Του Στράτου Βαλτινού

Η ελληνική κυβέρνηση με εντολή Μητσοτάκη για να εμφανιστεί απόλυτα ταυτισμένη με τη σκληρή γραμμή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αρνήθηκε τη συμμετοχή της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα στις εκδηλώσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Μόσχας η οποία μέσω της εκπροσώπου του ΥΠΕΞ Μαρίας Ζαχάροβα είχε κατηγορήσει την Αθήνα ότι «διαγράφει από την συλλογική μνήμη τον ρόλο της Ρωσίας για την επανάσταση του 1821».

Στο μεταξύ, ο Μπάιντεν δεν είχε χρόνο για να δεχθεί τον Έλληνα πρωθυπουργό στον Λευκό Οίκο τον περασμένο Απρίλιο και το Μέγαρο Μαξίμου έκανε παρασκηνιακά παράπονα . Τώρα όμως που το κλίμα αλλάζει στο πεδίο της Ουκρανίας και το Πεκίνο με το Παρίσι φαίνεται να αναλαμβάνουν πρωτοβουλία ειρήνευσης, το ελληνικό ΥΠΕΞ έδωσε άδεια την πρέσβη στη Μόσχα Κατερίνα Ξαγοράρη να παραστεί στην ορκωμοσία του Πούτιν. Αν είναι και ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον για μια νέα κλήση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη; θα δείξει. Αλλά το μέτωπο εναντίον της Μόσχας, συμβολικά τουλάχιστον σπάει και προφανώς δρομολογούνται στο παρασκήνιο εξελίξεις. Φαίνεται πως η Γαλλία είναι ένα βήμα μπροστά από την ασθμαίνουσα Γερμανία.

Το Βερολίνο πιέζει αφόρητα και εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για περισσότερα όπλα των συμμάχων προς την Ουκρανία, γιατί η Γερμανία δεν θέλει να εμπλακεί απευθείας. Παρά την τυπική αυτή θέση, η Γερμανία έχει μετατραπεί σε σταυροφόρο κατά της Ρωσίας, αλλά η έντονη δυσφορία πολλών χωρών φαίνεται ότι τώρα αρχίζει να γίνεται ορατή. Οπότε ο Μακρόν, θέλοντας να εκμεταλλευθεί αυτό το κλίμα , κάνει κινήσεις που ικανοποιούν και το γαλλικό λαό και την ευρωπαική κοινή γνώμη ενόψει των ευρωεκλογών.
 
Να σημειωθεί ότι εκτός από την Ξαγοράρη , στην ορκωμοσία του Πούτιν ήταν παρόντες οι πρέσβεις της Γαλλίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, της Μάλτας και της Κύπρου. Η ΕΕ έχει εμφανώς κουραστεί από την παρατεταμένη κρίση και αναζητά και η ίδια διέξοδο. Η πρόεδρος της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παραμένει παραδόξως στη γραμμή του Βερολίνου, κάνει όμως ανοίγματα προς την ακροδεξιά για να επανεκλεγεί , αλλά είναι εμφανές ότι έχει σοβαρό πρόβλημα.

Υπό αυτό το πρίσμα , το μικρό παράθυρο που άνοιξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη προς τη Μόσχα, έχει περισσότερη σχέση με τις διεργασίες μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, παρά με τις διμερείς σχέσεις Αθήνας -Μόσχας που παραμένουν τεταμένες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγοντας την συμπόρευση με το Βερολίνο, έστω συγκυριακά, στέλνει και ένα μήνυμα προς τη Γερμανία για τις έντονες πιέσεις που ασκεί για αποστολή των πιο σύγχρονων όπλων που διαθέτει η Ελλάδα στην Ουρκανία. Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να το κάνει, γιατί θα έχει σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα, οπότε επιλέγει έναν διπλωματικό ελιγμό για λόγους αυτοπροστασίας κυρίως.
Όσο για μια πρόσκληση στον Λευκό Οίκο, δεν φαίνεται πιθανή άμεσα. Ο Μπάιντεν έχει τον πονοκέφαλο του Τραμπ, του Νετανιάχου, του Μακρόν, της Κίνας, μάλλον θεωρεί πολυτέλεια να ασχοληθεί με τη δεδομένη Αθήνα. Ούτως ή άλλως η Ουάσιγκτον δεν θεωρεί αναγκαίο να υπάρξει συνάντηση. Η εδώ πρεσβεία των ΗΠΑ ή έστω ένας υφυπουργός μπορούν να κάνουν τη δουλειά….