Φαίνεται πως η εξαφάνιση του αυστριακού προέδρου του ΤΧΣ, Μάρτιν Τζούρντα, οδήγησε τον επίσης αυστριακό , πρώην επικεφαλής του euroworking group , Τόμας Βίζερ να προστρέξει σε βοήθεια με μια συνέντευξη (ΤΑ ΝΕΑ) όπου και πάλι λέει μισές αλήθειες, με στόχο να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2015 και εμμέσως το Δημοψήφισμα που προφανώς δεν μπορεί να το ξεχάσει. Ολ αυτά, την ώρα που η “Πειραιώς” βγαίνει στο σφυρί, με ευθύνη της κυβέρνησης και με τις ευλογίες των ευρωπαίων. Και ο κ. Βίζερ εμφανίζεται και πάλι την ώρα μιας τραπεζικής διευθέτησης.
Ξαφνικά λοιπόν διαβάζουμε μια συνέντευξη του κ. Βίζερ, ενός εκ των πρωταγωνιστών της μεγάλης αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αλλά και τα επόμενα χρόνια, για το ...παρελθόν. Η Ελλάδα έχει αφήσει πίσω της τα Μνημόνια του κ. Βίζερ, η ΕΕ, ο πλανήτης, αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις, τις οποίες επιταχύνει η πανδημία, μια νέα οικονομική κρίση, αλλά ο κ. Βίζερ θυμήθηκε το 2015, χωρίς αναφορά στο όνομα Βαρουφάκης μάλιστα.
Ο κ. Βίζερ είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την διαπραγμάτευση του 2015, αναπτύσσοντας μάλιστα την θεωρία οτι η Ελλάδα έχασε 100 ή και 200 δις ευρώ εξαιτίας της επίμονης διαπραγμάτευσης της νέας από κάθε άποψη τότε ελληνικής κυβέρνησης. Κάτι που δεν αποτυπώθηκε σε κανένα δείκτη, σε κανένα προϋπολογισμό η απολογισμό, ετήσιο η συνολικό. Και αυτή είναι η πιο χοντροκομμένη ανακρίβεια του κ. Βίζερ.
Δεν έχει πει όμως μόνο ψεματάκια ο αυστριακός φίλος απο τα παλιά. Εχει πει και αλήθειες, που φροντίζει τόσο αυτός όσο και οι Έλληνες φίλοι του, να τις τροχίζουν, για να μην εμφανιστεί σε πλήρη διάσταση τα όσα ο ίδιος λέει. Μάλιστα τα όσα λέει τώρα ο κ. Βίζερ είναι μια περίληψη των όσων έχει αναλυτικότερα στο Φόρουμ των Δελφών τον Φεβρουάριο του 2018.
Τι λέει λοιπόν ο κ. Βίζερ
Πρώτον ότι η Ελλάδα έφτασε στο grexit δυο φορές το 2012 και το 2015.
Μόνο που δεν εξηγεί για πιο λόγο φτάσαμε στο Grexit to 2012. To 2015 για τον κ. Βίζερ και τη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το 2012 ποιος έφταιγε; Μήπως οι απειλές των ευρωπαίων δανειστών, που κάθε δυσκολία ή κάθε αντίρρηση την αντιμετώπιζαν με την απειλή του grexit; Επιχείρημα που χρησιμοποίησαν και για να υπογραφεί το Πρώτο Μνημόνιο του 2010:
Η διαφορά (λέει ο ίδιος ) είναι ότι το 2012 η τότε κυβέρνηση δεν ήθελε η Ελλάδα να βγει από το ευρώ. «Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο επεισοδίων ήταν ότι το 2012 η ελληνική κυβέρνηση σαφώς ήθελε να παραμείνει στην Ευρωζώνη» λέει ο κ. Βίζερ. Μόνο που δεν μας λέει ποια ακριβώς κυβέρνηση δεν ήθελε να φύγουμε από το ευρώ. Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου ή μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 , των Σαμαρά Βενιζέλου; Η και οι δύο; Θα άξιζε πάντως να το αποσαφηνίσει.
Αντιθέτως (συνεχίζει ο αυστριακός) «Η τακτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 έδειξε σαφώς ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη δεν αποτελούσε μέγιστη προτεραιότητα και ότι ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών απολάμβαναν να οδηγούν τα πράγματα στα άκρα». Το να οδηγώ τα πράγματα στα άκρα από το να έχω πρόθεση να βγω από το ευρώ, έχει μεγάλη διαφορά.
