του Γιάννη Μπράχου•
Η πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Ρωσίας έγινε στη σκιά της κρίσης στην Ουκρανία, της αύξησης των τιμών ενέργειας και της ρευστότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Το timingτης ελληνο-αμερικανικής συμφωνίας και οι δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων δεν διευκόλυναν το έργο του.
Όλοι οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η ένταση στην Ουκρανία αυξάνει την πιθανότητα αποσταθεροποίησης στην περιοχή των Βαλκανίων. Η ελληνο-αμερικανική συμφωνία με τις νέες βάσεις όπως στην Αλεξανδρούπολη και την αναβάθμιση της σημαντικής βάσης της Σούδα προβλήθηκε ως επιλογή ενίσχυσης της χώρας έναντι της τουρκικής απειλής. Για τον λόγο αυτό η έμφαση επικοινωνιακά δόθηκε στις αντιδράσεις της Τουρκίας ως προς την βάση της Αλεξανδρούπολης.
Είναι προφανώς θράσος ή αδυναμία κατανόησης της σκέψης των άλλων, είναι ταυτόχρονα και ζήτημα ακρισίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει μια μισαλλόδοξη ομιλία που ισοπεδώνει κάθε ίχνος δημοκρατικής αντίληψης, που ενοχοποιεί σχεδόν εμμονικά τους πολιτικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους με το νεφέλωμα του λαϊκισμού και τη θεωρία των δύο άκρων. Και το έκανε ενώπιον του προέδρου Μπάϊντεν στη «Σύνοδο για τη Δημοκρατία» . Ο Μπάϊντεν, που έζησε τον εφιάλτη του Τραμπ και ακόμη προσπαθεί να συνεφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να ενώσει τον λαό θα πρέπει να αναρωτηθεί τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Ακριβώς όπως ο Τραμπ, Γάλλοι ακροδεξιοί, Άγγλοι λαϊκιστές , Ιταλοί ακροδεξιοί και άλλοι , ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμπορεύεται με τον κίνδυνο. Όχι γιατί η χώρα απειλείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, το αντίθετο συμβαίνει, αλλά γιατί η κοινωνική οργή απειλεί την εξουσία του Μητσοτάκη και θα κάνει τα πάντα για αποτρέψει την ήττα του.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώπιον του Πούτιν στο Σότσι ότι «η Τουρκία προβαίνει σε εμπρηστική ρητορική και επιθετικές ενέργειες που παραβιάζουν το διεθνές δικαιο», έμεινε μετέωρη. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν υπήρχε περίπτωση να παρασυρθεί σε μια ρητορική ακροβασία με επίκεντρο την Άγκυρα καθώς γνώριζε λέξη προς λέξη τις αντιρωσικές δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και των Υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών, με τις οποίες λίγο πολύ ζητούν περισσότερη αποφασιστικότητα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Η Μόσχα θα είναι στο εξής απολύτως αποστασιοποιημένη από την ελληνοτουρκική διένεξη και αυτό είναι το πλέον αρνητικό στοιχείο των διμερών σχέσεων. Παραδοσιακά η ρωσική διπλωματία καταδίκαζε τις απειλές πολέμου, ευνοεί τον διάλογο, αλλά πλέον οι σχέσεις με την Τουρκία έχουν μεταβληθεί σε πολλά επίπεδα. Κατά συνέπεια, η μονοδιάστατη ελληνική εξωτερική πολιτική με την άκριτη υιοθέτηση της πολιτικής των ΗΠΑ, έχει τις συνέπειές της Εκτίμησή μας είναι ότι ο Πούτιν έστειλε σαφές μήνυμα στον Έλληνα πρωθυπουργό, ότι κρίση στην Ουκρανία θα φέρει κρίση στα βαλκάνια, κάτι που έχει πει και στον Μπάιντεν.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η πολύπλευρη κρίση επανακαθορίζει τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ. Μια νέα, αλλά επικίνδυνη πολιτική γεννιέται και φέρει τον τίτλο «Στρατηγική Πυξίδα». Ο Ύπατος Εκπρόσωπος Ζοζέπ Μπορέλ δεν διστάζει να πει τι θα συμβεί: Προτείνει «πιο ευέλικτες διαδικασίες λήψης αποφάσεων ή τη δυνατότητα της «εποικοδομητικής αποχής» για να μπορούν να διαμορφώνονται «πρόθυμοι και ικανοί συνασπισμοί υπό ευρωπαϊκή ηγεσία». Για τους υποψιασμένους αυτό σημαίνει πως όποιος διαφωνεί δεν έχει δικαίωμα βέτο, ας καθίσει στην άκρη. Η ιδέα της «Στρατηγικής Πυξίδας» θα μπορούσε να είναι το σύνθημα μιας προοδευτικής αλλαγής, αλλά δεν είναι. Η ΕΕ σχεδιάζει στρατιωτικές επεμβάσεις , ανά τον πλανήτη, εμπλοκές σε περιπέτειες, και η Ελλάδα χωρίς δικό της σχέδιο, χωρίς προτάσεις στοιχίζεται και διολισθαίνει σε λάθη που θα πληρώσει σταδιακά, ίσως ακριβά. Με το νέο δόγμα η ΕΕ θα μπορεί να επιχειρεί στη Νέα Γουϊνέα, τον ινδικό και τον ειρηνικό ωκεαντό, αλλά όχι στην Ανατολική Μεσόγειο. Τυχαίο;
Του Σωτήρη Σιδέρη
Αίσθηση μεγαλύτερη και από το εκλογικό αποτέλεσμα στο ΚΙΝΑΛ και πολλές συζητήσεις προκάλεσε για μια ακόμη φορά το βατερλό των εταιρειών που πραγματοποιούν τις δημοσκοπήσεις . Η ελληνική κοινωνία και πολλοί ειδήμονες των πολιτικών εξελίξεων, έχουν να καταγγείλουν πολλά για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τα διαρκή βατερλό τους, την αξιοπιστία τους και την υποψία ότι χρησιμοποιούνται από τους εργοδότες τους για να χειραγωγούν την κοινή γνώμη και να επηρεάζουν την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ επιβεβαίωσαν το πρόβλημα . Πλήθος παρεμβάσεων έχει γίνει, όμως τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο θέλουν να τα εμφανίζουν οι υπεύθυνοι των εταιρειών γκάλοπ. Όμως την διαφορά και μάλιστα εξαιρετικά διαφωτιστική και αποκαλυπτική, την έκανε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ηλίας Νικολακόπουλος, ο οποίος εξέθεσε σοβαρά τις εταιρείες, ιδιαίτερα για την «κατασκευή Λοβέρδου». Σε συνέντευξή του στον Νίκο Ξυδάκη «στο κόκκινο 105.5» είπε μεταξύ άλλων: