Του Σωτήρη Σιδέρη
Σενάρια ή όχι, ασκήσεις επί χάρτου ή ψυχολογικού πολέμου, όπως και να τα ονομάσει κανείς, εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια της χώρας συζητήσεις του παρασκηνίου που επικεντρώνονται στην επιστροφή των ΗΠΑ στο πυρηνικό δόγμα, εν μέσω όξυνσης των σχέσεων με Ρωσία και Κίνα. Πρόκειται για μια νέα κατάσταση που μοιάζει με επιστροφή στο παρελθόν, με την διαφορά όμως ότι ο διπολικός κόσμος, ΗΠΑ –ΕΣΣΔ ήταν σταθερός, ενώ σήμερα ο πολυπολικός είναι ρευστός και ασταθής. Η κρίση στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η πληθώρα νέων βάσεων των Αμερικανών στην Ελλάδα, η κρίση με την Τουρκία και η ουσιαστική αχρήστευση της βάσης του Ινσιρλίκ που φιλοξενεί πυρηνικά, είναι αιτίες ή προφάσεις για την επανεξέταση, όπως πιστεύουν κάποιοι, του δόγματος του πρώτου πυρηνικού πλήγματος. Έχοντας υπόψη το κλίμα αυτό, σε περιορισμένο αριθμών διπλωματών, επικρατεί η αίσθηση ότι είναι θέμα χρόνου, το θέμα της επαναγκατάστασης πυρηνικών στην Ελλάδα να τεθεί στο τραπέζι.
Πολύ καλή ακούγεται η πρωτοβουλία των 24 ηγετών (μεταξύ αυτών και του Έλληνα πρωθυπουργού) που ζητούν συνεργασία όλων των κρατών η οποία θα διασφαλίζει καθολική και ισότιμη πρόσβαση σε εμβόλια, φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις για πανδημίες. Μόνο που δεν έχουν κάνει τίποτα για την πατέντα ή για την έγκριση όλων των εμβολίων. Στην επιστολή τους, που δημοσιεύεται σε διεθνή ΜΜΕ, οι ηγέτες ζητούν μια νέα εποχή αλληλεγγύης ενόψει «της μεγαλύτερης πρόκλησης για την παγκόσμια κοινότητα από τη δεκαετία του 1940» και ζητούν μια νέα διεθνή συμφωνία, παρόμοια με εκείνη που συνομολογήθηκε στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για τη συνεργασία των κρατών για το κοινό καλό. Ακούγεται όμως σαν μια ακόμα Έκθεση Ιδεών.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Αν ο Ζοζέ Μπορέλ δεν ήταν αξιωματούχος της ΕΕ, θα ήταν χαμηλόβαθμο στέλεχος κάποιου φιλοτουρκικού λόμπι στις Βρυξέλλες. Οι δημόσιες δηλώσεις του , αβαθείς ρητορείες , ένα κράμα κοινοτυπιών έως αδιάφορων ισχυρισμών θα περνούσαν απαρατήρητες. Επειδή όμως είναι υψηλόβαθμος αξιωματούχος, μέσα σε όλα αυτά τα αρνητικά, μπορεί κανείς να διακρίνει κρυμμένες πολιτικές που του υπαγορεύουν να λέει. Για παράδειγμα σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική λέει : " με τους υπουργούς της ΕΕ, συμφωνήσαμε ότι υπήρξε βελτίωση όσον αφορά τη συνολική ρητορική που χρησιμοποιήθηκε και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο». Και αυτό τον καθησυχάζει χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η βελτίωση της ρητορικής δεν συνιστά αλλαγή πολιτικής που μένει ίδια και απαράλλαχτη.
Οι αποδοκιμασίες και η άρνηση κατοίκων και αυτοδιοικητικών παραγόντων να συνομιλήσουν με την Επίτροπο Γιόχανσον, δεν ήταν μια προσωπική αντιπαράθεση. Στο πρόσωπό της , αποδοκιμάστηκε η ευρωπαική πολιτική Μετανάστευσης και Ασύλου που εκπονείται από τα κράτη –μέλη και εφαρμόζει η Επίτροπος. Στο παρασκήνιο όμως αυτό που φαίνεται να προκαλεί έντονες ανησυχίες είναι ότι η μεταναστευτική -προσφυγική κρίση θα ανοίξει έναν νέο και ίσως πολύ μεγαλύτερο κύκλο με το τέλος της πανδημίας. Οι μόνιμες εγκαταστάσεις στα ελληνικά νησιά είναι η διαιώνιση του προβλήματος με την υπογραφή της κυβέρνησης φυσικά...
Φαίνεται πως η εξαφάνιση του αυστριακού προέδρου του ΤΧΣ, Μάρτιν Τζούρντα, οδήγησε τον επίσης αυστριακό , πρώην επικεφαλής του euroworking group , Τόμας Βίζερ να προστρέξει σε βοήθεια με μια συνέντευξη (ΤΑ ΝΕΑ) όπου και πάλι λέει μισές αλήθειες, με στόχο να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2015 και εμμέσως το Δημοψήφισμα που προφανώς δεν μπορεί να το ξεχάσει. Ολ αυτά, την ώρα που η “Πειραιώς” βγαίνει στο σφυρί, με ευθύνη της κυβέρνησης και με τις ευλογίες των ευρωπαίων. Και ο κ. Βίζερ εμφανίζεται και πάλι την ώρα μιας τραπεζικής διευθέτησης.