Ο Αλέξης Τσίπρας προσελκύει και πάλι ακροατές που όλο και αυξάνονται. Που τον χειροκροτούν και περιμένουν πως και πως μια λέξη που να υπονοεί έστω , ότι θα επιστρέψει στην πολιτική αρένα ως  πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής της χώρας και κυρίως της Αριστεράς, δεδομένου ότι είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά καμία τέτοια λέξη δεν ακούστηκε την Τρίτη  22 Οκτωβρίου, στην ομιλία του πρώην πρωθυπουργού στην εκδήλωση του Ινστιτούτου που φέρει το όνομά του, με θέμα την Οικονομία.

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα είχε αρκετά  θετικά στοιχεία,  που  υποστηρίζουν την ανάγκη για αναδιανομή του πλούτου, κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάγκη μεταρρύθμισης του κράτους, φορολόγηση των πλούσιων κλπ. Όμως όλα αυτά για να γίνουν πράξη, προυποθέτουν την ύπαρξη μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης που θα θέσει σε εφαρμογή ένα νέο σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας.  Δηλαδή το ποιος και πως θα αλλάξει το οικονομικό μοντέλο είναι το μείζον. Και προς το παρόν, ούτε η δύναμη αλλαγής υπάρχει στον ορίζοντα, ούτε πως θα αλλάξει πορεία η χώρα είναι ορατό. Σχόλια  με τα οποία επιχειρείται να αποκωδικοποιηθεί η μία ή άλλη λέξη  του πρώην πρωθυπουργού στερούνται σοβαρότητας. 
Η κρίση που οδηγεί σε αποσύνθεση κόμματα και ολόκληρες παρατάξεις απλώνεται στην οικονομία και πλήττει όλο και περισσότερο κόσμο.  Οι ερωτήσεις είναι γνωστές και η ενίσχυση των ακροδεξιών οφείλεται και στο γεγονός ότι απαντήσεις δεν υπάρχουν και όταν υπάρχουν δεν είναι πειστικές.

Ο Αλέξης Τσίπρας κράτησε πολιτικές ισορροπίες μεταξύ Αριστεράς και νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Για παράδειγμα, δεν είπε λέξη για τις τεράστιες επιπτώσεις που έχει η ιδιωτικοποίηση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, τηλεπικοινωνίες, αεροδρόμια, λιμάνια,  αυτοκινητόδρομοι, κρατικές δομές και υπηρεσίες, ΕΣΥ, παιδεία, ενέργεια κλπ. Μπορεί ένα κόμμα που θα γίνει κυβέρνηση να κάνει αναδιανομή πλούτου και κοινωνική πολιτική χωρίς επιστροφή κάποιων τουλάχιστον επιχειρήσεων στο δημόσιο;  μπορεί η ακρίβεια να αντιμετωπιστεί όσο δεν υπάρχει ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο κατά των καρτέλ;

η απάντηση είναι όχι, οπότε μένει το ερώτημα αν το σχέδιο στο οποίο αναφέρθηκε ο Τσίπρας διαφέρει και πολύ από μια πιο  διαφανή και πιο ήπια έστω, δεξιά πολιτική.
Ο Αλέξης Τσίπρας φυσικά δεν είναι Μητσοτάκης. Υπό αυτό το πρίσμα, τα όσα είπε, θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο, αν τα έλεγε αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της Αριστερής αντιπολίτευσης. Αλλαγή οικονομικού μοντέλου σε πολιτικό κενό δεν υπάρχει,
Ο πρώην πρωθυπουργός ήταν ήπια επικριτικός στο σημερινό καθεστώς Μητσοτάκη. Ίσως δεν θέλει να ερεθίσει το κατεστημένο, ίσως γιατί γνωρίζει ότι η ισχύς του είναι τέτοια που δεν του επιτρέπει ακόμη μετωπική αντιπαράθεση.
  Οι άξονες  των προτάσεων  Τσίπρα
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό,  η χώρα οφείλει να κινηθεί γύρω από συγκεκριμένους άξονες.
    • «Να σταματήσουμε να σπαταλούμε τις ευκαιρίες του Ταμείου Ανάκαμψης»
    • «χρειάζεται μια βαθιά μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και κράτους,  καθώς το επιτελικό κράτος αναδείχθηκε για την αναπαραγωγή πελατειακών σχέσεων και διαχείριση συμφερόντων που φτάνει στα όρια της παρεοκρατίας».
    • «χρειάζεται ένα μεγάλο σχέδιο επενδύσεων στις υποδομές για την πράσινη μετάβαση, υγεία» τόνισε επίσης.
    • Για την ενέργεια ο Τσίπρας  ότι είναι αναγκαία η δημιουργία εξωχρηματιστηριακής αγοράς ενέργειας, όπου οι τιμές θα διαμορφώνονται με βάση διμερή συμβόλαια, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και από 4 εταιρείες που ελέγχουν τις τιμές.
Ο πρώην πρωθυπουργός υποστήριξε ότι “η υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα με κεντρικό τον ρόλο ενός κράτους ευθύνης κι όχι διαπλοκής που έχουμε σήμερα. Με ορθή και διαφανή αξιοποίηση πόρων. Με συγκρούσεις με τα μεγάλα συμφέροντα» . Πρόσθεσε ότι «αυτό είναι το περίγραμμα μιας προοδευτικής διεξόδου. Ένα περίγραμμα που το διατρέχουν τέσσερα άλφα που το ένα συμπληρώνει το άλλο». Ποια είναι αυτά; «Ανάπτυξη, αναδιανομή, ανθεκτικότητα, ασφάλεια»