Του Σωτήρη Σιδέρη

Με κεντρικό σύνθημα, την ανάγκη να διατηρηθεί η σταθερότητα στη χώρα , ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αρχίσει την προεκλογική του καμπάνια με εμφανή τη διάθεση να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους. Οι ευρωεκλογές δεν εκλέγουν κυβέρνηση, ούτε απειλείται η κοινοβουλευτική σταθερότητα της ΝΔ. Στέλνει φυσικά μηνύματα, μπορεί να προκαλέσει εξελίξεις, αλλά ουδέποτε ανέτρεψαν κυβέρνηση. Το ενδεχόμενο η ΝΔ να πέσει κάτω από το 30% , αν επιβεβαιωθεί στην κάλπη,  θα είναι ένα ισχυρό μήνυμα αμφισβήτησης, όχι της ευρωπαικής πολιτικής της κυβέρνησης για την οποία κανείς δεν συζητά, αλλά της εθνικής πολιτικής, γι αυτό και η καμπάνια περί σταθερότητας αν και τυχοδιωκτική , μπορεί να εγκλωβίσει τον πρωθυπουργό και να τον οδηγήσει σε κατήφορο.
  Για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά  στις ευρωεκλογές δεν κρίνεται ως κόμμα με τις θέσεις και τις πολιτικές του, αλλά θα κριθεί ο πρόεδρός του Στέφανος Κασσελάκης. Ο ίδιος έθεσε το ζήτημα στο συνέδριο λέγοντας ότι θα κριθεί στις ευρωεκλογές και στην πορεία το παρέτεινε μέχρι τις εθνικές εκλογές. Ο Κασσελάκης κάνει μια προσωποκεντρική εκλογική καμπάνια , χωρίς τη συμμετοχή στελεχών, οπότε και παίρνει όλη την ευθύνη πάνω του. Τι ποσοστό θα θεωρηθεί ικανοποιητικό; η πολιτική είναι η τέχνη και  των επινοήσεων…

Ο εκβιασμός Μητσοτάκη και οι παρενέργειες

Με το δίλημμα που έθεσε ο Μητσοτάκης περί σταθερότητας είναι πιθανό να εγκλωβιστεί σε αυτό και να αποσταθεροποιήσει τον εαυτό του , παρά το γεγονός ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει προτείνει εθνικές εκλογές σε περίπτωση που η  ΝΔ π.χ. πέσει κάτω από το 30%. Κατά συνέπεια, μόνος του ο Μητσοτάκης έβαλε στο τραπέζι  ένα δίλημμα που πιθανόν να το βρει μπροστά του. Γιατί αν πράγματι είναι μεγάλη η πτώση των ποσοστών, τι θα κάνει; θα πει ότι η χώρα ή η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης και θα κάνει εθνικές εκλογές; προφανώς στην πορεία θα γίνει πιο ενδιαφέρουσα η θέση αυτή, υπό τον όρο ότι δεν θα καταφέρει να συσπειρώσει τη δεξιά και την ακροδεξιά όπως επιδιώκει αγωνιωδώς το τελευταίο διάστημα.

Αν εξαιρέσουμε το πλασματικό δίλημμα περί σταθερότητας, ο πρωθυπουργός κάνει μια δομημένη εκλογική καμπάνια , σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να κλείσει τα μέτωπα, με την εκκλησία, κάνει καμπάνια υπέρ των παρεμβάσεών του για την ακρίβεια, άσχετα αν είναι πειστικός, υπόσχεται αυξήσεις στους εργαζόμενους και δεσμεύεται για καλύτερη αντιμετώπιση της καθημερινότητας.

Αν εξαιρέσουμε  λοιπόν το παραπλανητικό κεντρικό σύνθημα περί σταθερότητας που έχει και στοιχεία εκβιασμού των ψηφοφόρων, όλα τα άλλα είναι μειωμένης επίδρασης στους ψηφοφόρους, γιατί η ΝΔ κυβερνά πλέον 5 χρόνια και δεν είναι πειστική ως προς την κοινωνική της πολιτική. Αντίθετα, θα έλεγε κανείς ότι είναι η αδύναμη πλευρά της καθώς τείνει να εδραιωθεί η αντίληψη ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση έχει αντικοινωνικά στοιχεία, ακολουθεί ταξικές πολιτικές και προκαλεί ερείπια στο κοινωνικό κράτος και εμπλέκεται σε πλήθος σκανδάλων.
Οπότε ο  Μητσοτάκης καταφεύγει στην εκκλησία , ή στην προσέλκυση ακροδεξιών ψηφοφόρων ή προσπαθεί να περιορίσει όσο μπορεί τις διαρροές προς τα ακροδεξιά κόμματα .
Επειδή η εκστρατεία θα κλιμακωθεί μετά το Πάσχα, καθώς θα μπούμε στην τελική ευθεία,  θα φανεί και πόσο αποτελεσματική θα είναι . Πειστική πάντως δεν είναι. Άλλο η αποτελεσματικότητα λόγω φόβου, πρόκλησης ανασφάλειας στους ψηφοφόρους, άλλο η θετική ψήφος….