Και αυτό όμως είναι μισή αλήθεια και σαθρό επιχείρημα. Διότι αν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ήθελε να βγάλει τη χώρα απο το ευρώ, θα μπορούσε να επικαλεστεί το Δημοψήφισμα. Γιατί δεν το έκανε;
Στο τέλος, διασκεδάζει ολες τις προηγούμενες κατηγορίες λέγοντας ότι οι δυσκολίες κατέστησαν «ακόμη πιο εποικοδομητικό και θετικό το ότι καταφέραμε να έχουμε ένα αίσιο τέλος γιατί η Ελλάδα είναι ένα σεβαστό και πολύτιμο μέλος της Ευρωζώνης».
Στο Φόρουμ των Δελφών, τον Φεβρουάριο του 2018, ο Τ. Βίζερ ήταν πιο αναλυτικός. Ήταν η στιγμή που φτάναμε στο τέλος του πτωχευτικού «συμβολαίου» του Μνημονίου.
Είπε τότε:
1.Λυπάται γιατί η Ευρώπη δεν έδειξε το θάρρος που έπρεπε για να προχωρήσει σε κούρεμα του χρέους, πριν συμφωνηθούν τα Μνημόνια.
2. Η Ελλάδα έφτασε δυο φορές στο grexit, το 2012 και το 2015.
3.Μόνο στην Ελλάδα δεν τιμωρήθηκε κανείς από τους υπεύθυνους για την χρεοκοπία της χώρας.
4.Και είπε κάτι ακόμα. Ότι ήταν διαρκής η αντιπαράθεση, συνεχείς οι τριβές και οι κίνδυνοι. Γι αυτό και δήλωνε ευτυχής που όλα (το 2018) τελειώνουν.
Τούτες τις μέρες ο κ. Τόμας ξέχασε και τα δικά του λεγόμενα, την πλήρη αναφορά του.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Α. Ποια είναι η εξήγηση που δεν έγινε κούρεμα πριν από τα Μνημόνια; Και κυρίως πως ξεπληρώθηκε έστω εν μέρει στους Έλληνες πολίτες , η καταστροφή που προκάλεσε η αβλεψία των δανειστών;
Ένα χρόνο μετά την «απολογία» Βίζερ στους Δελφούς, ήρθε το ΔΝΤ (Μάϊος 2019) με πλήρη απολογισμό. Όπου καταλόγιζε τις ευθύνες στους ευρωπαίους που δεν θέλησαν να προχωρήσουν στην συνήθη τραπεζική πρακτική του κουρέματος πριν από το πτωχευτικό «συμβόλαιο» , το Μνημόνιο. Αλλά και στην τότε ελληνική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου που υπέκυψε στις απειλές των ευρωπαίων γιατί τους είχε ανάγκη. Οι ευρωπαίοι αλλωστε από την πρώτη ώρα απείλησαν τον Γ. Παπανδρέου με Grexit αν δεν υπέκυπτε στις απαιτήσεις τους. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, συμπεραίνει "τα κάναμε όλα λάθος με την Ελλάδα...θυσιάσαμε τη χώρα για τις τράπεζες". Ο οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ το έλεγε από το 2010, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.
