Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη βουλή, παραπατώντας μεταξύ αστάθειας και σταθερότητας και σχεδόν τρομοκρατημένος, προέβαλε το πρωτοφανές επιχείρημα ότι το αίτημα για εκλογές, ο πυρήνας δηλαδή της δημοκρατικής λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού , οδηγεί τη χώρα στην αποσταθεροποίηση. Ταύτισε την σταθερότητα της χώρας με την πρωθυπουργία του. Η ένταση των λέξεων που εκτόξευε υπέκρυπτε την παράκληση ότι πρέπει να μείνει πρωθυπουργός και ότι μια υπηρεσιακή κυβέρνηση θα αποσταθεροποιήσει τη χώρα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η ήττα Μητσοτάκη στις εκλογές θα σηματοδοτήσει την ακριβώς αντίθετη πορεία. Την επιστροφή στην ομαλότητα. Η απάντηση του Τσίπρα ήταν η ενδεδειγμένη. Υπερασπίστηκε πολιτικά και θεσμικά μια άλλη πολιτική, καθώς βλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανακτά πλήρως το ηθικό πλεονέκτημα. Το πρώτο συμπέρασμα έρχεται αβίαστα. Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε κατάσταση ομηρείας. Οι Σαμαράς και Καραμανλής δεν πήγαν καν στη βουλή. . Η εμφάνισή του στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση ήταν ένα κράμα αλαζονείας, πανικού, αυταρχισμού και ανεπάρκειας, διανθισμένο με τις γνωστές κινδυνολογικές εξάρσεις πατριωτικής κενολογίας στο όνομα της εθνικής ασφάλειας.
Ομολογία ενοχής, παραμονή στην εξουσία με κάθε κόστος. Αυτό είναι το συμπέρασμα της συζήτησης στην Βουλή, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να ψελλίσει έστω μια αιτιολογία για την υποκλοπή των τηλεφωνικών συνομιλιών το Νίκου Ανδρουλάκη. Συγχρόνως ο πρωθυπουργός επέμενε ότι ΟΛΟΙ μπορεί να παρακολουθούνται, ακόμα και οι πολιτικοί, αν αυτό αφορά το εθνικό συμφέρον. Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε παραίτηση Μητσοτάκη και εκλογές. Αλλά η απάντηση είχε εκ των προτέρων δοθεί. Ο πρωθυπουργός είπε ότι μια μεταβατική κυβέρνηση ή η αλλαγή της κυβέρνησης θα είναι καταστροφική για την χώρα ειδικά σ αυτή την συγκυρία. Στην Βουλή φάνηκε ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη έγινε για να κρατηθεί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όμηρος στις διαθέσεις Μητσοτάκη. Οι ενέργειες αυτές δεν -όπως τόνισε ο Τσίπρας- αποτελούν ποινικό αδίκημα
Μας πολεμάνε “σκοτεινές δυνάμεις”, Αρμένιοι, Ουκρανοί, Ρώσοι ίσως και Αμερικανοί! Κραυγή αγωνίας απο το επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν δεν θύμιζε εποχές πραγματικά σκοτεινές, θα ήταν μόνο για γέλια. Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι το επιχείρημα του Κ. Μητσοτάκη για το θέμα των υποκλοπών που μόνος του προκάλεσε. Και το λέει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Το επικαλούνται στους Financial Times, στο Politico, ακόμα και στην Κομισιόν. Αν το επιχείρημα είναι “φταίνε οι άλλοι” τότε ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται πιο κοντά στην έξοδο απο ότι πιστεύει ο ίδιος, ακόμα και όλοι εμείς.
Του Στράτου Βαλτινού
Διακήρυξαν την επιστροφή στην κανονικότητα, στην εξουσία τους, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια εκτροπή. Και το πέτυχαν. Αλλά αυτή η κανονικότητα που βιώνουμε εδώ και τρία χρόνια είναι στην πραγματικότητα η παρακμή τους και η αποκάλυψη για τους νεότερους της πραγματικής ταυτότητάς τους. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποσυνδέθηκαν από το 40% του ελληνικού λαού που τους ψήφισε , στην πραγματικότητα από το 39% γιατί υπηρετούν το 1%. Το 39% είναι αναλώσιμοι ψηφοφόροι που τους χρειάζονται τώρα ενόψει των επόμενων εκλογών. Εξαπάτησαν, περιφρόνησαν , δίχασαν και στην πορεία αποσυνδέθηκαν και από το δημοκρατικό πλαίσιο διακυβέρνησης. Ένα μικρό ανθολόγιο ….κανονικότητας θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Δεν είναι τόσο η κόπωση από τον πόλεμο, ούτε αμηχανία από την ρευστότητα των διεθνών σχέσεων. Στην Ουκρανία ο πόλεμος δείχνει ότι έχει κλείσει έναν κύκλο με την κατάληψη σημαντικών εδαφών από τους Ρώσους και όλοι περιμένουν τη συνέχεια. Η Τουρκία που αναστάτωσε την τελευταία τριετία την Ανατολική Μεσόγειο και το νότιο Καύκασο και είχε αντιθέσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, δείχνει να επανεξετάζει τις επιλογές της. Ταυτόχρονα όμως ειρήνη δεν φαίνεται στον ορίζοντα, ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πιέζουν την Κίνα. Η οικονομική κρίση μεγεθύνει τα διεθνή προβλήματα, αλλά η Ευρώπη που είναι το μεγάλο θύμα των δικών της επιλογών, δείχνει ζαλισμένη και ακινητοποιημένη. Το τι προμηνύεται είναι δύσκολο να το προβλέψουμε. Ο Ερντογάν επανεξετάζει τις σχέσεις της Τουρκίας με όλες τις χώρες της περιοχής και τώρα τρέχει εκεί που έβριζε. Η Ελλάδα δεν είχε κάποιο ρόλο, καθώς αποφασίζουν οι ΗΠΑ για λογαριασμό της, ενώ η κυβέρνηση, βουτηγμένη στην κρίση αδυνατεί να μελετήσει τις εξελίξεις. Οπότε προκύπτει ένα επείγον ερώτημα: αυτή η καθήλωση, είναι μια αδιέξοδη κατάσταση που θα μας σκορπίσει στους τέσσερις ανέμους ή θα επιστρέψουμε στη διπλωματία;