       

ΣΥΡΙΖΑ: άνεμοι πολλαπλών κατευθύνσεων

Η προσωποκεντρική εκστρατεία του Στέφανου Κασσελάκη θα μπορούσε να είναι υπέρ του, αν υπερέβαινε το 17% και έφθανε π.χ. στο 20%. Θα μπορούσε τότε , ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να ισχυριστεί ότι πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα πρόθυρα διάλυσης από τον Αλέξη Τσίπρα και το σταθεροποίησε σε τροχιά ανόδου. Όμως υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στον ΣΥΡΙΖΑ που απέχουν από την εκλογική αριθμητική. Σε συνθήκες πτώσης της ΝΔ , διάλυσης του κοινωνικού κράτους, φτώχειας, χαμηλών εισοδημάτων και απουσίας προοπτικής για τη νέα γενιά, οξύτατου στεγαστικού προβλήματος , ακρίβειας κλπ, η ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να διατηρήσει ένα ποσοστό γύρω στο 17%; πρόκειται περί ψευδαίσθησης.

Το βράδυ των εκλογών και αφού επισημοποιηθεί το ποσοστό το μείζον ερώτημα θα είναι αν ο Κασσελάκης μπορεί να ηγηθεί ενός κόμματος με προοπτική εξουσίας δηλαδή αν μπορεί να κερδίσει τις εθνικές εκλογές ή όχι. Να σημειωθεί ότι η αμφισβήτηση που δέχθηκε στο συνέδριο από τον Τσίπρα και εκφράστηκε μέσω της Όλγας Γεροβασίλη, δεν αντιμετωπίστηκε με κάλπη, αλλά με φυγή προς τα εμπρός, δεν έκλεισε το ζήτημα . Οπότε είναι προφανές ότι το βράδυ των εκλογών, νέα ζητήματα θα τεθούν και νέες εκτιμήσεις θα γίνουν και η θέση του Κασσελάκη δεν θα είναι καθόλου σταθερή . Μάλλον στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ θα ταίριαζε περισσότερο το μήνυμα περί σταθερότητας, δικής του σταθερότητας , παρά του Μητσοτάκη…
Είναι βέβαιο πως ο Κασσελάκης το ξέρει και θα επιχειρήσει άμεσα , αφού μετρήσει τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, είτε να αλώσει το κόμμα με αλλαγές, ακόμη και του ονόματος , είτε πραξικοπηματικά, ανάλογα με το ποιοι θα τον στηρίξουν σε αυτό. Οπότε το βράδυ της 9ης Ιουνίου θα είναι καθοριστικό και για τον Κασσελάκη και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

    

Η Νέα Αριστερά

Η Νέα Αριστερά δεν δικαίωσε και μάλλον οι ψύχραιμοι το ανέμεναν την προσδοκία που καλλιεργήθηκε ότι μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ θα εξέφραζαν την πραγματική Αριστερά και θα έπαιρναν μαζί τους ίσως και τους μισούς ψηφοφόρους από το 17%. Το πρόβλημα είναι ότι η Νέα Αριστερά δίνει την εντύπωση ομάδας και όχι κόμματος και αυτό είναι σοβαρό μειονέκτημα. Αν δεν καταφέρει να εκλέξει ευρωβουλευτή θα εκφυλιστεί και θα περιμένει τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ για να βρει χώρο. Προς το παρόν δεν έχει διακριτή φυσιογνωμία, δεν έχει ηγέτη και δεν διεκδικεί ένα χώρο μεταξύ ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ 25, ΣΥΡΙΖΑ. Έστω και την τελευταία στιγμή η Νέα Αριστερά , αν θέλει να επιβιώσει πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες με διακριτό στίγμα, να κινηθεί πιο ενεργητικά εντός και εκτός βουλής και να θέσει διλήμματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ αντί να αναλώνεται σε κλεφτοπόλεμο δηλώσεων που δεν έχουν νόημα...