Β. Γιατί φτάσαμε στο Grexit to 2012 και με ποια κυβέρνηση ακριβώς; Είχε ήδη υπογραφεί το Δεύτερο Μνημόνιο για το οποίο δεν μιλά κανείς εκ των κκ Βίζερ, Σαμαρά, Βενιζέλο, Μητσοτάκη, Γεννηματά, Στουρνάρα και τόσων άλλων ευρωπαίων και Ελλήνων πρωταγωνιστών. Πως είναι δυνατόν από τον Μάρτιο του 2012 (Β Μνημόνιο) με μια νέα συμφωνία στο χέρι, οι ευρωπαίοι να βλέπουν Grexit; Και να αναγκαστούν να στέλνουν ευρωχιλιάρικα με αεροπλάνα (όπως αποκάλυψε η Μαρία Σπυράκη); Πως εξηγούν το Β Μνημόνιο;
Η απειλή Γιώργου Παπανδρέου για Δημοψήφισμα (νέα εντολή) προκειμένου να εφαρμόσει το Α Μνημόνιο, οδήγησε στην πτώση του. Εκ των έσω. Ήταν το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του που τον ανέτρεψε και κανείς δεν μιλά γι αυτό. Σχεδόν ούτε καν ο ίδιος. Και βασική αιτία ήταν οι διαφωνίες για το τραπεζικό και για το ασφαλιστικό. Έτσι φτάσαμε στην κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου. Που στήριξε και η ΝΔ του Α. Σαμαρά αφού πρώτα έδωσε εγγυήσεις στην κα Μέρκελ και στην Κομισιόν ότι σέβεται και θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα. Ολ αυτά δεν επέφεραν ανασφάλεια; Δεν γινότανε της κακομοίρας με Μέρκελ, Σαρκοζί και Παπανδρέου;
Έτσι φτάσαμε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και στο Β Μνημόνιο. Τι έγινε λοιπόν και αμέσως φτάσαμε στο Grexit;
Μα φυσικά η πρόωρη πτώση –πέρα από τα συμφωνηθέντα- της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου. Την ώρα που ο πρωθυπουργός Παπαδήμος με τον στενό του συνεργάτη Γκίκα Χαρδούβελη είχαν ετοιμάσει το σχέδιο για τις τράπεζες και το ασφαλιστικό, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος αποφάσισαν να ρίξουν και την κυβέρνηση Παπαδήμου προκαλώντας πρόωρες εκλογές. Έτσι φτάσαμε στο grexit; Κάτι που δεν θέλει να ομολογήσει και να εξηγήσει ο κ. Βίζερ.
Γ. Το 2015 πριν ακόμα κάτσουν στις καρέκλες τους οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ οι πάντες φώναζαν στο εσωτερικό ότι θα πέσει η κυβέρνηση σε 5 βδομάδες, οτι οι Τράπεζες θα κλείσουν και ο κόσμος θα χάσει τα λεφτά του. Πριν καλά-καλά προκύψει η πρώτη (ατελής) συμφωνία Βαρουφάκη στο eurogroup, είχαν πιάσει φωτιά τα τηλέφωνα σε Ευρώπη και Ελλάδα οτι οι Τράπεζες θα κλείσουν , θα έχουμε capital controls. Ολ αυτά από τα μέσα Φεβρουαρίου του 2015 (οι εκλογές είχαν γίνει στις 25.1.15). Ολοι εντός και εκτός περίμεναν τον ΣΥΡΙΖΑ για να του φορτώσουν την πλήρη διαχρονική καταστροφή. Το οποίο και έκαναν ανεξαρτήτως των όσων συζητούσαν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Που ζητούσε κούρεμα και μειωμένα πρωτογενή πλεονάσματα. Ούτε έξοδο από το ευρώ, ούτε ακύρωση του Μνημονίου, ούτε κατάργηση όλων των μέτρων και των συμφωνηθέντων. Ζητούσε απλώς μια διαπραγμάτευση για όσα το 2018 παραδέχθηκε και ο κ. Βίζερ και αποκάλυψε το ΔΝΤ στην αναλυτική του Έκθεση. Και τα οποία ήταν γνωστά στους ευρωπαίους από το 2010, διότι από τότε το ΔΝΤ ζήτησε κούρεμα και χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Έτσι φτάσαμε στο δεύτερο grexit, αλλά και πάλι ο αυστριακός φίλος λέει μισή αλήθεια.
Δ. Και βεβαίως δεν θέλει να τον ρωτήσει κανείς τι εννοεί για όσους δεν τιμωρήθηκαν; Για όσους φταίνε για την χρεοκοπία αλλά δεν τους ζητήθηκαν ευθύνες, όπως έγιναν σε άλλες χώρες; Εκτός αν μας πει ο αγαπητός κ. Βίζερ ότι την Ελλάδα την χρεοκόπησε ο...Τσίπρας!
Μακάρι πάντως ο κ. Βίζερ όπως και άλλοι πρωταγωνιστές του δράματος, να επανέλθουν στο 2015. Για να δώσουν ευκαιρίες να συζητηθεί αυτή η μεγάλη εκκρεμότητα.
Πως φτάσαμε στην χρεοκοπία, 9 μόλις χρόνια μετά απο την είσοδο μας στο καλύτερο κλαμπ του πλανήτη. Στην ευρωζώνη. Αυτή η συζήτηση πρέπει κάποτε να γίνει. Και φυσικά τι έγινε με τα Μνημόνια.