Η κυβέρνηση τρίζει , το καράβι γέρνει και όταν αρχίζει να βυθίζεται, τα ποντίκια φεύγουν πρώτα λέει ο λαός. Η κυβέρνηση χωρίς την προστατευτική πανοπλία της πανδημίας μοιάζει με φτερό στον άνεμο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάλλεται πλέον από παντού. Η ηγετική πολεμική του Σαμαρά στο συνέδριο , η έντονη κινητικότητα στα δεξιά της ΝΔ και οι φωνές του Κώστα Μπακογιάννη που βιάζεται να πάρει θέση στην κούρσα διαδοχής συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό για τον πρωθυπουργό. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται πλέον σε κατάσταση πολιορκίας στο Μέγαρο Μαξίμου, ενώ η πολυεπίπεδη κρίση στα μέτωπα της οικονομίας και του πολέμου της Ουκρανίας προσθέτουν ασήκωτα βάρη στις ούτως ή άλλως αδύναμες πλάτες του πρωθυπουργού. Ο δήμαρχος Αθήνας βλέποντας το σκηνικό που δημιουργείται εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκου, ενθυμούμενος ξαφνικά την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας. Πριν ένα ή δύο χρόνια μια τέτοια επίθεση θα ήταν αδιανόητη και ο δήμαρχος θα την είχε άσχημα. Τώρα όμως, υπάρχει περιθώριο. Αλλά , το δόγμα “Νόμος και Τάξη” ήταν του Μητσοτάκη και όχι του Θεοδωρικάκου. Οι σκιές της ΝΔ αρχίζουν και φωτίζονται…
Όλοι επικαλούνται το ηρωικό παρελθόν για να δικαιολογήσουν το φτενό ή και σκοτεινό παρόν. Το έκανε χθες και ο Πούτιν αλλά και οι ευρωπαίοι ηγέτες, πρώτα ο Σόλτς και ο Μακρόν. Το παρελθόν, δηλαδή η νίκη κατά του ναζισμού, δεν δικαιολογεί ούτε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ούτε και τις πραγματικές επιδιώξεις Ευρωπαίων και Αμερικανών που επικαλούνται και την δημοκρατία για να δικαιολογήσουν τις δικές του προθέσεις σε βάρος της Ρωσίας. Ο Πούτιν δεν προανήγγειλε την συντέλεια του κόσμου, ούτε και την δική του νίκη. Προσπάθησε όμως να δώσει χαρακτηριστικά πατριωτικού πολέμου.
Με ένα γενικόλογο κοινό ανακοινωθέν που δεν ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε, η σύνοδος του σχήματος 3+1, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ , ΗΠΑ, επανέλαβε γνωστές θέσεις για ενεργειακή συνεργασία και σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, αποφεύγοντας όμως συγκεκριμένες αναφορές . Το κύριο χαρακτηριστικό του ανακοινωθέντος είναι το σχεδόν απολίτικο περιεχόμενό του, με μια κραυγαλέα αναφορά και μια κραυγαλέα απουσία. Το Ισραήλ ενέταξε στο ανακοινωθέν την καταδίκη των δολοφονιών πολιτών σε επιθέσεις των τελευταίων ημερών, ενώ ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν κατάφερε να περάσει ούτε μια λέξη για τις πτήσεις τουρκικών πολεμικών πάνω από μεγάλα και κατοικημένα ελληνικά νησιά. Η διαρκής αδυναμία της κυβέρνησης να διεκδικήσει την καταδίκη της Τουρκίας την καθιστά υπεύθυνη για το γεγονός ότι η Άγκυρα εξακολουθεί να έχει πλήρη ασυλία , με την Ελλάδα ανίκανη να υπερασπιστεί σε οποιοδήποτε θεσμό την εθνική της κυριαρχία. Ούτε καν στο σχήμα 3+1, ούτε στο ΝΑΤΟ , ούτε στην ΕΕ. Ένας αμέριμνος υπουργός Εξωτερικών σε μια αμέριμνη κυβέρνηση που αδυνατεί να διαμορφώσει έστω και ένα ανακοινωθέν, δεν απέχει και πολύ από το να χαρακτηρίζεται πλέον ως διακοσμητική η παρουσία της στην διεθνή διπλωματία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεχίζει να πλέει σε ένα πέλαγος χωρίς πυξίδα, σε μια τυφλή πολιτικά πορεία. Το δημοψήφισμα για την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ στον τίτλο ήταν απλά μια άσκηση μνήμης και συναισθηματισμού, που δεν αντιστοιχεί με ένα ρεαλιστικό σχέδιο. Έτσι λοιπόν, πρέπει να είναι το μόνο κόμμα στον κόσμο που στον τίτλο του έχει δύο φορές την λέξη “Κίνημα”. Δηλαδή, “Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα -Κίνημα Αλλαγής”, όπως είναι ο νέος πλήρης τίτλος. Επιστρέφει επίσης ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ. Τρελή πορεία και το λογότυπο. Όλα αυτά μοιάζουν περισσότερο με εκδήλωση μνήμης , παρά με προσπάθεια πολιτικής επανεκκίνησης.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς στην Ελλάδα; Όταν την απάντηση δίνει ο Μάκης Βορίδης είναι κραυγαλέα απλή. Η Δεξιά ήταν πάντα στην σωστή πλευρά της ιστορίας και η Αριστερά στην λάθος πλευρά . Αλλά όταν καλείται να αναλύσει αυτή την άποψη, το μυαλό του χάνεται στα πάθη του: στον εμφύλιο και την μισαλλοδοξία. Ο Σαμαράς όμως , χωρίς να διαφωνεί με τον Βορίδη, ανοίγει την αγκαλιά στην ακροδεξιά και δίνει μια “πατριωτική” παράσταση με ιδεολογήματα που αποστασιοποιούνται από αυτά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Μαργαρίτης Σχοινάς θα μπορούσε να αντιγράψει την ομιλία του είτε από αγόρευση μετεμφυλιοπολεμικού δικαστηρίου, είτε από σύσκεψη στην Ασφάλεια . Ταυτόχρονα, ο Γεωργιάδης, δίνει τον τόνο της πεζοδρομιακής δεξιάς ένα κράμα δηλαδή φθηνού λαϊκισμού και ιδεολογικού παρασιτισμού. Ο δρόμος της ΝΔ προς πιθανή ήττα διεγείρει τα αντανακλαστικά διαφόρων συνιστωσών που με κυρίαρχη τάση την ενότητα δεξιάς και ακροδεξιάς και μέτωπο μίσους προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά στο συνέδριο της ΝΔ που αποκαλύπτουν μια υπό εξέλιξη πάλη για την ταυτότητά της. Ας αναπτύξουμε αυτές τις παραμέτρους..