H ζωή του Ακη Τσοχατζόπουλου είχε τα πάντα. Τα όνειρα, την δόξα, την κατάχρηση της εξουσίας , την τιμωρία. Σπουδές στο εξωτερικό, αντιχουντική δράση, δόξα, εξουσία, αξιώματα, 2ος γάμος, σκάνδαλα, φυλακή. Η ζωή του Ακη Τσοχατζόπουλου είχε τα πάντα , περιγράφεται με την ρήση “απο τα χαμηλά στα ψηλά και πάλι κάτω” . Και η πορεία του “κουμπώνει” με την πορεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και κατα κάποιο τρόπο και στην πορεία της χώρας. Απο το μετεμφυλιακό κράτος, στην χούντα, στην μεταπολίτευση στην Αλλαγή, στον νεοπλουτισμό και απο εκεί στην χρεοκοπία.
Με τις πολυεθνικές του φαρμάκου , κυρίως της Pfizer, να κάνουν με πολλούς τρόπους εκστρατεία υπέρ της τρίτης δόσης εμβολίου με αποκλειστικό γνώμονα, απ ότι φαίνεται το κέρδος, ταυτόχρονα ανοίγει μια νέα συζήτηση για το ποιο είναι το τέρμα των εμβολιασμών. Τα εμβόλια έσωσαν και σώζουν εκατομμύρια ζωές, αυτό είναι δεδομένο. Όμως με εκατομμύρια ανεμβολίαστων και χωρίς να γνωρίζουμε για πόσο χρονικό διάστημα προστατεύεται ο εμβολιασμένος και μετά την δεύτερη δόση, η εκστρατεία για την τρίτη δόση μοιάζει με πρόκληση. Αλλά δεν είναι μόνο η κοινή λογική που θέτει τα ερωτήματα. Είναι και ο ΠΟΥ που επιμένει για διανομή εμβολίων στις φτωχές χώρες και αντιτίθεται στην τρίτη δόση, αλλά και η ΕΕ, καθώς ο Ευρωπαικός Οργανισμός Φαρμάκων(ΕΜΑ), δεν έχει δώσει την συγκατάθεσή του, ενώ αφήνει υπονοούμενα για νομικά προβλήματα και παρενέργειες . Φυσικά κανείς δεν σκέφτεται καν να απαντήσει στο ερώτημα τι θα συμβεί αν και μετά την τρίτη δόση έχουμε έξαρση αντί ύφεσης της πανδημίας.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Το μακελειό στην Καμπούλ με πάνω από 100 νεκρούς, μεταξύ των οποίων 13 Αμερικανοί πεζοναύτες ήταν το πρώτο μήνυμα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ο ISIS, που ανέλαβε την ευθύνη, θεωρεί αιρετικούς τους Ταλιμπάν, έχουν μίσος μεταξύ τους, αλλά όλοι μισούν τους Αμερικανούς και τους δυτικούς. Αν το Αφγανιστάν βυθιστεί σε εμφύλιο πόλεμο ή σε διαρκή σύγκρουση με τον ISIS, οι προσφυγικές ροές δεν θα σταματήσουν ποτέ. Ταυτόχρονα όμως επικρατεί έντονη αναταραχή στα κυβερνητικά επιτελεία των δυτικών χωρών. Η ήττα στο Αφγανιστάν επιβεβαίωσε την εικόνα αποσύνθεσης του ΝΑΤΟ, τον εκφυλισμό της ΕΕ και την στρατηγική αναδίπλωση και απώλεια ισχύος των ΗΠΑ. Αλλά το τέλος εποχής στο Αφγανιστάν, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας φάσης. Η Δύση θέλει να ανασυγκροτηθεί αλλά δεν μπορεί. Θέλει να κυριαρχήσει αλλά αποδυναμώνεται. Νέα σχέδια θα εκπονηθούν, νέοι χάρτες θα δημιουργηθούν, αλλά οι παίχτες πλέον είναι πολλοί, ικανοί και δύσκολοι. Η Ελλάδα , κατά κοινή ομολογία είναι καθηλωμένη, ανύπαρκτη και χωρίς ειδικό βάρος και κύρος . Ακολουθεί τις ΗΠΑ και την ΕΕ , την στιγμή που και οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον αναζητούν νέα δόγματα. Η ανάγκη αναπροσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής επείγει.
Οι φυσικές καταστροφές , η κλιματική αλλαγή, η αντιμετωπιση των νέων φαινομένων είναι αυτό που μας απασχολεί, που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Οχι στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την ώρα που κυβερνά, το θέμα είναι ο εγωισμός, ο διχασμός, η τυμβωρυχία, η πολιτική επικράτηση του ίδιου και του επιτελικού του κράτους. Η “ηττα” των αντιπάλων του. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται με κάθε αφορμή και σε κάθε περίπτωση. Η πολιτική επιβίωση του πρωθυπουργού και της εξουσίας του ειναι πανω και πριν από όλα τα αλλα. Η συζήτηση στη Βουλή για τις καταστροφές ηταν ενα ακόμα επεισόδιο, που ανέδειξε τους στόχους και τον χαρακτήρα της συγκεκριμένης διακυβέρνησης.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ως γνωστόν , στην Ελλάδα άρχισαν να μετρούν φέρετρα επί ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαν θύματα από πυρκαγιές. Και επί Καραμανλή όταν καίγονταν οι άνθρωποι στα χωριά , ορεινά και πεδινά της Πελοποννήσου, ήταν δικός τους ο πρωθυπουργός οπότε δεν μετράνε στην πολιτική αντιπαράθεση, ούτε καν στην ιστορία των μεγάλων τραγωδιών. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι η Αριστερά , ουδέποτε συμπεριφέρθηκε όπως ο Μητσοτάκης και ουδέποτε προκάλεσε. Γι αυτό και σήμερα ακόμη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το θυμίζει, μάλλον λανθασμένα, όταν πρέπει μάλιστα να υπερασπιστεί την πολιτική αξιοπρέπεια και την κομματική ηθική απαντώντας στον Μητσοτάκη. Γιατί έτσι αφήνει ελεύθερο το πεδίο στον σημερινό πρωθυπουργό να κάνει επίδειξη αναλγησίας . Ο Μητσοτάκης στη βουλή στις 25 Αυγούστου 2021
«…Ο λαός θα θυμάται πως στη μία τραγωδία μετρούσαμε στρέμματα και στην άλλη φέρετρα». Προφανώς αυτό ήταν το νόημα της στάσης ανευθυνότητας του Μητσοτάκη εδώ και εβδομάδες. Περίμενε με ανυπομονησία να μιλήσει για το Μάτι. Αλλά επειδή η εξουσία δεν αποκαλύπτει μόνο προθέσεις και σχέδια , αλλά και χαρακτήρες, ήταν βέβαιο ότι εκεί θα κατέληγε η επιχείρηση αποενοχοποίησης της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Στην ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα δηλαδή με φυγή προς το παρελθόν.