Κώστας Βενιζέλος
Η Άγκυρα υπονόμευσε την αποστολή της απεσταλμένης του Γ.Γ. του ΟΗΕ στο Κυπριακό, επιχειρεί να «τουμπάρει» την προσπάθεια και μεθοδικά κινείται να βρει τρόπο να εφαρμόσει το σχέδιο Β, για δυο κράτη, που προ πολλού ήταν η πρώτη επιλογή της. Τα δεδομένα, που διαμορφώνονται με τις επαφές που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο δεκαήμερο από την κ. Μαρία Ανχέλ Ολγκίν Κουεγιάρ, είναι πως όχι μόνο δεν προχωρεί η προσπάθεια, αλλά μετέωρο θα είναι το επόμενο βήμα στο Κυπριακό, κυρίως εάν καταρρεύσει η αποστολή στο εξάμηνο, όπως επιθυμεί η Τουρκία.
Το ταξίδι της απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό, το οποίο ολοκληρώνεται αύριο με χωριστές συναντήσεις που θα έχει με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, δεν έχει αλλάξει το τοπίο. Αυτό φάνηκε από την πρώτη της επίσκεψη, επιβεβαιώθηκε στην τωρινή, την τρίτη στη σειρά.
Η κατοχική πλευρά μεθόδευσε εξαρχής να οδηγηθούν οι συζητήσεις σε ναυάγιο. Ακόμη κι όταν στην Άγκυρα αποδέχονταν το διορισμό της απεσταλμένης είχαν ως στόχο να επιβεβαιωθεί το αδιέξοδο και το χάσμα απόψεων, ώστε να δρομολογηθεί η αλλαγή των όρων εντολής του Γ.Γ. και το περιεχόμενο τους.
Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες των διοργανωτών, του Ισραήλ και των συμμάχων του, η φετινή Eurovision εξελίχθηκε σε ένα αντιπολεμικό κίνημα και τα συνθήματα υπέρ των Παλαιστινίων υπερκέρασαν κάθε άλλο μήνυμα. Το κίνημα γιγαντώνεται. Η κεντρική θέση των Σουηδών διοργανωτών και όχι μόνο, είναι ότι η πολιτική πρέπει να μείνει έξω από έναν διαγωνισμό τραγουδιού. Δεν έδειξαν φυσικά την ίδια ευαισθησία έναντι της Ρωσίας , αντίθετα , όχι μόνο η Eurovision, αλλά και η ΕΕ έδωσαν αντιρωσικό ρεσιτάλ και δώρισαν τη νίκη στο ουκρανικό τραγούδι.
Τώρα, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα, γεγονός είναι ότι το κίνημα υπέρ των Παλαιστινίων εξαπλώνεται στον κόσμο. Μετά τους φοιτητές στις ΗΠΑ και σε ευρωαπαικές χώρες, έχουμε αντιδράσεις από τον καλλιτεχνικό κόσμο. Η Eurovision που είναι μια διεθνής εκδήλωση χρησιμοποιήθηκε για να εκφραστεί η αντίθεση στον πόλεμο του Ισραήλ και στη γενοκτονία που διαπράττει. Αυτό σημαίνει ότι το Τελ Αβίβ βρίσκεται πλέον στριμωγμένο και ηθικά έχει ηττηθεί. Στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, καλλιτέχνες , φοιτητές, πνευματικοί άνθρωποι και αρκετές χώρες η φωνή υπέρ των Παλαιστινίων γίνεται όλο και πιο δυνατή και εξελίσσεται σε τσουνάμι που κανένα όπλο δεν μπορεί να εμποδίσει.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Μόνο ως στοιχείο εθνικής μειονεξίας σε βαλκανικό φόντο μπορεί να χαρακτηριστεί η ένταση σχετικά με το σίριαλ της ομιλία του Έντι Ράμα σε ομοεθνείς του στην Αθήνα. Τεχνητή ένταση για την ακρίβεια, αποπροσανατολιστική , κυρίως από την πλευρά της κυβέρνησης. Έχουμε: κουτοπονηριές του Αλβανού πρωθυπουργού, ο οποίος, για να ρίξει καυτό λάδι στην έτσι και αλλιώς ασυνάρτητη προεκλογική εκστρατεία μεταξύ κυβέρνησης -ΣΥΡΙΖΑ, ενεπλάκη με απαράδεκτη δήλωση σχετικά με το τι αντιπολίτευση του αρέσει στην Ελλάδα.
