του Σωτήρη Σιδέρη 

Ως αντιπολίτευση ήταν ένα κόμμα με εμπρηστικό  πολιτικό λόγο. Ήταν μια ελληνική εκδοχή του  αργεντίνικου περονισμού,  ένα μίγμα ακραίου λαϊκισμού διανθισμένο με εθνικισμό , ένα χωνευτήρι διαπλοκής, ρεβανσιστικών τάσεων και εξαπάτησης των μαζών, αλλά και  με  έντονα στοιχεία ασυδοσίας, νεποτισμού και αυταρχισμού.   Με την επινόηση  του Επιτελικού Κράτους, επινοήθηκε η προβολή ενός νέου τύπου διακυβέρνησης, με  επικεφαλής έναν ηγέτη που στην αρχή επιχειρήθηκε η πολιτική αγιοποίησή του. Άγιος μιας χρήσης.  Τότε , το 2019, το εγχείρημα ήταν εύκολο γιατί η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν νωπή και τα ΜΜΕ ενορχήστρωσαν το νέο σχέδιο χωρίς αντίπαλο και χωρίς αντίσταση.

Στην συνέχεια όμως η αλήθεια εκδικήθηκε. Η περιχαράκωση της ΝΔ στον  αέναο κύκλο διαπλοκής, καπηλείας  των κοινωνικών και εθνικών αναγκών, με στόχο την εξουσία,  την απέκοψε   από κάθε  αίσθημα ευθύνης και στοιχειώδους δικαιοσύνης που οφείλει να έχει μια κυβέρνηση. Οχυρώθηκε εντός του κοινοβουλίου,  με τον λαό σε καραντίνα και νομοθετεί ασύστολα  και ακατάπαυστα ερήμην όλων και  κόντρα σε όλους, ακόμη και κόντρα στην λογική  και με σηκωμένο το δάχτυλο.  Φυσικά δεν μπαίνει σε καραντίνα η δημοκρατία απαντά η κυβέρνηση όταν ο Τσίπρας πήγε στον πρόεδρο της βουλής και του ζήτησε να σταματήσει να λειτουργεί η βουλή ως να είναι σε κατάσταση πολιορκίας.  Όμως είναι η ίδια  η κυβέρνηση βάζει τη δημοκρατία σε καραντίνα , γιατί  η δημοκρατία είναι ανεκτική στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών, σε προτάσεις και εισηγήσεις . Η κυβέρνηση όμως με πρώτο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν δέχεται προτάσεις της αντιπολίτευσης, δεν υποχωρεί, δεν διορθώνει τίποτα, γιατί θα αποσταθεροποιηθεί αν παρεκκλίνει από την δουλική εξυπηρέτηση συμφερόντων, δεν αναλαμβάνει ποτέ τις ευθύνες της. Τώρα όλα μοιάζουν με  αναγγελία θυελλωδών ανέμων  .
           

Τα μηνύματα της πτώσης

 Η πτώση είναι ασυγκράτητη. Ότι λένε και ότι κάνουν στρέφεται πλέον εναντίον τους. Η σύγχυση εντός της κυβέρνησης είναι ηλίου φαεινότερη. Ο πρωθυπουργός δείχνει τα πραγματικά του προσόντα. Ούτε ο ανασχηματισμός, ούτε η δήθεν έκφραση δυσφορίας μέσω δηλώσεων ή διαρροών, ούτε η αποχή από τις ευθύνες του θα τον σώσουν. Ο υπουργός Επικρατείας Γεραπετρίτης είναι όλη η εικόνα  του ολέθρου .   Υπερασπίζεται με πάθος το δημιούργημά του, το Επιτελικό Κράτος, επιρρίπτοντας ευθύνες για κάθε πρόβλημα σε όλο το υπόλοιπο κράτος ή σε υπουργούς ή σε στελέχη. 

Είναι ασύλληπτο σε κάθε περίπτωση, ο Γεραπετρίτης να πηγαίνει στα κανάλια και να δικαιολογεί το κλείσιμο της εθνικής οδού προληπτικά. Την στιγμή που πλήθος ιστοσελίδων τον κατηγορεί ότι η κυβέρνηση πήρε την απόφαση αυτή για να μην πληρώσει ο πεθερός του Γεραπετρίτη της εταιρείας ΤΕΡΝΑ, πρόστιμο .  Εννοείται ότι την κεντρική ευθύνη την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε για τον χιονιά, για τον Λιγνάδη , για την Ικαρία, για την Πάρνηθα, για το ΕΣΥ, για τα πάντα. Εξαιρείται ο Χρυσοχοϊδης γιατί είναι μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνος του. Η αθλιότητα δεν έχει στολή, ούτε ύψος  και πλάτος. Είναι άπειρη όταν πρόκειται για εμπρηστές της δημοκρατίας και της κοινής λογικής.
Σε λίγες εβδομάδες και αφού οι εμβολιασμοί θα έχουν προχωρήσει και ο καιρός θα το επιτρέψει η κυβέρνηση θα νοιώσει την λαική οργή. Οι εργασιακοί νόμοι, η κακοδιοίκηση, οι προσλήψεις ημετέρων, το αστυνομικό κράτος, στους δρόμους και στα ΑΕΙ,  οι ανεπάρκειες στο ΕΣΥ, η ιδιωτικοποίηση των λαικών αγορών που δρομολογούν, οι μπίζνες θα έρθουν καταιγιστικά στο προσκήνιο.  Ο Μητσοτάκης αρνήθηκε την συνεννόηση σε οποιοδήποτε ζήτημα του τέθηκε. Από την εξωτερική πολιτική, μέχρι τον αξιοκρατικό διορισμό των επικεφαλής της ΕΡΤ, έκλεισε τα αυτιά και έβγαλε γλώσσα. Προς κάθε κατεύθυνση . Η αλαζονεία και  ο αυταρχισμός κυριαρχούν σε κάθε πολιτική ενέργεια , σε κάθε απόφαση , σε κάθε νομοσχέδιο.

