Διμέτωπο αγώνα, έναν  με τους δανειστές και έναν στο εσωκομματικό σκηνικό θα δώσει ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να καταλήξει σε μια νέα τάξη πραγμάτων που όπως δείχνουν τα πράγματα δρομολογείται.

Όσο όμως ο Α. Τσίπρας θα προσπαθήσει να επιβάλλει ένα νέο σκηνικό, άλλο τόσο θα υπάρξουν ισχυρές αντιστάσεις που θα  αρνηθούν να υπογράψουν ριζικές αλλαγές στην φυσιογνωμία του κόμματος. Από τη μία πλευρά, ο πρωθυπουργός έκανε μεγάλες υποχωρήσεις,  ακόμη και στο πρόγραμμα της ΔΕΘ προκειμένου να υπάρξει συμφωνία. Η απειλή για διακοπή ρευστότητας των τραπεζών που ήταν η βασική απειλή εκ μέρους της Γερμανίας, έπιασε σε μεγάλο βαθμό, τόπο. Ακόμη και το πρόγραμμα της ΔΕΘ που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν επηρέαζε τον προυπολογισμό και θα εφαρμόζονταν ούτως ή άλλως , θα εφαρμοστεί μόνο εν μέρει. Η εσωκομματική αντιπολίτευση ζητά από τον Τσίπρα να παραδεχθεί τις υποχωρήσεις και να μην εμφανίζεται ως νικητής. Η πίεση στο εσωκομματικό σκηνικό ήταν αναμενόμενη. Αρκετές δυνάμεις και στα αριστερά του Αλέξη Τσίπρα, αλλά  και στο προεδρικό μπλοκ καταλαβαίνουν ότι η συμφωνία είναι επώδυνη. Πολλοί συμπεραίνουν, μετά από έναν μήνα διακυβέρνησης ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική όταν κυβερνάς και διαφορετική όταν αντιπολιτεύεσαι. Η πλειοψηφία θα στηρίξει την κυβέρνηση , γιατί η άλλη επιλογή είναι η πτώση της. Η Αριστερή Πλατφόρμα θα πρέπει να επιλέξει: ή θα μείνει στην κυβέρνηση και θα ψηφίζει ή θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση, ίσως  προκαλώντας και την πτώση της. Το να μείνει στην κυβέρνηση, να ψηφίζει , όπως έκανε και στην περίπτωση Παυλόπουλου και μετά να γκρινιάζει είναι θεατρικό και είναι θέμα χρόνου να υποστεί την φθορά που υφίστανται όλες οι δυνάμεις που ψηφίζουν και παράλληλα διαφωνούν. Είναι θέμα απόφασης. Είναι σχεδόν αδύνατο όμως με τα σημερινά δεδομένα να αναλάβει κάποιος την ευθύνη για πτώση της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως θα αλλάξει. Οι αλλαγές θα είναι ραγδαίες και ριζικές. Θα εκλεγεί νέος γραμματέας, νέα Πολιτική Γραμματεία , πολλά μέλη της ΚΕ θα παραιτηθούν και θα αντικατασταθούν. Η συζήτηση διεξάγεται γύρω από τα ερωτήματα, αν ο υπουργός μπορεί πλέον να είναι και μέλος των οργάνων, σε τι ποσοστό αυτό μπορεί να γίνει, ενώ οι αντικαταστάσεις είναι αυτονόητες καθώς δεκάδες στελέχη έχουν πιάσει δουλειά στα υπουργεία και αδυνατούν κατά κάποιον τρόπο να ανταποκριθούν στα κομματικά τους καθήκοντα. Κάποιοι φοβούνται  ότι στον χαλασμό των αλλαγών κάποιες συνιστώσες στα αριστερά του κόμματος θα ωθηθούν στην έξοδο. Η περίοδος δεν είναι εύκολη. Ο ΣΥΡΙΖΑ κλυδωνίζεται από μια συζήτηση που ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Η αριστερά ήταν αντιπολίτευση γιατί αυτός έμοιαζε να είναι ο φυσικός της ρόλος. Τώρα είναι κυβέρνηση. Η κυβερνητική ταυτότητα δεν μπορεί να ταυτιστεί με την ιδεολογική ταυτότητα της καταγγελτικής αριστεράς, ούτε όμως η κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να εγκαταλείψει αλώβητη διακηρύξεις και ιδέες εκατό ετών σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Επομένως η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα είναι πολύ  ενδιαφέρουσα, γιατί θα συμβάλλει καθοριστικά στο να υπάρξει μια νέα ταυτότητα στον χώρο της αριστεράς. Επειδή πολλοί υποτιμούν τον ρόλο των μικρότερων συνιστωσών προκειμένου να στηρίξουν την κεντρική πολιτική της κυβέρνησης, σημειώνεται ότι αυτές οι συνιστώσες πρόσφεραν πολλά και έκαναν πολλές υποχωρήσεις προκειμένου να οικοδομηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα είναι κυβέρνηση. Ετσι και η τυχόν αποχώρησή τους θα έχει συνέπειες που θα επηρεάσουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, άγνωστο όμως σε ποιο βαθμό.