Λίγες ώρες μετά την συνάντηση Λάτση –Γεωργιάδη ο επί των επενδύσεων υπουργός καταθέτει τροπολογία στη βουλή που αλλάζει επί το ευνοϊκότερο για τον επιχειρηματία τους όρους της σύμβασης για το Ελληνικό. Πολλά τα δημοσιεύματα , πολλές οι αντιδράσεις , αλλά ο Μητσοτάκης δεν πτοήθηκε. Όπως δεν πτοήθηκε από τις αντιδράσεις για την τοποθέτηση στην κυβέρνηση του Δημήτρη Οικονόμου, πρώην συμβούλου του κ. Λάτση, όπως δεν πτοείται από τους ισχυρούς ψιθύρους ότι και η τοποθέτηση της Μενδώνη στο υπουργείο πολιτισμού αντί της Όλγας Κεφαλογιάννη, είναι επίσης έργο Λάτση.
Όσοι στην Ελλάδα υποστηρίζουν επί σειρά ετών την ανάγκη ίδρυσης Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας που θα διαχειρίζεται τις μείζονες προκλήσεις και θα χαράσσει μακροχρόνια στρατηγική στην εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας και θα αντιμετωπίζει σύγχρονες απειλές, ηττήθηκαν για μια ακόμη φορά.
Η αλλαγή του τίτλου, του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ), σε Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας , (πάλι ΚΥΣΕΑ) και η τοποθέτηση ήδη ενός απόστρατου αντιναυάρχου του κ. Αλέξανδρου Διακόπουλου, στη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, προδίδουν προχειρότητα, υποχωρήσεις σε πιέσεις κυρίως διπλωματών και έλλειψη πολιτικής βούλησης για την ίδρυση ενός πραγματικά σημαντικού επιτελικού οργάνου .
Πόσο αξίζει η ζωή ενός 17χρονου; Σύμφωνα με την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας, η ζωή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, «αποσβένεται» μετά από 10 και κάτι χρόνια παραμονής στη φυλακή. Πρόκειται, άραγε, για σύμπτωση ή για μια ριζωμένη πεποίθηση, πως όταν ένας 17χρονος βρίσκεται στο «σκοπευτικό στόχαστρο» ενός αστυνομικού, μάλλον «πήγαινε γυρεύοντας»; Γιατί η προχθεσινή απόφαση, μας θυμίζει μια πανομοιότυπη περίπτωση, πριν 34 χρόνια, ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου, ένας άλλος 17χρονος, ο Μιχάλης Καλτεζάς, έπεφτε νεκρός από την σφαίρα του αστυνομικού Μελίστα. Κατά σύμπτωση και τότε, μετά την πρωτόδικη απόφαση, ήρθε το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, σχεδόν να αθωώσει το δράση. Η την βάναυση δολοφονία Τεμπονέρα από τον παρακρατικό Καλαμπόκα, που φυλακίστηκε με επιεική ποινή και πολύ γρήγορα «αποκαταστάθηκε» ως …Διευθυντής σε Τράπεζα.
Ενθουσιασμός επικρατεί στο γαλάζιο στρατόπεδο. Η επιστροφή στην εξουσία είναι θριαμβευτική. Οι αντίπαλοι ζαλισμένοι από την ήττα δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν. Το καλοκαίρι ευνοεί τη νομοθετική επιθετικότητα. Να αποκαταστήσουν την κανονικότητα θέλουν. Εκκλησία, επιχειρηματίες, εργασιακός μεσαίωνας , ιδιωτικοποιήσεις . Τόσα χρόνια τους κατηγορούσαν ότι μειονεκτούν ηθικά. Να μην το αποδείξουν;
Σκηνή πρώτη
Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως υποδέχεται στο γραφείο της τον Αρχιεπίσκοπο. Σκύβει και του φυλάει το χέρι. Δημόσια επίδειξη δουλικότητας. Ο Αρχιεπίσκοπος χαμογελαστός και με εμφανή την περιφρόνηση νοιώθει κυρίαρχος. Τι θα συζητήσει μια υπουργός με δουλοπρεπή συμπεριφορά για τις σχέσεις κράτους –εκκλησίας;. Ήδη οι αποφάσεις έχουν ληφθεί. Η υπουργός όμως είναι εκπρόσωπος της πολιτικής, υπηρετεί τα συμφέροντα του δημοσίου και φυσικά όλου του λαού. Πιστών, άπιστων άθεων, καθολικών . Αν λειτουργούσε η δημοκρατία θα έπρεπε να έχει εκδιωχθεί ήδη από την κυβέρνηση. Αλλά δεν λειτουργεί
Η παράταξη …Άγιο Όρος .
Ο Νίκος Δένδιας μίλησε στη βουλή με τη φιλοδοξία να καινοτομήσει . Η εξωτερική πολιτική προσφέρεται για ανατροπές μόνο όταν μια χώρα, ένα κόμμα, ένα σύστημα έχει επινοήσει ένα νέο δόγμα , το έχει μετατρέψει σε σχέδιο και επιδιώκει να το εφαρμόσει στην πράξη, αλλάζοντας την πορεία της ιστορίας.
Όμως, ο νέος υπουργός Εξωτερικών δεν παρουσίασε κάποιο νέο δόγμα. Υπέπεσε μάλιστα και σε λάθη που ιστορικά αποδείχθηκαν επώδυνα για τη χώρα. Προσπάθησε ρητορικά, να απεξαρτηθεί από το μεταπολιτευτικό σκηνικό και να εισηγηθεί νέες ιδέες. Ούτε αυτό κατάφερε. Γιατί ο κ. Δένδιας είπε πράγματα με άνεση ενώ έπρεπε να είναι επιφυλακτικός και ταυτόχρονα, δια της σιωπής του, απέκρυψε πράγματα που όφειλε να παρουσιάσει ως στοιχεία της νέας εξωτερικής πολιτικής που φιλοδοξεί να υπηρετήσει. Λάθος .