Πίστεψαν στην κυβέρνηση ότι εξαγοράζοντας τα ΜΜΕ εξαγοράζουν και την συμπάθεια, την θετική στάση, εξαγοράζουν την σιωπή και την κυριαρχία τους. Ένα ακόμη παράδειγμα μειωμένης αντίληψης για το πώς λειτουργούν οι κοινωνίες  . Όταν μια κυβέρνηση προκαλεί τη δυσαρέσκεια, καμία δύναμη δεν μπορεί να κάνει τους πολίτες να αποδεχθούν μοιρολατρικά ότι τους σερβίρουν τα ΜΜΕ. Οι εξελίξεις των επόμενων μηνών με την δυσφορία να γίνεται οργή, θα αποδειχθεί , ήδη οι ενδείξεις είναι ισχυρές, ότι καμία επικοινωνιακή πολιτική και κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν είναι σε θέση να ελέγξει και να καθοδηγήσει την σκέψη και τις αντιδράσεις των πολιτών για πάντα. Μπορούν να επηρεάσουν για έναν διάστημα, μπορούν να συγκαλύψουν επίσης, μπορούν να καθυστερήσουν τις λαικές αντιδράσεις, αλλά η ιστορία είναι γραμμένη με την οργή των πολιτών που τους θεωρούσαν δεδομένους.
       

Κυβέρνηση ατάκτων

Η  δημαγωγική  αντιπολίτευση μετατρέπεται τώρα σε άτακτη διακυβέρνηση. Είναι πολιτική αταξία να νομίζει η  ΝΔ και η κυβέρνηση ότι επαναλαμβάνοντας το 2021 όσα κατήγγειλαν κατά του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2018, θα βρουν ανοιχτά αυτιά και πρόθυμους να την στηρίξουν. Η συμμαχία δεξιάς –ακροδεξιάς φθείρεται και ενοχοποιείται πλέον σε όλα τα επίπεδα. Από την κεντρική κυβέρνηση, μέχρι την Περιφέρεια και τους δήμους. Σταθερά στηρίγματά τους τώρα, αλλά όχι για πάντα, οι πρώην Χρυσαυγίτες, η Ελληνική Λύση. Που φαντάζουν σαν πολιτικά ζόμπι όταν συνεχίζουν να ενοχοποιούν, συνήθως με αεριτζίδικη επιχειρηματολογία την προηγούμενη κυβέρνηση. Η οποία , σε κάθε περίπτωση κρίθηκε στις προηγούμενες εκλογές. Η ΝΔ δείχνει σημάδια εκφυλισμού. Που δεν είναι σημερινά. Είναι χρόνια που αρνείται την αυτοκριτική, τον αυτοέλεγχο,  που δεν έχει εσωκομματικές διαδικασίες πολιτικής λογοδοσίας και ελέγχου του κυβερνητικού έργου, δεν την αφορούν καν οι λειτουργίες του κόμματος, όπως συμβαίνει  σε όλο τον δημοκρατικό κόσμο. Είναι ένα προ πολλού φθαρμένο προιόν, που αντιστέκεται χάρη στους μηχανισμούς του χρήματος και των συμφερόντων που την στηρίζουν, όπως και στους αρμούς της εξουσίας, που ελέγχει και διατηρεί δύναμη για να κερδίζει εκλογές, να ασκεί εξουσία και να ελέγχει θεσμούς.

Τα τείχη προστασίας που ύψωσαν τα ΜΜΕ φαντάζουν πλέον γραφικά , καθώς δίνουν μια μάχη οπισθοφυλακών για να διατηρήσουν τα δικά τους κεκτημένα, καθώς το χρήμα από τα κρατικά ταμεία εξακολουθεί να ρέει. Αλλά , είναι σχεδόν νομοτελειακό. Ότι μαζί με το αίτημα για αλλαγή , είναι επίκαιρο όσο ποτέ και το αίτημα για κάθαρση…