Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα ανοίγει εκ των πραγμάτων ένα νέο κύκλο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που αλλωστε και ο ίδιος τόνισε παραιτούμενος, αναφερόμενος στην ανάγκη επανίδρυσης του κόμματος και την δημιουργία του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Αμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκλέξει πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο οποίος και θα τον εκπροσωπήσει στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Το δεύτερο επίσης άμεσο βήμα είναι η εκλογή αρχηγού απο τα μέλη του κόμματος τις επόμενες εβδομάδες. Ανοίγει λοιπόν ο δρόμος για την διαδοχή στην ηγεσία του κόμματος. Το αν αυτό θα σημαίνει και διαδικασία αλλαγής ή οχι μένει να φανεί.
Αν οι μπαρουτοκαπνισμένοι της Αριστεράς θέλουν να προσφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ , στην Αριστερά, και στον τόπο, μπορούν επίσης να παραιτηθούν από τα κομματικά όργανα. Να αφήσουν πράγματι το δρόμο ελεύθερο στους νεότερους, να εκλέξουν ένα νέο άνθρωπο, άνδρα ή γυναίκα. Και ότι κάνουν ας το κάνουν αυτοί. Η εποχή άλλαξε για τον ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς, πολύ δε περισσότερο με την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Ας μη ματαιοπονούν ότι η ιστορία τους ξανα-χρειάζεται
Του Σωτήρη Σιδέρη
Οι βάσεις για την ήττα του 2023 είχαν τεθεί μετά τις εκλογές του 2019. Ο Αλέξης Τσίπρας με την στήριξη της πλειοψηφίας του κόμματος, ενορχήστρωσαν τις διαδικασίες που με αλλεπάλληλα λάθη, οδήγησαν στην απώλεια της ιδεολογικής ταυτότητας του κόμματος, το οποίο , τώρα, κινδυνεύει να χάσει και την ψυχή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε κόμμα σούπερ -μάρκετ, σχεδόν κλειστό αρχηγικό, με θολή κυβερνητική πρόταση και το πλήρωσε. Το βράδυ της ήττας, ο Τσίπρας, ανακοίνωσε ότι θα κινήσει τις διαδικασίες για μια νέα ανασυγκρότηση με τον ίδιο να τίθεται στην κρίση των μελών του κόμματος , διεκδικώντας εκ νέου την ηγεσία.
Πριν καν συνέλθει το κόμμα, ο ίδιος ο Τσίπρας, μέσω στελεχών της επιρροής του, αρχίζει να διοχετεύει σενάρια για τη νέα ηγετική δομή του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινώντας και πάλι από λάθος αφετηρία. Στην συνέχεια, ο καθένας λέει τα δικά του και όλοι μαζί να δημιουργούν εικόνα αποσύνθεσης. Αντί δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να προτάξει την συζήτηση για τα αίτια της κατάρρευσής του, την ταυτότητά του, τις θέσεις του, ένα νέο σχέδιο και μετά να εκλεγούν τα πρόσωπα που θα το εφαρμόσουν, συζητά τον εξουσιαστικό μικρόκοσμο. Όλα αυτά, την στιγμή που ένα νέο τρομακτικό αυτή τη φορά, αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο φαίνεται να συγκροτείται στη βουλή.
Ολοι οι ...καλοί χωράνε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε να χωρέσει στο 63μελές κυβερνητικό σχήμα, ότι περισσότερο μπορούσε, ώστε να ικανοποιήσει νέους και κάποιους παλιότερους, και φυσικά τους δικούς του επιμέρους και συγκεκριμένους στόχους. Σίγουρα δεν το λες ευέλικτο το κυβερνητικό σχήμα, να δούμε πόσο επιτελικό θα είναι. Είκοσι τρείς υπουργοί, 4 αναπληρωτές υπουργοί και 35 υφυπουργοί. Οι 20 είναι εξωκοινοβουλευτικοί. Σιγουρα επίσης δεν έχει νόημα πλέον η συζήτηση για "καραμανλικούς" ή "σαμαρικούς".
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε στο ΥΠΕΞ ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης του και όχι προσωπικότητες με κύρος και επιδραστικότητα, πολιτικούς δηλαδή που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν ένα στρατηγικό εθνικό σχέδιο εξωτερικής πολιτικής. Είναι πρωτοφανές εν ενεργεία πρέσβης, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου να εγκαταλείπει την πρεσβεία στην Ουάσιγκτον για να αναλάβει θέση υφυπουργού, για να δίνει εντολές σε εκείνους απ τους οποίους έπαιρνε οδηγίες μέχρι χθες. Η Παπαδοπούλου είναι ήδη κόκκινο πανί για πλήθος διπλωματών και σύμφωνα με πληροφορίες, ανώτερο στέλεχος του ΥΠΕΞ, επί σειρά ημερών δεν πήγαινε στο γραφείο του, προκειμένου να μην έχει καμία επαφή μαζί της.
Ο πρωθυπουργός ήθελε δικούς του ανθρώπους για να στεγανοποιήσει ακόμη περισσότερο , την διαχείριση των μεγάλων προβλημάτων που έχει μπροστά του. Και ο Ερντογάν διόρισε στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών άνθρωπο της εμπιστοσύνης του, αλλά τον καλύτερο που θα μπορούσε να έχει, τον Φιντάν, πρώην αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σύμφωνα με τους γνωρίζοντες τι συμβαίνει στον μηχανισμό του Μητσοτάκη, ο Γεραπετρίτης θα παραμείνει στο ΥΠΕΞ μέχρι τις ευρωεκλογές και μετά θα αντικαταστήσει τον Επίτροπο Μαργαρίτη Σχοινά. Πρόκειται δηλαδή για κυριαρχία του πελατειακού συστήματος εις βάρος των εθνικών αναγκών.