Του Σωτήρη Σιδέρη
Δεν υπάρχει προηγούμενο στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας και είναι σίγουρο, πως δεν θα υπάρξει για πολλά χρόνια στο μέλλον, μια προσωπικότητα σαν αυτή του Στέφανου Κασσελάκη. Χείμαρροι ανοησιών, αφόρητη κενολογία, φωτογραφίες και βίντεο χωρίς νόημα, άρνηση αποδοχής των πολιτικών κανόνων, αμετροέπεια χωρίς όρια, συνθέτουν την σύντομη ιστορία ενός τυχάρπαστου στην πολιτική ζωή της χώρας. Η άρνησή του να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, αντανακλά περισσότερο στον χαρακτήρα του και λιγότερο σε πολιτικές ανάγκες. Τα πάντα , από την πρώτη ημέρα εκλογής του, υπακούουν σε μια νοσηρή αντίληψη για το Εγώ του, ακόμη και αν αυτά επιδρούν ισοπεδωτικά και για τον ίδιο και για το κόμμα του.
Ο Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος, άρχισε να διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ από τις πρώτες ώρες της εξουσίας του και τώρα , αυτοί που τον στήριξαν στην πρώτη φάση προσπαθούν να τον εμποδίσουν να ολοκληρώσει την καταστροφή. Η προεδρία Κασσελάκη θα καταγραφεί στην ιστορία ως μια προεδρία ντροπής για την Αριστερά, ως ένας κύκλος πολιτικής ανωμαλίας που δεν έχει προηγούμενο, ως μια πολιτική διαταραχή που πρέπει να θεραπευθεί με το κλείσιμο του κύκλου και την διαγραφή του Κασσελάκη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να επανιδρυθεί, γιατί περί αυτού πρόκειται , αυτή είναι η αφετηρία .
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών είναι οι αρνητικοί πρωταγωνιστές ενός κλίματος αμφισβήτησης ως προς τους στόχους που έχουν για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Πότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τις δηλώσεις , περί υποχώρησης από πάγιες θέσεις, πότε ο Γιώργος Γεραπετρίτης με δηλώσεις περί ενδοτισμού και εξαίρεσης των χωρικών υδάτων από την συζήτηση, πότε με την πλήρη στεγανοποίηση των συνομιλιών, αφύπνισαν δυνάμεις και εντός της κυβέρνησης και στην αντιπολίτευση , πολύ λιγότερο.
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού , ότι υπάρχουν “εξαιρετικά ακραίες φωνές στην Ελλάδα από κόμματα δεξιά της ΝΔ και από διάφορα ΜΜΕ” είναι ενδεικτικές μιας κίνησης γενικότερου αντιπερασπασμού που προφανώς ετοιμάζει και σίγουρα υποδηλώνουν ανησυχία. Σε σειρά ερωτήσεων μάλιστα που έθεσε ο πρωθυπουργός για να αποδείξει πόσο πατριώτης είναι, αφαίρεσε βέβαια πλήθος λαθών και διπλωματικών βατερλό. Ωστόσο το μείζον πλέον είναι ότι ο Μητσοτάκης αρχίζει και νοιώθει την πίεση στο εσωτερικό της χώρας και το ερώτημα είναι πόσο αυτή θα τον επηρεάσει στην συνέχεια. Να θυμίσουμε μόνο και αυτό είναι ιστορικό γεγονός ότι, με τις ακραίες φωνές δεξιά της ΝΔ συμμάχησε ο Μητσοτάκης για να καταγγείλει , την Συμφωνία των Πρεσπών. Τώρα, θερίζει ότι έσπειρε...
