρχίζει και εκνευρίζει φίλους και συμμάχους, που αναζητούν μοχλούς πίεσης, όπως το Κουρδικό, για να επαναφέρουν την Τουρκία στην ατλαντική αυλή. Όμως η δικτατορία του Τούρκου Προέδρου, παρά την ανοχή, αρχίζει να προβληματίζει. Το πογκρόμ κατά των Κούρδων, προκάλεσε αντιδράσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ, εξέλιξη θετική, ωστόσο πολύ απέχουν ακόμη από το να απαιτήσουν από τον Τούρκο πρόεδρο και γενικότερα από το πολιτικό σύστημα να κάνουν σεβαστά τα δημοκρατικά δικαιώματα του κουρδικού λαού. . Αυτό το παιχνίδι όμως πρέπει να αποσυνδεθεί από τα ελληνοτουρκικά, καθώς η Ελλάδα δεν έχει κάποια πολιτική ανάσχεσης , ούτε ισχυρές συμμαχίες, κατά συνέπεια η επαγρύπνηση πρέπει να αυξηθεί. Η Άγκυρα έχει ανοίξει πολεμικά μέτωπα στην Συρία, την Λιβύη, ενώ προκαλεί στρατιωτικά συνεχώς την Ελλάδα. πολλές χώρες σίγουρα εκπονούν σενάρια τιθάσευσής της, χωρίς προς το παρόν να έχουν ισχυρή επίδραση, αλλά αυτά απαιτούν χρόνο. Αυτό που πρέπει να κάνει η Αθήνα είναι να αξιοποιήσει στο έπακρο αυτό το κλίμα.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η Τουρκία σκληραίνει την στάση της σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο υπονομεύοντας συνειδητά την διαδικασία των διερευνητικών συνομιλιών που οδηγούνται πιθανότατα σε αδιέξοδο, άσχετα από την πραγματοποίησή τους ή όχι. Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον μιας ενισχυμένης και πιο σκληρής πολιτικής που εκδηλώνται σταδιακά και είναι διπλωματικά απειλητική και στρατιωτικά πιεστική. Ταυτόχρονα παρατηρείται μια ομογενοποίηση των τουρκικών δογμάτων και όλα δείχνουν ότι η «Γαλάζια Πατρίδα», ενσωματώνει και την αναθεωρητική πολιτική στο Αιγαίο, αυτό υποκρύπτει η αποστολή του Τσεσμέ, ενώ οι πρόσφατοι χάρτες που δείχνουν περιοχές της νότιας Ρωσίας υπό τουρκικό έλεγχο ερέθισαν μεν τη Μόσχα, αλλά δεν αποσύρθηκαν. Ο Ερντογάν, όχι τόσο προσωπικά, όσο μέσω των μηχανισμών του αρχίζει να ερεθίζει τη Ρωσία προφανώς για να στείλει μήνυμα στον Μπάιντεν ότι θα είναι στο πλευρό των ΗΠΑ , όπως και στον Ψυχρό Πόλεμο, αρκεί να ομαλοποιηθούν οι μεταξύ τους σχέσεις χωρίς προβλήματα.
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την κρίσιμη συγκυρία και ενώ η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με νέα διλήμματα που έχουν πολιτικές, επιστημονικές και ηθικές προεκτάσεις, είναι κομβικής σημασίας. Πολλοί αναρωτιούνται για την αντιπολίτευση που κάνει. Τον θέλουν δυναμικό και άλλοι μετριοπαθή, αποφασιστικό , ίσως και ρεβανσιστικό οι πιο σκληροί, δημοκρατικό και ταυτόχρονα οραματικό . Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται κάπου στη μέση, ενώ και στο εσωτερικό του μαίνεται ο άγνωστος πόλεμος μεταξύ των τάσεων για επιρροή . Το σχέδιο προγράμματος έχει αποσπάσει θετικά σχόλια, είναι ισορροπημένο, είναι ωραία φιλοτεχνημένο , αποφεύγοντας όμως σε ορισμένα ζητήματα να είναι σαφής, όπως για παράδειγμα οι ιδιωτικοποιήσεις . Όμως επειδή η χώρα βιώνει μια νέα κατάσταση που θα επιδράσει σημαντικά στην ψήφο , όποτε και αν γίνουν οι εκλογές, ίσως κληθεί να δώσει απαντήσεις. Όχι μόνο σε αυτό το ζήτημα, αλλά σε πολλά ακόμη καθώς η πολιτική εμπλουτίζεται με πλήθος νέων στοιχείων που απαιτούν νέες επεξεργασίες.
«ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΧΘΕΣ.
ΔΙΠΛΗ ΣΚΕΨΗ
«Να λες ηθελημένα ψέματα ενώ πιστεύεις ειλικρινά ότι είναι αλήθεια, να ξεχνάς όλα τα γεγονότα που έχουν γίνει ενοχλητικά και, όταν χρειάζεται, να τα ανασύρεις από τη λήθη μόνο για το χρονικό διάστημα που πρέπει» ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ, 1984.
Μετά από 3 εβδομάδες εκκωφαντικής κυβερνητικής σιωπής, μόλις χθες, γίναμε μάρτυρες μιας επικοινωνιακής ομοβροντίας: ηθοποιός και σκηνοθέτης με άμεση πρόσβαση στον Πρωθυπουργό παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή από όπου ξεκίνησε το κύμα των ΕΠΩΝΥΜΩΝ καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να δηλώσει την συμπαράστασή του στα θύματα και, τέλος, ως αποκορύφωμα, η Υπουργός Πολιτισμού παρέθεσε (στην εποχή του πολυδιαφημισμένου διαδικτυακού πολιτισμού) συνέντευξη τύπου με πρωτοφανώς κάκιστα τεχνικά μέσα και χρήση υποβολέα (που ακούστηκε καθαρότατα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης).
Η αδυναμία διαχείρισης προβλημάτων , η υπεροχή των προσωπικών σχέσεων έναντι της υπευθυνότητας, η αποξένωση από την κοινωνία, η αντίληψη ότι η υπεροχή στα ΜΜΕ θα αποτρέψει τις πιθανές επιπτώσεις από την κακή ή και την ανύπαρκτη διαχειριστική ικανότητα και ιδιαίτερα η ανικανότητα να αναλυθούν οι επιρροές νέων κινημάτων όπως το me Too και υπέρ του κράτους δικαίου, οδηγούν την κυβέρνηση σε κρίση. Είναι μια κατάσταση πολιτικής ομηρείας από την οποία η κυβέρνηση δεν μπορεί να βγει εύκολα . Δεν είναι η υπόθεση Λιγνάδη το μόνο πρόβλημα. Ούτε μόνο η Μενδώνη. Είναι οι ελευθερίες, είναι το κράτος δικαίου , είναι η πανδημία , είναι τα Πανεπιστήμια. Είναι πλήθος προβλημάτων που δεν αντιμετωπίζονται και πλέον μοιάζουν με Λερναία Ύδρα