Παίρνω την περιουσία των Ελλήνων (ότι έχει μείνει απ αυτήν) για να (ξανα)σωθούν οι Τράπεζες, ώστε μετά να μπορούν να δανείζουν τους Ελληνες! Θα δανείζουν και σε όσους έχουν πτωχεύσει ή καταστραφεί; Αυτοί δε (οι κατεστραμμένοι), επιχειρηματίες ή νοικοκυριά, τι να τα κάνουν εκ νέου τα δάνεια; Να ξανακαστραφούν; Φαύλος κύκλος ή Γόρδιος Δεσμός; Όχι. Γιατί πολύ απλά ο στόχος –η διέξοδος - της κυβερνητικής πολιτικής, είναι να δοθούν οι Τράπεζες σε νέους ιδιοκτήτες (για την ακρίβεια σε νέα ιδιοκτησία στην οποία μπορεί να υπάρχουν και παλιοί ιδιοκτήτες), χωρίς το Δημόσιο, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι που έσωσαν τις Τράπεζες, να έχει δικαιώματα και από το παρελθόν και στο μέλλον. Πως λέγεται όλ αυτό; Απιστία, κομπίνα, απάτη, χαζομάρα, ανικανότητα; .
Η άτακτη υποχώρηση στη θέα του Ουρούτς Ρέις ήταν νίκη. Η πατριδοκαπηλεία στο μακεδονικό ήταν πατριωτισμός. Η απουσία κυρώσεων κατά της Τουρκίας προκαλεί ικανοποίηση. Η παθητική στάση στο Κυπριακό (γεωτρήσεις, έρευνες, άνοιγμα Βαρωσίων), βαφτίζεται εθνική πολιτική. Είναι μια συμπεριφορά που προκαλεί την λογική. Οι θεατές της ιστορίας αυτοθαυμάζονται ως πρωταγωνιστές, οι ηττημένοι αυτοπροβάλλονται ως νικητές. Δεν είναι η πρώτη φορά. Απλά επιβεβαιώνεται η ιστορική συνέχεια της ΝΔ. Παντού ήττες, χαμένες ευκαιρίες, υποχωρητικότητα , βαθιά εξάρτηση από ξένες χώρες, παθητικότητα. Για κακή της τύχη όμως, η ΝΔ δεν είναι το βασικό αφήγημα της ιστορίας, αλλά η ουρά της.
Σιωπηλός όπως πάντα, χωρίς ίχνος μεταμέλειας και αποξενωμένος από κάθε τι που αγγίζει οποιονδήποτε εθνικό αγώνα, περιχαρακωμένος σε ένα οικοδομικό τετράγωνο στην Κωνσταντινούπολη και πιστός στο τουρκικό κράτος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τη δόξα και το μεγαλείο της επανάστασης του 1821 με την ευκαιρία της επετείου των 200 χρόνων. Και δεν είναι μόνο αυτό. Πιστός στον αφορισμό της και παρά το γεγονός ότι ιστορικά έγγραφα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν την ανθελληνική στάση του Γρηγορίου του Ε΄, αρνείται , παρά τις δημόσιες εκκλήσεις να ακυρώσει τον αφορισμό της επανάστασης.
Το να χρησιμοποιεί μια χώρα την οικονομική της ισχύ για να επιβάλλει τις απόψεις της ακόμη και αν γνωρίζει ότι αυτό είναι ανήθικο, μας παρασύρει σε μια διαρκή κρίση αξιών. Μια κατάσταση που επιβεβαίωσε η ψηφοφορία στο γερμανικό κοινοβούλιο και μορφοποιήθηκε στην στάση των μεγάλων κομμάτων στην ψηφοφορία για τις γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα, ιδιαίτερα το καταχικό δάνειο. Οι Πράσινοι και το κόμμα της «Αριστεράς» στη Γερμανία κατέθεσαν ψηφίσματα για να αναγνωριστεί και να αποφασιστεί ότι υπάρχει θέμα επανορθώσεων , κυρίως θέμα επιστροφής του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα.
του Σωτήρη Σιδέρη
Με τα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής για την Τουρκία, η ΕΕ επιβεβαίωσε την απουσία οράματος, τον αμφιλεγόμενο προσανατολισμό της σε σχέση με το μέλλον των σχέσεων με την Άγκυρα, και μέσα από αβλαβείς γενικότητες που εύκολα ανατρέπονται σε άλλη σύνοδο, κατέδειξε για μια ακόμη φορά ότι υφίσταται σοβαρό πολιτικό κενό στις στρατηγικές της επιδιώξεις. Είναι δυνατόν, η ΕΕ, ένας βραχυκυκλωμένος οργανισμός που δεν είναι σε θέση να μοιράσει εμβόλια να μπορεί να παρέμβει γεωπολιτικά και να συμβάλλει στην αντιμετώπιση κρίσεων;.