Του Στράτου Βαλτινού
Η Γερμανία είναι η χώρα που οργάνωσε και πραγματοποίησε το Ολοκαύτωμα. Σήμερα, είτε εξαιτίας των ενοχών, είτε γιατί , όπως πιστεύουν πολλοί δεν αλλάζει ποτέ, ανέχεται μια γενοκτονία. Και συμβάλλει σε αυτό με τις αποστολές όπλων στο Ισραήλ και με επιχειρηματολογία που αποφεύγουν σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, πλην Μητσοτάκη. Ταυτόχρονα το Βερολίνο, άλλαξε την πολιτική της και αρχίζει συζητήσεις για την πώληση των πολεμικών αεροσκαφών Eurofighter και πλήθος ακόμη συστημάτων στην Τουρκία, υπό το διπλωματικά απαθές βλέμμα του Έλληνα πρωθυπουργού.
Η Γερμανία είναι αντιμέτωπη με πολυεπίπεδη κρίση. Κρίση οικονομική, γεωπολιτική και κρίση στρατηγικής, καθώς άγεται και φέρεται από τις ΗΠΑ, αλλά και από την αστάθεια στο εσωτερικό της χώρας. Ο Καγκελάριος Σολτς μοιάζει εντελώς αποσυντονισμένος τόσο από την ραγδαία άνοδο των ακροδεξιών του AfD, την έκρηξη των ανισοτήτων στη Γερμανία και την αδυναμία της να λειτουργήσει με την γνωστή αποτελεσματικότητα στην ΕΕ, όσο και στην διεθνή αρένα. Το Βερολίνο συμπεριφέρεται πλέον ως συμπληρωματική δύναμη και όχι ως ηγέτιδα χώρα.
Συνέχιση του άτυπου διαλόγου σε πιο διευρυμένη μορφή με συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αλλά με νέο αξιωματούχο των Ηνωμένων Εθνών, παράλληλα με συζητήσεις μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, με στόχο τη διάνοιξη νέων οδοφραγμάτων, συζήτησαν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ με τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, στο άτυπο δείπνο που πραγματοποιήθηκε το βράδυ την Τρίτη 15 Οκτωβρίου στη Νέα Υόρκη, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια προσπάθεια σε δύο ράγες, αυτές του διευρυμένου άτυπου διαλόγου και αυτού της οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινοτήτων, ούτως ώστε να ανοίξει σταδιακά ο δρόμος για επανέναρξη διαπραγματεύσεων, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Σάλος, παρά την διάψευση του πρώην πρωθυπουργού, προκλήθηκε και δικαίως από την αποκάλυψη ότι υπήρξε επικοινωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και ότι αφορούσε το σκάνδαλο Νοβάρτις. Ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η αποκάλυψη αυτή έρχεται την στιγμή που το όνομα του Αλέξη Τσίπρα είναι συνεχώς στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, ως ένα πρόσωπο που μπορεί, υπό προυποθέσεις, να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, γι αυτό άλλωστε κινεί τα νήματα για τον εξοβελισμό του Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ.Υπήρξε επαφή των Τσίπρα -Βενιζέλου, όχι για τη Νοβάρτις, αλλά στερείται πολιτικής λογικής με βάση όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.
Αλλά ποιόν ρόλο διεκδικεί ο Τσίπρας; του στυλοβάτη του ολιγαρχικού συστήματος, όπως τον κατηγορούν κάποιοι, ή της κοινωνίας; Και ο Τσίπρας τι ακριβώς πιστεύει όταν τη μια συνομιλεί με τον εμπνευστή του αντι ΣΥΡΙΖΑ μετώπου Ευάγγελο Βενιζέλο και την άλλη ανοίγει μέτωπο κατά της δεξιάς και της ακροδεξιάς και γίνεται κήρυκας κατά των ανισοτήτων και της αναδιανομής του πλούτου με σεβασμό στα δημόσια αγαθά, όπως το ΕΣΥ; Είναι σαφές ότι οι αστοχίες του θολώνουν ακόμη την εικόνα του και οφείλει ο ίδιος να την καθαρίσει άμεσα, λόγω της κρισιμότητας των εξελίξεων. Ταυτόχρονα, τα σενάρια για το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη οργιάζουν, καθώς δημοσκοπικά, βρίσκεται σε πορεία κάθετης πτώσης και είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την εικόνα αποσύνθεσης που εμφανίζει η χώρα. Πάμε για ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό;