Έχει υπερβεί το εξάμηνο η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη και η απουσία αφηγήματος είναι παραπάνω από εμφανής. Στην πραγματικότητα αφήγημα για τη χώρα, δεν υπήρξε ποτέ. Γι αυτό και κάθε αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα από το 2019 και εντεύθεν, ουδέποτε συνοδεύθηκε από κάτι νέο , ουσιαστικά διορθωτικό, ευρηματικό ή έστω ανανεωμένο πολιτικό επιχείρημα.
Για πρώτη φορά από το 1923, όταν ο Βενιζέλος υπέγραψε την Συνθήκη της Λωζάνης, Έλληνας πολιτικός προκαλεί σοκ επιδεικνύοντας αναθεωρητικό πνεύμα ενισχύοντας εκ των πραγμάτων τον αναθεωρητικό αναβρασμό της Τουρκίας , δηλώνοντας ότι θεωρεί τη Συνθήκη “παρωχημένη σε σχέση με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών” .
Του Σωτήρη Σιδέρη
Πριν λίγους μήνες υπήρχαν έντονοι προβληματισμοί για την πορεία της ακροδεξιάς, τώρα επικρατεί έντονη ανησυχία. Όχι στο μεγάλο κεφάλαιο της Ευρώπης, αλλά στα δημοκρατικά κόμματα και στους πολίτες που εμφορούνται από δημοκρατικά ιδεώδη, που εκτιμούν ότι μια επικράτηση ή έστω ισχυρή αύξηση των ακροδεξιών δυνάμεων θα επιδράσει καταλυτικά και σε όλες τις πολιτικές της ΕΕ, πέρα από τον κλονισμό της δημοκρατίας στις χώρες της Ευρώπης. Η Αριστερά δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσει την ακροδεξιά, η δεξιά δεν θέλει.
Nέα Χρονιά, 2024! Ευχές για το καλύτερο, ευχές αισιοδοξίας, ευχές για αυτό που θα θέλαμε να συμβεί, και να μας συμβεί. Το τι θα φέρει το 2024 κανείς δεν ξέρει. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή , που όλα αλλάζουν γρήγορα προς ενα μέλλον άγνωστο, το οποίο καθορίζουν συνδυασμοί που δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο κόσμος μας είναι διπλός, είναι ο συνδυασμός της πραγματικότητας που έχουμε, και της εικονικής πραγματικότητας, που τείνει να γίνει και αυτή, πραγματικότητα. Οι ζωές μας εξελίσσονται πλέον και μέσω του διαδικτύου, η επικοινωνία μας είναι ταχύτατη, οι εικόνες που λαμβάνουμε είναι εκατομμύρια φορές πλουσιότερες. "Ζούμε" πράγματα που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα τα είχαμε. Πράγματα απίστευτα, άπιαστα εως χθες που όμως νομίζουμε ότι τα αγγίζουμε, είναι δικά μας, είναι η εμπειρία μας. Ο διπλός αυτός κόσμος, πραγματικός και εικονικός, είναι πλέον η νέα μας πραγματικότητα.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ανακρίβειες , θολές απόψεις και κυρίως η εκκωφαντική σιωπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην απόφαση της Λιβύης να καθιερώσει συνορεύουσα ζώνη στα 24ν.μ. (και όχι τα χωρικά ύδατα )συνθέτουν την εικόνα μιας χώρας που στερείται ηγεσίας για να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να είναι κράτος σε δράση , σύμφωνα πάντα με το διεθνές δίκαιο. Εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια ο Μητσοτάκης , δεν έχει καταφέρει να συγκροτήσει μια στοιχειώδη πολιτική έναντι της Λιβύης.
Έχουν καταγραφεί ταπεινωτικές εικόνες, όπως του Δένδια που αρνείται να χαιρετήσει την Λίβυα ΥΠΕΞ , η απουσία σοβαρών και σταθερών διαύλων επικοινωνίας , πότε η Τουρκία , η Αίγυπτος ή οι ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Αθήνα είναι εντελώς εκτός παιχνιδιού και εκτός σκηνικού . Να σημειωθεί πως η κυβέρνηση της Λιβύης έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ, αλλά η Ελλάδα δεν έχει σχέσεις , επειδή το ζητάει η Αίγυπτος. Με την κίνηση της Λιβύης, έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στην Κρήτη, αλλά κυρίως η οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ένα πολύπλοκο και απαιτητικό διπλωματικό πλαίσιο το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδυνατεί να κατανοήσει και να λειτουργήσει ως στοιχειωδώς ανεξάρτητο κράτος.