Του Σωτήρη Σιδέρη

Και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Επιφανειακά, η αιτία του πολέμου χαρακωμάτων είναι οι διαδικασίες προς το συνέδριο, πιθανόν και η ημερομηνία του, αν δηλαδή θα είναι 4-6 Οκτωβρίου ή λίγο αργότερα. Ουσιαστικά όμως είναι δεδομένη η πορεία προς τον απόλυτο εκφυλισμό, την αποσύνθεση και προς ένα άδοξο φινάλε, όποτε και να γίνει το συνέδριο . Οι λόγοι προφανείς, αλλά ανομολόγητοι: Η πολιτική και ιδεολογική καχεξία του ΣΥΡΙΖΑ,  η ταυτότητα του κόμματος και ποιες κοινωνικές δυνάμεις εκφράζει,  η αποσύνδεση από την κοινωνία, η  ανύπαρκτη πολιτική συμμαχιών, ο οργανωτικός εκφυλισμός , αλλά και η θορυβώδης αλλά ανεπαρκής προσωπικότητα του Κασσελάκη.

Επίσης,  η ανασφάλειά του και η απρεπής συμπεριφορά του, συνθέτουν μια νέα εκρηκτική και διαλυτική κατάσταση.  Η φράση που φέρεται να είπε στην συνεδρίαση της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής  Συνεδρίου, ότι “σε όποιον δεν αρέσει να φύγει από το κόμμα. Τέλος, είπα”, απλά εκφράζει το αδιέξοδο του ίδιου του Κασσελάκη και εκδηλώνεται με κρίση υστερίας. Αυτά όμως είναι γνωστά. Προκαλεί  όμως εντύπωση  και η στάση της αντιπολίτευσης. Οκτώ μέλη της Επιτροπής αποχώρησαν,  από τη συνεδρίαση,  αντί να του απαντήσουν ότι αν δεν του αρέσει ο διάλογος, να φύγει ο ίδιος από το κόμμα και τέλος, .

Ποιος θα ηγηθεί;

  Αλλά και η λεγόμενη αντιπολίτευση, απλά συμμετέχει σε μια θεατρική παράσταση που εδώ και μήνες δίνουν όλοι μαζί σε ένα κόμμα που ήθελε να ξαναγίνει κυβέρνηση, αλλά πλέον , δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ούτε τον λόγο ύπαρξής του. Υπάρχει επιστροφή;
     Μάλλον όχι. Τυπικά ποτέ δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ έστω και με προβλήματα, αλλά ο ιστορικός κύκλος κλείνει δραματικά. Άλλο το κόμμα εξουσίας, άλλο το κόμμα -παρέα. Η κατάσταση όμως της χώρας και οι διεθνείς εξελίξεις , είναι τόσο καταλυτικές που η πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει αφόρητη με το πέρασμα των εβδομάδων. Το ίδιο συμβαίνει , με όλα τα κόμματα από τις ΗΠΑ, μέχρι όλη την Ευρώπη, καθώς η ασφάλεια και η σταθερότητα δοκιμάζονται.
Για να αποτραπεί η διάλυση απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες που δεν εκδηλώνονται και δεν φαίνεται να υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ προσωπικότητα που να ηγηθεί.  Κινήσεις ανατροπής συζητιούνται ήδη, αλλά το πως και το ποιός θα ηγηθεί  είναι το ζήτημα. Γιατί  δεν υπάρχει ένας παράγοντας που να ενώσει, να κινητοποιήσει και να ηγηθεί μιας κίνησης που θα ανατρέψει στο συνέδριο τον Κασσελάκη, με στόχο μια ιστορικού τύπου επανίδρυση , με σχέδιο, πρόγραμμα, όραμα και ελκυστικές ιδέες.

Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε κανένα άλλο κόμμα δεν είναι σε θέση να συμβάλλει ώστε να συγκροτηθεί μια ενιαία προοδευτική παράταξη , ή απλά μια συνεργασία , αν πρώτα τα δύο αυτά κόμματα δεν ανασυγκροτηθούν , δεν ενισχύσουν την ενότητά τους και δεν επεξεργαστούν με ταχύτητα τις προτάσεις τους. Η σημερινή κατάσταση είναι δραματικά απογοητευτική. Συνεργασία διαλυμένων κομμάτων , σε απόσταση από την κοινωνία, δεν κάνουν την παράταξη, δεν έχουν καμία επιρροή, δεν είναι πειστική,  αλλά την ενοχοποιούν και ως ιδέα. Η Ελλάδα βυθίζεται σε απίστευτη κρίση, υποδομές ξεπουλιούνται, δημόσια αγαθά είναι προς εξαφάνιση, το κράτος λεηλατείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση να οργανώσουν ούτε μια διαδήλωση, ενώ μιλούν για εξουσία και διακυβέρνηση.
    
Επί μήνες, όσοι αντιπολιτεύονται τον Κασσελάκη , βλέπουν το κόμμα τους να αφυδατώνεται από κάθε πλευρά, να ακινητοποιείται κοινωνικά, να υστερεί σε δράση και να παραλύει κάθε φορά που κάνει δηλώσεις ο πρόεδρός τους. Κανείς στην αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε το θάρρος και την ικανότητα να πει την αλήθεια για την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και διαχωρίσει τη θέση του από τον πρόεδρό του , που συμπεριφέρεται σαν Λουδοβίκος, διοικεί σαν Πινοσέτ και δεν μπορεί να συνθέσει μια συγκροτημένη πολιτική πρόταση.

Να θυμίσουμε ότι όσοι αποχώρησαν και ίδρυσαν τη Νέα Αριστερά, είχαν τουλάχιστον το θάρρος και την καθαρή σκέψη να διαγνώσουν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, ένας συνδυασμός επικίνδυνου προέδρου και ιδεολογικής αποσύνθεσης και υπό αυτή την οπτική δικαιώθηκαν.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν πρόκειται να διορθώσει τίποτα προς θετική κατεύθυνση , γιατί ούτε θέλει και κυρίως, ούτε μπορεί. Δεν διαθέτει εμπειρία διαχείρισης κομματικών υποθέσεων. Δεν διαθέτει γνώσεις, δεν γνωρίζει ιστορία, δεν διαθέτει ιδεολογική συγκρότηση, δεν διαθέτει πολιτική εμπειρία, δεν έχει κανένα σχέδιο για το κόμμα , αλλά επικεντρώνεται στο τι θα κάνει ο ίδιος , οπότε μοιραία η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταστροφική.

Ο Αλέξης Τσίπρας ανεπίσημα, αλλά ουσιαστικά εργάζεται στο πλευρό όσων αντιπολιτεύονται τον Κασσελάκη, με στόχο την ανατροπή του. Αυτό είναι σαφές. Αυτό που δεν είναι σαφές είναι ότι κάποια στιγμή, ο ίδιος ο Τσίπρας , αν αποφασίσει να αναλάβει πρωτοβουλία, θα πρέπει να πει το σχέδιό του. Θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ ανασυγκροτημένο, καλύτερα οργανωμένο , με σχέδιο και κινηματική δράση ή θέλει να ενσωματώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ενιαία παράταξη; ή μήπως θέλει να ιδρυθεί ένα νέο κόμμα και αν ναι , γιατί ένα νέο κόμμα υπό τον ίδιο ή την Γεροβασίλη θα είναι πειστικό ; μήπως ήρθε η ώρα για μια συνάντηση , επίσημη, ανακοινωμένη και διαφανή μεταξύ της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς;

Οι ερωτήσεις είναι εξάλλου, γνωστές, τις απαντήσεις περιμένουμε...