Λόγια πολλά για επενδύσεις και για την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας, ακούμε τα τελευταία χρόνια επι Μνημονίων, αλλά επενδύσεις δεν βλέπουμε. Η δικαιολογία είναι οτι δεν υπάρχει ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ. Υπήρχε η αβεβαιότητα του Grexit έλεγαν τα πρώτα χρόνια και τώρα εσχάτως τους φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που έφερε την πολιτική αστάθεια. Τίποτα απ ολα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Επενδύσεις δεν θα γίνουν γιατί πράγματι υπάρχει αστάθεια, αλλά υπάρχει αστάθεια οικονομική και καταναλωτική.

Πρώτον, η χώρα έχει χρεοκοπήσει αρα η κατανάλωση πέφτει, οι υπηρεσίες δεν φέρνουν κέρδος σε μια οικονομία που συνεχώς συρρικνώνεται λόγω της χρεοκοπίας και των ...Μνημονίων.
Δεύτερον η αβεβαιότητα,γιατί παρα το γεγονός οτι τα μεροκάματα έπεσαν σε επίπεδα 400-500 ευρώ και χαμηλότερα ακόμα, συνεχίζεται η γραφειοκρατία και το νταβατζιλίκι των διαπλεκομένων. Αρα οι επενδύσεις στην Ελλάδα συνεχίζουν να είναι επισφαλείς. Το τρίτο στοιχείο που συμβάλλει ώστε να μην έρχονται επενδύσεις είναι το ίδιο το ...Μνημόνιο. Οι δανειστές εκβιάζουν τη χώρα, πρωτίστως οι γερμανοί. Αρα επιδιώκουν να πάρουν τσάμπα την περιουσία της χώρας.
Ετσι “επενδύσεις” βλέπουμε ή ακούμε μόνο για λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα και η ενέργεια, δηλαδή μόνο σε φυσικά μονοπώλια, δηλαδή στα ασημικά της χώρας.
Αντίθετα απ όσα λέγονται,το πάρτι για το ξεπούλημα της χώρας,τους το χάλασε ο Τσίπρας. Ακόμα και τα 14 αεροδρόμια τα οποία είχαν εξασφαλίσει, τώρα λέει το σκέφτονται και θέλουν να πληρώσουν λιγότερα λεφτά. Αυτό που σκέφτηκαν είναι πως αν είναι και πάλι κυβέρνηση ο Τσίπρας θα έχουν δυσκολίες, ενω αν έχουν μια αλλη κυβέρνηση θα συνεχίσουν το πάρτι. Γι αυτό και προς το παρόν περιμένουν. 
Η λέξη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ σημαίνει οτι θέλουν να βγάλουμε τον σκασμό, να μην διαμαρτυρόμαστε για τίποτα και να πάρουν αυτά που θέλουν μπιρ παρά. Και μετά βλέπουμε.


Επενδύσεις με τα ...λεφτά μας


Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως φτάσαμε ως εδω. Η χώρα ενώ ήταν στην ΕΕ και στο ευρώ, αντί να κερδίζει επενδύσεις εχανε επενδύσεις. Τα εργαστάσια και η πρωτογενής η δευτερογενής παραγωγή, έφευγε για Βουλγαρία, Ρουμανία ή και πιο μακριά. Ονόμαζαν επενδύσεις τα συνεχώς αυξανόμενα δάνεια που έδιναν οι Τράπεζες, το γεγονός δηλαδή οτι χρέωναν ακόμα περισσότερο τους μικρομεσαίους και τα νοικοκυριά. Εμειναν και τα περίφημα μεγάλα έργα που ήταν οι δρόμοι, εργα τα οποία έπερνε μία εταιρία στην πραγματικόητα και μοίραζε τις δουλειές στους υπόλοιπους. Το τσιμέντο πήγε καλά και με την Ολυμπιάδα, την οποία άφησαν ανεκμετάλλευτη στην συνέχεια. Το τσιμέντο που χύθηκε στην Ολυμπιάδα, δεν αξιοποιείται σήμερα, αφού τα πολλάέργα μένουν αναξιοποίητα.
Η χώρα απο το 90 και μετά έχανε συνεχώς εργοστάσια και παραγωγικές μονάδες, ζούσε με  δανεικά και υψηλή φορολογία. Κια φυσικά με τα ευρωπαικά μονδύλια τα οποία ήταν ακόμα μεγαλύτερη παγίδα.
Οσοι έκαναν τους επενδυτές, ήταν επενδυτές με τα σίγουρα λεφτά του κράτους (δανεικά συν πακέτα της ΕΕ) και οχι με τα δικά τους λεφτά.
Σήμερα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Ολοι περιμένουν την σταθερότητα, δηλαδή την αποδοχή οτι θα πάρουν οσα θέλουν στην τιμή που τα θέλουν και με τους όρους που θέλουν.
Ετσι η ελληνική οικονομία δεν θα έχει καμία δυνατότητα να αναπτυχθεί, θα είναι δέσμια των επιλογών του γερμανικού δημοσίου.
Ο στόχος είναι λοιπόν απο τους δικούς μας νταβατζήδες να περάσουμε κατ ευεθείαν στο νταβατζιλίκι των γερμανών, οπως έγινε και στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, τις πρώην κομμουνιστικές οι οποίες σήμερα γλύφουν το Βερολίνο για να τους κρατήσει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.
Το Μνημόνιο είναι μια διαδικασία πτώχευσης και η δεν υπάρχει σ αυτό κάτι το αναπτυξιακό.
Η ανάπτυξη θα υπάρχει μόνο αν η επόμενη κυβέρνηση δώσει μάχες για την ανάπτυξη και βάλλει μπροστά ένα πράγματικά αναπτυξιακό σχέδιο. Η χώρα που δεν έχει λεφτά και δεν μπορεί να έχει και δανεικά πλέον, θα πρέπει με έξυπνο τρόπο να σηκωθεί να περπατήσει μόνη της. Τρόποι υπάρχουν αρκεί η διοίκηση να το θέλει. Αρκεί να κοπεί ο βήχας των νταβαντήδων, όλων όσων θέλουν και πάλι να πάρουν οτι έχει απομείνει για να παριστάνουν τους επενδυτές.  Οι Τράπεζες είναι το κλειδί και γύρω απ αυτές θα γίνει μια μεγάλη μάχη αμέσως μετά τις εκλογές και στο εσωτερικό της χώρας και με τους δανειστές.
Γι αυτό και πρέπει το ελληνικό κράτος να κρατήσει στα χέρια του οτι περισσότερο μπορεί απο τα φυσικά μονοπώλια, ώστε να στηρίξει την ανάπτυξη. Γιατί πολύ απλά οι ξένοι επενδυτές θα έρθουν να επενδύσουν σ ένα κράτος που διαθέτει υποδομές, δικές του υποδομές ώστε να υπάρχει σταθερότητα.
Υπάρχει ένα ακόμα στοιχείο: Η Ασφάλεια. Οχι η ασφάλεια των επενδύσεων, αλλά η ασφάλεια της χώρας. Το μεταναστευτικό είναι μόνο η αρχή μια ισχυρή ένδειξη των αλλαγών που έρχονται στην περιοχή.
Η ώρα που όλοι θα κοιτάνε μόνο στο κράτος για ασφάλεια και επενδύσεις είναι μπροστά μας και απλώς δνε θέλουμε να την δούμε. Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να ξεπουληθεί το κράτος οσο κια αν πιέζουν οι δανειστές.