Του Σωτήρη Σιδέρη

Ο  πρωθυπουργός απέδειξε ότι του είναι παγερά αδιάφορη η συναίνεση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, με στόχο την επίλυση των πολλών και μεγάλων προβλημάτων της χώρας. Επιδιώκει την συναίνεση, μόνο όταν υπηρετείται το δικό του πολιτικό σχέδιο. Το απέδειξε πολλές φορές διαβρώνοντας τους θεσμούς, υποτάσσοντας το κράτος στο πελατειακό μοντέλο της δεξιάς, κατακρεουργώντας το κράτος δικαίου και μοιράζοντας δις σε καρτέλ και όσους συμπορεύονται μαζί του. Η επιλογή Τασούλα ήταν η τελευταία απόδειξη της πολιτικής μιζέριας,  διανθισμένης με γκρίζες δεξιές αποχρώσεις και ιδιοτελείς στοχεύσεις. Η αντιπολίτευση αντέδρασε , αλλά όχι συντεταγμένα και αυτό της στοιχίζει.

Η πρόταση να εκλεγεί πρόεδρος της βουλής ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι μια δεύτερη δοκιμασία για την αντιπολίτευση. Ο ίδιος ο Κακλαμάνης εξέφρασε πολλές φορές την αποδοκιμασία του στην κυβερνητική πολιτική, αλλά δέχθηκε ευχαρίστως το αξίωμα. Ο Μητσοτάκης  πιστεύει ότι ο Κακλαμάνης είναι το άλλοθί του, ενώ η αντιπολίτευση αφήνει ήδη να εννοηθεί ότι θα τον τιμήσει με την ψήφο της, πέφτοντας για μια ακόμη φορά στην παγίδα και χορεύοντας στον ρυθμό που της επιβάλλει ο πρωθυπουργός. Η καταψήφιση του Κακλαμάνη μπορεί να είναι ψήφος αποδοκιμασίας στον Μητσοτάκη, δηλαδή μια πολιτική αντίδραση sτα έργα και τις -καθεστωτικές συμπεριφορές του.

Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η ψηφοφορία για την εκλογή του νέου προέδρου της βουλής θα γίνει στις 22 Ιανουαρίου. Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κανονισμού της Βουλής, ο πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται με ονομαστική ψηφοφορία και με την απόλυτη πλειοψηφία. Η παράδοση που θέλει να εκλέγεται ο πρόεδρος της βουλής με ευρεία πλειοψηφία, ίσχυσε και στην περίπτωση του Τασούλα. Ο οποίος όμως λειτούργησε καθαρά και ξάστερα ως κομματικός πρόεδρος.

Ο Μητσοτάκης κλείνει μέτωπα, η Αριστερά τα ψάχνει…

Το μήνυμα λοιπόν, αφορά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος θα εκμεταλλευθεί όπως συνηθίζει την τήρηση της παράδοσης από την αντιπολίτευση για να την παρουσιάσει ως επιδοκιμασία της πρότασής του.
Υπό αυτή την οπτική , η καταψήφιση του Νικήτα Κακλαμάνη από την προοδευτική αντιπολίτευση έχει την έννοια της αποδοκιμασίας του πρωθυπουργού. Ο ίδιος ο Κακλαμάνης οφείλει να διευκρινίσει αν επιμένει στις απόψεις του για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Αν επιμένει, τότε για ποιο λόγο αποδέχεται την πρόταση; προφανώς γιατί ο ίδιος θέλει να αποχωρήσει από την πολιτική με ένα υψηλό αξίωμα, ο δε Μητσοτάκης να εμφανιστεί υποκριτικά ως ο πολιτικός που όχι μόνο δεν αποδοκιμάζει, αλλά επιβραβεύει τους διαφωνούντες. Αυτό φυσικά δεν ίσχυσε σε  πολλές άλλες περιπτώσεις. Απλά ο Μητσοτάκης κλείνει όλα τα μέτωπα, εσωτερικά κυρίως για να αφοσιωθεί στο γνωστό ρεπερτόριό του, τις κινδυνολογίες του, στα καρτέλ και την διευθέτηση των σχέσεών του με την ακροδεξιά.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ο Μητσοτάκης επείγεται να επιδείξει κομματικό πατριωτισμό είναι ότι οι διεθνείς εξελίξεις δεν τον βοηθούν καθόλου. Τόσο ο παράγοντας Τραμπ, όσο και οι εξηγήσεις που πρέπει να δώσει σύντομα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον έχουν ανησυχήσει. Γι αυτό και η πρόταση στον Κακλαμάνη έχει εσωκομματική στόχευση. Δεν αποκλείεται να δούμε και μια απόπειρα προσέγγισης του Καραμανλή, καθώς ο Σαμαράς ικανοποιήθηκε με την επιλογή Τασούλα. Ο δε Καραμανλής πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει. Θα παριστάνει τον γυρολόγο σε παρουσιάσεις βιβλίων και Ινστιτούτων ή θα αποσαφηνίσει τον ρόλο του; ιδού το δίλημμα...

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ κάνει κινήσεις που έχουν ολοφάνερες πολιτικές στοχεύσεις και σίγουρα ετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο, ακόμη και για πρόωρες εκλογές.
Η αντιπολίτευση, κυρίως η Αριστερή αντιπολίτευση έχει μείνει πίσω στις αναλύσεις της για τις κινήσεις Μητσοτάκη και την επίδραση που ασκεί στις αποφάσεις του το εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον.

Για παράδειγμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, είχε αποδεχθεί την πρόταση της Νέας Αριστεράς για την υποψηφιότητα Ράμμου, η αντιπολίτευση θα είχε ενισχυθεί και το κλίμα θα ήταν δημιουργικά μετωπικό. Τώρα θα ληφθούν αποφάσεις σε συνθήκες έντονου σκεπτικισμού. Ακόμη και αν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά συμπλεύσουν στην υποστήριξη της Λούκας Κατσέλη, στην υπόθεση Κακλαμάνη οφείλουν να δηλώσουν την αντίθεσή τους , αρνούμενοι να συρθούν στα ιδιοτελή παιχνίδια του Μητσοτάκη. Εφόσον ο πρωθυπουργός ακύρωσε την παράδοση που θέλει την κυβέρνηση να προτείνει υποψήφιο ευρείας αποδοχής για την Προεδρία, οφείλει ιδιαίτερα η Αριστερή αντιπολίτευση να ακυρώσει τον σχεδιασμό Μητσοτάκη για τον Κακλαμάνη. Οι υποψηφιότητες Τασούλα και Κακλαμάνη είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ιδεολογική αντεπίθεση και μετωπική δράση, που έστω και αργά ας σχεδιαστεί….