Έχουμε επίσης παρελκυστική τακτική της κυβέρνησης , καταγεγραμμένη διπλωματική αδράνεια και παθητικότητα στις διμερείς σχέσεις και στην εξωτερική πολιτική συνολικά και υποβάθμιση του περιεχομένου της εξωτερικής πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά, συνθέτουν την τραγελαφική εικόνα των τελευταίων ημερών που πολύ απέχει από τα σοβαρά διμερή ζητήματα Ελλάδας -Αλβανίας για τα οποία την ευθύνη φέρει η κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμένος σε άλλους ορίζοντες, τη στιγμή μάλιστα που ο Κασσελάκης περιόδευε στα μειονοτικά χωριά της Αλβανίας….
Ειδικού Συνεργάτη
Η “Ημέρα της Νίκης” στη Ρωσία εορτάζεται σε ανάμνηση της ανακοίνωσης νίκης τα ξημερώματα της 9ης Μαΐου 1945, αφού προηγήθηκε το γερμανικό σύμφωνο παράδοσης. Οι Σοβιετικοί στον πόλεμο είχαν σχεδόν 27 εκατομμύρια νεκρούς, με την ΕΣΣΔ να χάνει έναν στους επτά πολίτες της, το Ηνωμένο Βασίλειο έναν στους 127, και τις ΗΠΑ έναν στους 320. Σήμερα, η δυτική ελίτ διαμορφώνει την πολιτική και την επικοινωνία της με ένα είδος ναπολεόντειου ναρκισσισμού και με σαφή περιφρόνηση προς τη Ρωσία, αρνούμενη να αποδεχτεί ότι οι κυρώσεις, δεν τραυμάτισαν τόσο την Ρωσία, όσο τις ευρωπαϊκές χώρες στο οικονομικό επίπεδο.
Η επιμονή της Δύσης υπέρ της συνέχισης ενός χαμένου πολέμου από την Ουκρανία με όπλα και πακτωλό χρημάτων, ερεθίζει τον ρωσικό εθνικισμό που απαντά με ασκήσεις πυρηνικού πολέμου. Πολιτική ανορθογραφία ή ανορθολογικό αφήγημα, το αποτέλεσμα είναι ότι η Δύση δεν θέλει ζωντανές της μνήμες της νίκης και κατασκευάζει νέες διαχωριστικές γραμμές.
Του Στράτου Βαλτινού
Η ελληνική κυβέρνηση με εντολή Μητσοτάκη για να εμφανιστεί απόλυτα ταυτισμένη με τη σκληρή γραμμή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αρνήθηκε τη συμμετοχή της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα στις εκδηλώσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Μόσχας η οποία μέσω της εκπροσώπου του ΥΠΕΞ Μαρίας Ζαχάροβα είχε κατηγορήσει την Αθήνα ότι «διαγράφει από την συλλογική μνήμη τον ρόλο της Ρωσίας για την επανάσταση του 1821».
Στο μεταξύ, ο Μπάιντεν δεν είχε χρόνο για να δεχθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό στον Λευκό Οίκο τον περασμένο Απρίλιο και το Μέγαρο Μαξίμου έκανε παρασκηνιακά παράπονα . Τώρα όμως που το κλίμα αλλάζει στο πεδίο της Ουκρανίας και το Πεκίνο με το Παρίσι φαίνεται να αναλαμβάνουν πρωτοβουλία ειρήνευσης, το ελληνικό ΥΠΕΞ έδωσε άδεια την πρέσβη στη Μόσχα Κατερίνα Ξαγοράρη να παραστεί στην ορκωμοσία του Πούτιν. Αν είναι και ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον για μια νέα κλήση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη; θα δείξει. Αλλά το μέτωπο εναντίον της Μόσχας, συμβολικά τουλάχιστον σπάει και προφανώς δρομολογούνται στο παρασκήνιο εξελίξεις. Φαίνεται πως η Γαλλία είναι ένα βήμα μπροστά από την ασθμαίνουσα Γερμανία.