Λόγια πολλά για επενδύσεις και για την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας, ακούμε τα τελευταία χρόνια επι Μνημονίων, αλλά επενδύσεις δεν βλέπουμε. Η δικαιολογία είναι οτι δεν υπάρχει ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ. Υπήρχε η αβεβαιότητα του Grexit έλεγαν τα πρώτα χρόνια και τώρα εσχάτως τους φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που έφερε την πολιτική αστάθεια. Τίποτα απ ολα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Επενδύσεις δεν θα γίνουν γιατί πράγματι υπάρχει αστάθεια, αλλά υπάρχει αστάθεια οικονομική και καταναλωτική.
Η τηλεοπτική δημοσιογραφία απέδειξε για μία ακόμα φορά την μονομέρεια της, αδιαφορώντας για τον αυτοεξευτελισμό της. Το ντιμπέϊτ Τσίπρα –Μεϊμαράκη ανήκει στην ιστορία. Τα σχόλια των τηλεοπτικών δημοσιογράφων ήταν σχεδόν διθυραμβικά για τον εαυτό τους και για την ανοιχτή και άκρως επιτυχημένη κατά την γνώμη τους αντιπαράθεση των δύο αρχηγών. Στην εποχή της τηλεοπτικής δημοκρατίας, όλα είναι επιφανειακά, όλα γίνονται για τις εντυπώσεις και στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε και η αντιπαράθεση Τσίπρα- Μεϊμαράκη. Τίποτα το καινούργιο, θέσεις που περιέγραφαν τα προβλήματα αλλά ουσία ελάχιστη. Σκηνικό θετικό, αλλά ουσία δεν υπήρχε. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος και πόσο κέρδισε ή αν θα επηρεάσουν την ψήφο των αναποφάσιστων, γιατί η πλειοψηφία έχει ήδη αποφασίσει.
Όλο και πιο συχνά, με αφορμή το προσφυγικό πρόβλημα η ΕΕ ζητάει να φυλάσσονται καλύτερα τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο. Σχετικές δηλώσεις έκανε και η Άγκελα Μέρκελ, απευθυνόμενη κυρίως στην Τουρκία. Είναι όμως υποκρισία να λέγεται αυτό ως λύση στο πρόβλημα, καθώς και η Ιταλία που χρησιμοποίησε το πολεμικό της ναυτικό τα τελευταία χρόνια δεν είχε κανένα ουσιαστικά αποτέλεσμα. Πριν, υπήρχε η μεγάλη φυγή των Λίβυων προς την Ιταλία. Τώρα είναι η μεγάλη φυγή των Σύριων. Και όλο το πολεμικό ναυτικό της Ευρώπης να αναλάβει το Αιγαίο, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.