Με τη ΕΕ να θυμίζει εικόνα καφενείου, με το αεροδρόμιο της Καμπούλ να θυμίζει εικόνες από την Σαιγκόν το 1975 όταν πανικόβλητοι αποχωρούσαν οι Αμερικανοί, με την φωτογραφία των πολέμαρχων Ταλιμπάν να απολαμβάνουν την άνεση του προεδρικού μεγάρου, δύση και ανατολή δεν μπορούν να χωνέψουν πως συνέβη. Η πάνοπλη δύση δεν μπορεί να χωνέψει πως η προηγμένη τεχνολογία, οι αμέτρητες «δεξαμενές σκέψης» και η συνολική υπεροχή τους, υπέστη ταπεινωτική ήττα. Εμβρόντητοι ίσως και οι Ταιμπάν από την άνεση της νίκης τους δηλώνουν ότι θα κυβερνήσουν σταδιακά, ότι θα σεβαστούν δικαιώματα, αλλά η σαρία είναι νόμος και ήδη προκαλεί τρόμο. Ποτέ άλλοτε οι ΗΠΑ δεν είχαν τόσα λίγα να πουν σε απίστευτα αμήχανες δηλώσεις τους. Η ΕΕ επικεντρώνεται στο προσφυγικό, ότι θέλει ο καθένας λέει και κάνει και την Τρίτη 17 Αυγούστου γίνεται το πρώτο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων. Η ευρωπαική φαιδρότητα σε όλο της το μεγαλείο. Η Γερμανία πάει σε εκλογές τον άλλο μήνα, σημειώστε το.
Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, σηματοδοτεί μια διαφορετική εποχή για τους στόχους και τις δυνατότητες των ΗΠΑ, το τέλος της αμερικανικής υπερδύναμης, όπως την γνωρίζουμε. Η δραματική εγκατάλειψη του Αφγανιστάν, σηματοδοτεί το τέλος του σύντομου “Αμερικανικού Αιώνα”, όπως τον φαντάστηκαν και τον σχεδίασαν στο γύρισμα του 20ου Αιώνα, στην αρχή του 21ου Αιώνα , οι σύμβουλοι του Τζώρτζ Μπους του νεώτερου. Η αποχώρηση από την Καμπούλ μοιάζει ταπεινωτική για την υπερδύναμη, πάνω απ όλα σηματοδοτεί την επιστροφή των Λεγεώνων πίσω στο σπίτι τους. Γιατί πια δεν φέρνουν “χρυσάφι” ούτε εξασφαλίζουν την παντοκρατορία. Η παγκοσμιοποίηση και οι ...κινέζοι είχαν άλλα σχέδια.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Με κομμένα τα φτερά, οι ΗΠΑ και όλος ο δυτικός κόσμος μέσω των ΜΜΕ, προβάλλουν την ανθρωπιστική κρίση που προκαλεί η επέλαση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, αλλά όχι τα αίτια αυτής της επέλασης. Οι Αμερικανοί εισέβαλλαν στη χώρα αυτή στις 7 Οκτωβρίου 2001 δηλαδή σε λιγότερο από ένα μήνα από την επίθεση στους δίδυμους πύργους. Ήταν μια επίδειξη ισχύος που στόχο είχε να ξεριζώσει την ισλαμική τρομοκρατία, την Αλ Κάϊντα που την καθοδηγούσε ο Μπιν Λάντεν και να αλλάξει τον κόσμο. Είκοσι χρόνια μετά, οι ΗΠΑ αποχωρούν , ο Μπιν Λάντεν εκτελέστηκε, αλλά οι ιδέες του είναι ισχυρές και ο κόσμος άλλαξε προς το χειρότερο . Πολλές χώρες ανησυχούν ότι οι ιδέες του ακραίου Ισλάμ θα βρουν και πάλι πρόσφορο έδαφος, όχι μόνο στο Αφγανιστάν που είναι σίγουρο, αλλά και σε γειτονικά κράτη μέχρι τη Μέση Ανατολή. Ένας νέος κύκλος βίας και ανθρωπιστικών κρίσεων ανοίγει. Η αποδυνάμωση των ΗΠΑ προβληματίζει τον δυτικό κόσμο που μοιάζει με στρατόπεδο ατάκτων. Η κρίση ισχύος και στρατηγικής των ΗΠΑ αποδυναμώνει το ΝΑΤΟ γενικότερα, αλλά ταυτόχρονα, τραυματίζει και την πίστη των συμμάχων στην Ουάσιγκτον. Οι επιπτώσεις της απόσυρσης των ΗΠΑ θα φανούν σταδιακά όλο και περισσότερο, παρά την εντατική προσπάθεια του Τζο Μπάιντεν να ανασυγκροτήσει τη συμμαχία και τη χώρα του.