Του Στράτου Βαλτινού

Μιλούσαν χλευαστικά για τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον αποκαλούσαν “γιδοβοσκό” και αποτυχημένο γιατί θεωρούσαν ότι το  12,79% του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές ήταν λίγο . Δρομολογήθηκαν εκλογές και ο Ανδρουλάκης θριάμβευσε με 60% έναντι 40% του Δούκα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένας άχρωμος ηγέτης, δεν εμπνέει , ούτε θα αλλάξει κάτι  δραματικά στο εξής. Απλά όσοι προσήλθαν στις κάλπες,  προσγείωσαν όλους στην πραγματικότητα εκφράζοντας την προτίμησή τους σε έναν γνωστό και μέτριο, παρά σε κάποιον μεσσία  που θα τους αποσταθεροποιούσε και θα τους οδηγούσε στο άγνωστο .

Νίκησε τον Γιώργο Παπανδρέου στην πρώτη του εκλογή, τον νίκησε και τώρα καθώς ο πρώην πρωθυπουργός στήριξε τον Δούκα, νίκησε άλλους 6, νίκησε και την ειρωνεία. Είναι πολιτικός πραγματισμός αυτό το αποτέλεσμα γιατί ήθελαν ένα αυτόνομο ΠΑΣΟΚ και όχι ένα κόμμα που ετεροκαθορίζεται. Για τον Χάρη Δούκα το αποτέλεσμα , είναι συντριβή της αλαζονείας του .

Είχε την ψευδαίσθηση, ότι επειδή οι δημότες Αθήνας τιμώρησαν τον Κώστα Μπακογιάννη , θα  έκαναν το ίδιο και με τον Ανδρουλάκη  και θα τον έκαναν και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και μετά πρωθυπουργό. Τώρα ούτε πρόεδρος  έγινε και αμφισβητείται έντονα και ως δήμαρχος και  θα κάνει μεγάλο αγώνα, αν θέλει να επιβιώσει πολιτικά. Υπό αυτή την οπτική, ο Νίκος Ανδρουλάκης, συνέτριψε όλους και όλα τα σενάρια. Από την ελίτ που τον χλεύαζε μέχρι τα σενάρια για την ενιαία Κεντροαριστερά.

Η άνετη επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη και η μειωμένη συμμετοχή πάνω από 20% σε σχέση με τις 300.000 του πρώτου γύρου, είναι ένα πολυσήμαντο μήνυμα για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές εξελίξεις. Ως προς το ΠΑΣΟΚ είναι προφανές ότι πολύ δύσκολα θα καταφέρει να γίνει το γνωστό από το παρελθόν κόμμα εξουσίας. Δεν πρόκειται να κάνει μεγάλους πολιτικούς αγώνες, δεν πρόκειται να υποκινήσει κινήματα και να αναλάβει μεγάλες πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν το σκηνικό. Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση καθώς έχει αρκετό χρόνο μπροστά του για τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Η μόνη ξεχωριστή παρουσία σε αυτές τις εκλογές ήταν του Παύλου Γερουλάνου που υπό προυποθέσεις είχε την δυνατότητα να περάσει στον δεύτερο γύρο και αν περνούσε ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Όμως υπάρχει μια πραγματικότητα και αυτή δεν αμφισβητείται. Ο Ανδρουλάκης αποδείχθηκε εξαιρετικός τακτικιστής, δημιούργησε μηχανισμούς , έδωσε έναν τετριμμένο εκλογικό αγώνα χωρίς εξάρσεις και αλαζονεία και νίκησε.
Είναι προφανές όμως ότι στο εξής ο Ανδρουλάκης δεν μείνει άπραγος. Θα κάνει διμέτωπο αγώνα και κατά του Μητσοτάκη και κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Η νίκη του είναι νίκη και  κατά της προσάρτησης , τουλάχιστον ενός τμήματος του ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, όπως εκτιμούσαν πολλοί αν εκλέγονταν η Διαμαντοπούλου και κατά των σεναρίων για την ενιαία Κεντροαριστερά .
Μέχρις εκεί όμως τα σενάρια. Γιατί ο Ανδρουλάκης πρέπει τώρα να αποδείξει ότι η τεχνητή κρίση που δημιουργήθηκε και οδήγησε στις εκλογές είναι πλέον παρελθόν, αλλά και να προσδώσει στο ΠΑΣΟΚ μια νέα ταυτότητα, και αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Η χώρα δονείται από την διαφθορά την κρίση πολιτικής ηθικής, το πρόβλημα Δικαιοσύνης, την ακρίβεια, την υπονόμευση του ΕΣΥ κλπ και από την άλλη κυριαρχούν οι προσωπικές βεντέτες στην αντιπολίτευση.  Δηλαδή ο Ανδρουλάκης , αν δεν θέλει συνεργασία θα πρέπει να παρουσιάσει ένα σχέδιο για το μέλλον με στόχο τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ να είναι δεύτερο κόμμα. Αν το κάνει , έχει ελπίδες και μέλλον. Αν δεν το κάνει ή το κάνει και δεν είναι πειστικό, στις επόμενες προεδρικές εκλογές ίσως να μην είναι καν υποψήφιος