Του Σωτήρη Σιδέρη

Η παρακολούθηση του τηλεφώνου του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια δεν μπορεί να εμφανιστεί ως διαφορά μεταξύ επιχειρηματιών, ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί ως εθνικό απόρρητο. Η επί ένα χρόνο παγίδευση του τηλεφώνου με το predator, είναι έγκλημα, πολιτικό και ποινικό . Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου δεν έχουν σχέση με το παράνομο λογισμικό, αυτό σημαίνει ότι τον Δένδια παρακολουθούσαν ιδιώτες; ότι η χώρα είναι στάβλος και όχι δομημένη πολιτεία; αστείο και να το ισχυριστεί κάποιος. Μετά λοιπόν και το δημοσίευμα του “Βήματος” που απλώς επιβεβαιώνει αυτό που είναι ήδη γνωστό στο παρασκήνιο, ο πρωθυπουργός οδηγείται σε οριακή κατάσταση. Ο Νίκος Δένδιας όμως έχει και αυτός την ευθύνη να αντιδράσει. Οι υπαινιγμοί δεν είναι αντίδραση. Γιατί από την αντίδραση του ΥΠΕΞ κρίνονται πολλά, όχι λόγω του ονόματός του, αλλά λόγω της θέσεώς του. Αν παρακολουθούνταν ο ΥΠΕΞ, ποιές δυνάμεις είναι αυτές που αποσταθεροποιούν τη χώρα και ποιές δυνάμεις υπονομεύουν τη Δημοκρατία; δηλαδή το  προπαγανδιστικό επιχείρημα περί τοξικότητας του ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει με πάταγο.
 Όταν η ΝΔ πέφτει απειλείται η σταθερότητα της χώρας και όταν ανεβαίνει , σταθεροποιείται η χώρα;

Ποια σενάρια υφαίνει το Επιτελείο

Τα σενάρια που υφαίνει το εναπομείναν Επιτελικό Κράτος για να διασωθεί φαντάζουν όλο και περισσότερο σαν παιδικές δικαιολογίες. Προβάλλεται μάλιστα σχεδόν ως δόγμα η γραμμή ότι η συζήτηση για τις υποκλοπές είναι τοξική. Στην συνέχεια προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι επαναληπτικές εκλογές, δηλαδή οι εκλογές μετά την απλή αναλογική καθώς σχεδόν σίγουρα δεν σχηματιστεί κυβέρνηση, απειλούν την εθνική ενότητα, οπότε κάτι πρέπει να γίνει για να μείνει ο Μητσοτάκης στην εξουσία. Δεν είναι η  πρώτη φορά που η ΝΔ διακινεί τέτοιου είδους σενάρια. Συχνά όταν βυθίζεται σε κρίσεις κραδαίνει την απειλή της αποσταθεροποίησης για να φοβίσει. Ο φόβος προκαλεί δεύτερες σκέψεις σε έναν αριθμό ψηφοφόρων που δεν μπορούν να διακρίνουν την πλάνη και τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα της προπαγάνδας. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουν ότι θα συγκρατηθεί η λαική οργή, ότι θα παραμείνουν στη ΝΔ οι ψηφοφόροι για να μην κινδυνεύσει υποτίθεται η σταθερότητα. Αλλά ο κόσμος είναι υποψιασμένος και γνωρίζει ότι ένας πολιτικός που βρίσκεται σε δεινή θέση, μπορεί να επικαλεστεί ανύπαρκτες απειλές και κινδύνους.
Η ίδια προπαγάνδα έχει και μια ακόμη πτυχή. Ότι η απειλητική Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευθεί τον χρόνο μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών. Στην περίπτωση αυτή θέλουν δύο πράγματα.

Πρώτον έναν μεταβατικό πρωθυπουργό που να είναι δικός τους για να μην υπάρξει μια άλλη διαχείριση των δημόσιων ΜΜΕ, να μην υπάρξουν αποφάσεις που θα θίγουν τα συμφέροντα των ολιγαρχών και σίγουρα να μην προχωρήσουν οι έρευνες στη Δικαιοσύνη και υπάρξει διαφάνεια ή κάποια αλλαγή που δεν τους συμφέρει. Το δεύτερο που αφορά την Τουρκία είναι ότι ο Μητσοτάκης προβάλλει τον εαυτό του ως τη δύναμη που μπορεί να συγκρατήσει ή να αναχαιτίσει την τουρκική απειλή. Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα , η μεγαλύτερη υποκρισία. Γιατί επί Μητσοτάκη απογειώθηκε η τουρκική απειλή, επί Μητσοτάκη έχουμε υποχωρήσεις άνευ προηγουμένου και επί Μητσοτάκη έχουμε την ενίσχυση του ρόλου και της επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή.

Εκλογές ή καθεστώς μειωμένης Δημοκρατίας;

Οι εκλογές κάθε άλλο παρά δοκιμάζουν την εθνική ενότητα. Αντίθετα την ενισχύουν. Μια κυβέρνηση που έχει προκαλέσει ρήγματα στην κοινωνική συνοχή, που έχει απογειώσει τις ανισότητες που έχει διχάσει δεν μπορεί να είναι εγγυήτρια της ενότητας. Οπότε οι εκλογές είναι η διέξοδος και όχι το πρόβλημα.  Ουσιαστικά όσοι το λένε μας ζητούν να ανεχθούμε μια κατάσταση μειωμένης δημοκρατίας και μάλιστα με αυτοπεριορισμούς, στο όνομα της σταθερότητας. Από πότε όμως οι εκλογές απειλούν τη χώρα με αστάθεια; οι οπαδοί αυτής της άποψης δεν είναι καθόλου αθώοι. Θέλουν να διατηρηθεί μια σαφώς αντιδημοκρατική κατάσταση, να συντηρηθεί η εικόνα σήψης στο όνομα μιας σταθερότητας που ουδέποτε απειλήθηκε. Ούτε καν κατά την περίοδο 1989-1990 όταν με πρωταγωνιστή τον συνειδητό αποσταθεροποιητή Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν αποσταθεροποιήθηκε η χώρα.

Δεν θα υπήρχαν τέτοιοι είδους σχέδια και υπαινιγμοί, αν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ υπερείχαν και θεωρούσαν σίγουρη την νίκη τους. Δεν θα υπήρχαν ΜΜΕ και παράγοντες που θα υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια εξυγίανσης του δημόσιου βίου, αν η ΝΔ κυριαρχούσε. Η εκστρατεία περί αποσταθεροποίησης εξελίσσεται πάντα όταν η ΝΔ χάνει την εξουσία, ή απλά βρίσκεται ενώπιον ενός φάσματος ήττας , αλλά κυρίως όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με προβλήματα που μπορεί να έχουν και ποινική διάσταση. Όταν διώκονται αντίπαλοι της ΝΔ είναι η Δικαιοσύνη που το κάνει, όταν πρόκειται να ελεγχθούν έστω ενέργειες και αποφάσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ είναι κίνηση αποσταθεροποίησης.

Αυτό ακριβώς το σκηνικό είναι που φέρνει όλο και πιο κοντά τις εξελίξεις . Ο πρωθυπουργός πέφτει με εκλογές , αυτή είναι η ισχύς της Δημοκρατίας. Το αν κάνει ή όχι νωρίτερα εκλογές είναι απόφαση του Μητσοτάκη. Το αν όμως σέρνεται μέχρι τώρα και σέρνει τη χώρα σε κρίση, είναι υπόθεση όλων μας και όπως όλα δείχνουν η εκστρατεία φόβου, θα πέσει στα κεφάλια τους..,.