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Άλλο πράγμα η ευπρεπής κριτική άλλο πράγμα η συναίνεση. Στην πρώτη περίπτωση οι φυσικές καταστροφές δεν αποτελούν αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και τα πολιτικά κόμματα, δεν αφηνιάζουν με δηλώσεις και ενέργειες που σκορπούν το μίσος και το διχασμό. Αυτόν τον πολιτισμένο τόνο έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Άρα το πρώτο σκέλος, ο έλεγχος της έντασης ήταν σωστό. Το δεύτερο όμως σκέλος, η συναίνεση είναι κάτι διαφορετικό. H συναίνεση είναι πολιτική θέση. Σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που εκφράζει μια άλλη κοσμοθεωρία, έναν άλλο κόσμο , μια διαφορετική κουλτούρα και πρόγραμμα στον αντίποδα της ΝΔ , δεν μπορεί να συγκυβερνά με τους εκφραστές του αντίπαλου κόσμου. Ήδη έχουν περάσει αρκετές ημέρες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απαντήσει στην πρόκληση Μητσοτάκη για ιδιωτικοποιήσεις δασών. Θα συναινέσει ή όχι πρέπει να το δηλώσει. Το Επιτελικό Κράτος δεν είναι ΝΔ, είναι το σημιτικό ΠΑΣΟΚ που «ενοικίασε» ο Μητσοτάκης για να κυβερνήσει. Από την διαχείριση της πανδημίας, την συνειδητή υπονόμευση του ΕΣΥ, την ιδιωτικοποίηση του ΕΦΚΑ , την πολιτική στα ΑΕΙ, τα εργασιακά μέχρι την πρόθεση για ιδιωτικοποίηση των δασών ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν μοιράζεται την εξουσία και τους στόχους του. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θέλει να μοιραστεί με τον Μητσοτάκη; Οι διαφωνίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτές.
Το Επιτελικό Κράτος γίνεται πλέον πολυπλόκαμο, σίγουρα και πιο δυσλειτουργικό και βραδυκίνητο μετά τις αλλαγές που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός το πρωί της Παρασκευής 13 Αυγούστου. Από τις εκλογές του 2019 σταδιακά ο Κυριάκος Μητσοτάκης απονευρώνει κρατικές ή κυβερνητικές δομές και μεταφέρει εξουσίες στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου πλέον επικρατεί το αδιαχώρητο. Έτσι , με αφορμή τις πυρκαγιές έκανε νέες αλλαγές . Όρισε τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών Χρήστο Τραντόπουλο υφυπουργό στον πρωθυπουργό με αρμοδιότητα τον συντονισμό για την αποκατάσταση των φυσικών καταστροφών. Αυτό έφερε ανακατατάξεις. Πρώτο στοιχείο ότι έχει δύο υπουργούς Επικρατείας , τον Άκη Σκέρτσο μετά τον Γιώργο Γεραπετρίτη, ενώ ορίστηκε ο Ιωάννης Οικονόμου κυβερνητικός εκπρόσωπος καθώς ο Μητσοτάκης αποφάσισε να μην αναβαθμίσει επίσημα την Αριστοτελία Πελώνη που παρέμεινε αναπληρώτρια εκπρόσωπος , ίσως να το ήθελε και η ίδια. Εντός των επομένων 24ωρων θα μάθουμε αν οι αλλαγές αυτές είναι μεμονωμένες ή αποτελούν τον προάγγελο ευρύτερου κυβερνητικού ανασχηματισμού.