Του Σωτήρη Σιδέρη
Ένας πανικόβλητος πρωθυπουργός , κάνει ασυνάρτητες κινήσεις και έχει στον πυρήνα της σκέψης του μόνο την εξουσία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δρομολογεί νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου, βάζοντας τον ακροδεξιό Μάκη Βορίδη και την αδερφή του Ντόρα Μπακογιάννη, να επιχειρηματολογούν με εφηβικής έμπνευσης επιχειρήματα. Και να αντί να μιλήσουν με στοιχειώδη ειλικρίνεια, υπονομεύουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό σκηνικό, επικαλούμενοι απουσία συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ και γενικά την αντιπολίτευση. Πότε και πως άραγε ο Μητσοτάκης έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για συνεννόηση ; ποτέ. Απλά, επειδή το σενάριο της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ εξουδετερώθηκε με ευθύνη του πρωθυπουργού μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών αναζητεί νέους τρόπους για να μείνει στην εξουσία. Τώρα, μάλλον περιχαρείς ο Βορίδης , ο Πλεύρης, ο Γεωργιάδης και άλλοι, βλέπουν έναν πανικόβλητο Μητσοτάκη να στρέφεται προς την Ελληνική Λύση. Αλλά αυτό θα προκαλέσει νέες και άλλου είδους σεισμικές δονήσεις στη ΝΔ.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ταξιδεύει συχνά, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο και όταν δεν ταξιδεύει, ενημερώνει τους Συμμάχους για τις επιθετικές δηλώσεις της Τουρκίας. Τώρα μάλιστα θα … κλιμακώσει γιατί αντί για προφορική ενημέρωση θα συντάξει επιστολές για να γίνει πιο μεστή η καταγγελία. Ο λόγος για τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, ίσως τον πιο προβλέψιμο και διαρκώς επαναλαμβανόμενο υπουργό Εξωτερικών της Ευρώπης. Η Τουρκία με βάση τον δικό της σχεδιασμό έχει την τρομερή ικανότητα να αλλάζει συνεχώς παραμέτρους και να μπλοκάρει την ελληνική κυβέρνηση ανά πάσα στιγμή . Επί υπουργίας Δένδια και πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, η Άγκυρα από την καταγγελία στρατιωτικοποίησης των νησιών έφθασε στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας και τώρα ο Ερντογάν μιλά και για κατοχή.
Οι τελευταίες συγκεκριμένες ενέργειες του Κυριάκου Μητσοτάκη προδίδουν, σύμφωνα και με κυβερνητικούς παράγοντες άνθρωπο ασταθή που στην απελπισία του αναζητά συμμάχους και στηρίγματα. Πρώτη κίνηση η προσπάθεια συμψηφισμού στο σκάνδαλο των υποκλοπών με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ήδη έπεσε στο κενό. Δεύτερη κίνηση η αλλαγή του εκλογικού νόμου που ο ίδιος ο Μητσοτάκης και η ΝΔ ψήφισαν ώστε να αυξηθεί το μπόνους του πρώτου κόμματος σε 50 έδρες και να καταστεί πιο εύκολη και η αυτοδυναμία και η συνεργασία με άλλο κόμμα. Στο θέμα αυτό έχει ενεργοποιηθεί και η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία διακινεί ένα ευρύτερο σενάριο αποσταθεροποίησης της χώρας που όμως έχει ως βασικό κορμό την αποφυγή εξευτελισμού του αδελφού της με πιθανή αντικατάστασή του, είτε πριν τις εκλογές , είτε μετά τις εκλογές με απλή αναλογική. Στα σενάρια αυτά η κυβέρνηση επιχειρεί να εμπλέξει και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πράγμα πολύ επικίνδυνο για το χώρα.
Αυτή η μόνιμη δήλωση- αντίδραση της κυβέρνησης στην τουρκική προκλητικότητα “θα ενημερώσουμε τους συμμάχους μας” θυμίζει το παιδικό “θα το πω στον θείο μου που είναι δυνατός ”. Είναι δυνατόν να είναι αυτή η αντίδραση κυρίαρχου κράτους, σε απειλές τύπου “θα σας πετάξουμε στη θάλασσα”, “θα ρθουμε ένα βράδυ” κλπ; “Ο Ερντογάν απειλεί την σταθερότητα της περιοχής”, αυτό ναι είναι μια απάντηση. Τι να περιμένουμε απο μια κυβέρνηση που έχει επιτρέψει να δημιουργηθούν τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία τρία χρόνια; Η ψυχραιμία χρειάζεται αλλά σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα, που πρέπει να εκφράζεται σταθερά, και κάθε φορά που η Άγκυρα απειλεί την ειρήνη στην περιοχή. Και ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Άλλαξε σίγουρα την ιστορία του κόσμου, μαζί και της χώρας του, της Ρωσίας. Το αποτέλεσμα όμως δεν είχε σχέση με τις επιδιώξεις. Η Ρωσία και ο ρωσικός λαός, πλήρωσαν ένα βαρύ τίμημα για την ...αλλαγή της ιστορίας. Αντιθέτως στην Αμερική και στην Ευρώπη, στην προσπάθεια του Γκορμπατσόφ είδαν μόνο την ήττα του Κομμουνισμού. Την οποία και πανηγύρισαν, πιστεύοντας πως έφτασε το “Τέλος της Ιστορίας”. Ο θάνατος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ θυμίζει και πάλι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Και κάτι ακόμα πιο συγκλονιστικό. Την παγκοσμιοποίηση. Οι επιφανειακές αναλύσεις για τον ρόλο του Γκορμπατσόφ δεν βοηθούν, δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα. Γιατί δεν έχασε μόνος του, έχασε συνολικά η παντοδύναμη σοβιετική ηγεσία.