Toυ Σωτήρη Σιδέρη


Με έναν ορυμαγδό προπαγάνδας και με εργαλείο πλήθος δημοσκοπήσεων που λίγο πολύ ήθελαν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τις υποκλοπές, η κυβέρνηση επιχείρησε να κλείσει το πρόβλημα επικοινωνιακά και όχι θεσμικά.   Το γεγονός όμως ότι είναι μέρος του προβλήματος, την εμπόδισε να ρίξει φως και αυτό το πληρώνει. Η ίδια της η τακτική την  πρόδωσε και τώρα το πρόβλημα είναι ανεξέλεγκτο.  Είναι έκδηλοι οι σπασμοί μιας εξουσίας που απαξιώνεται πολιτικά και ηθικά, ενώ ευεργετημένοι επιχειρηματίες φιλοδοξούν να ελέγξουν τη χώρα και τις εξελίξεις.  Ταυτόχρονα ,οι  ασφυκτικοί εναγκαλισμοί  της κυβέρνησης με οικονομικά συμφέροντα αποκαλύπτουν ενδότερες εξαρτήσεις και επιπλοκές που καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την αντιμετώπισή τους και ακόμη πιο  δύσκολη  τη θέση του πρωθυπουργού.

Τώρα , ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει να αντιμετωπίσει μια αξιωματική αντιπολίτευση που υπερέχει ηθικά και προτείνει μια άλλη πολιτική, έχει να αντιμετωπίσει και την γιγάντωση της επιρροής των συμφερόντων που ο ίδιος εξέθρεψε. Ερώτημα όμως αποτελεί η στάση των λεγόμενων ολιγαρχών. Θα σιωπήσουν απέναντι στην επίθεση του Μαρινάκη; θα στηρίξουν τον Μητσοτάκη, θα προσπαθήσουν να πετύχουν συμβιβασμό; από τις κινήσεις που θα γίνουν θα κριθούν πολλά. Γιατί διακυβεύονται πολλά.  

Εναγκαλισμοί και κανονικότητα

Δεν υπάρχει κανένα μυστικό πλέον. Το υπηρεσιακό απόρρητο και οι εξαρτήσεις  είναι πολιτικά διαφανείς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέδειξε ολιγάρχες, εξυπηρέτησε τα συμφέροντά τους, έδωσε ρεσιτάλ νεποτισμού και αναξιοκρατίας, αλλά όπως φαίνεται δεν ήταν αρκετά για να τον αναδείξουν ισόβιο πρωθυπουργό, ούτε καν μια θητεία δεν μπορεί να ολοκληρώσει. Φυσικά όλοι οι ευεργετημένοι αγωνιούν και σίγουρα δεν θέλουν τον Τσίπρα να ανακατανείμει τους εθνικούς πόρους και να διαθέσει  χρήματα στην Υγεία , την Παιδεία, τους μικρομεσαίους και τη νεολαία. Αυτοί κάνουν το παιχνίδι,  θεωρούν ότι είναι υπεράνω θεσμών, ότι αυτοί δίνουν υπόσταση στην πολιτική. Αλλά η πολιτική και η διαπλοκή στην Ελλάδα κρύβει πολύ λίγη κανονικότητα και πολύ μεγάλη αταξία που από κάποια στιγμή και μετά , δεν μπορεί να καλυφθεί με τίποτα. Κάπως έτσι ο πρωθυπουργός αναρωτιέται δήθεν πως άλλαξαν θέση τα ΜΜΕ του Μαρινάκη. Αυτός που απόλαυσε ασυλία , ξέρει καλύτερα απ όλους.

Αυτή την στιγμή, όλα τα ΜΜΕ , πλην όσων ελέγχει ο Ευάγγελος Μαρινάκης, τηρούν στάση ουδετερότητας στην σύγκρουση των δύο ανδρών. Γνωρίζουν ότι οι υποκλοπές έχουν δημιουργήσει ένα δυστοπικό περιβάλλον το οποίο επιταχύνει τη φθορά της κυβέρνησης . Οι δημοσκοπήσεις και ο τρόπος που τίθενται τα ερωτήματα σε αυτές, βοήθησαν σε κάποια φάση να πέσει κάπως η ένταση, αλλά η δημοσιοποίηση των ονομάτων από το Documento και η αντιπαράθεση στην συνέχεια Μητσοτάκη -Μαρινάκη και τα δημοσιεύματα κατά του Γρηγόρη Δημητριάδη κυρίως , έφεραν περισσότερα μποφόρ. Η αποκάλυψη  της συνάντησης Μητσοτάκη -Μαρινάκη στις 5 Νοεμβρίου και μάλιστα στο Μέγαρο Μαξίμου κατέδειξε ότι μεταξύ των δύο ανδρών υπάρχει ή υπήρχε μέχρι εκείνη την ημέρα επικοινωνία, υπήρχαν σχέσεις και προφανώς πολλά περισσότερα . Το να  μιλάει  στην συνέχεια ο πρωθυπουργός για εκβιασμούς είναι παράδοξο γιατί ένας πρωθυπουργός με ακεραιότητα δεν βγαίνει να καταγγείλει εκβιασμό σε ΜΜΕ, αλλά συντρίβει όποιον επιχειρεί να εκβιάσει. Η εποχή των εναγκαλισμών έχει περάσει.  Όμως στην πολιτική οι φιλίες και τα στηρίγματα διαρκούν όσο εξυπηρετούνται τα κοινά συμφέροντα. Όταν υπάρχουν ρήγματα, οι φιλίες τελειώνουν και μάλιστα δραματικά.

       

Υπάρχουν μεσολαβητές;

Τώρα το σκηνικό ισορροπεί μεταξύ υποκλοπών, πολιτικής αντιπαράθεσης και πλέον έχει εισβάλλει δυναμικά στο προσκήνιο η σχέση του πρωθυπουργού με οικονομικούς παράγοντες. Άλλοι παράγοντες όπως ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, ο Μυτιληναίος , που έχουν αναφερθεί επίσημα στη βουλή ότι στηρίζονται από την κυβέρνηση, δεν δείχνουν διάθεση να παρέμβουν τουλάχιστον δημόσια και αν το κάνουν θα το κάνουν στο παρασκήνιο. Οπότε είναι θέμα ημερών να φανεί αν υπήρξε κάτι και τι αποτέλεσμα θα έχει. Επίσημα στη βουλή ο πρωθυπουργός έχει κατηγορεί ότι εξυπηρετεί ολιγαρχικά συμφέροντα και προφανώς όλοι αυτοί δεν θα θελήσουν να έχουν απώλειες από τη σύγκρουση Μητσοτάκη -Μαρινάκη. Οπότε απομένει να διαπιστωθεί αν το ρήγμα των δύο ανδρών είναι τόσο βαθύ ώστε να μην κλείσει ούτε με διαμεσολαβητές ή θα κλείσει ίσως με όποιο τρόπο γίνεται για να κατευναστούν τα πάθη.  Το ενδεχόμενο να στοιχηθούν με τον Μαρινάκη ή απλά να θεωρήσουν ότι ο Μητσοτάκης δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, μένει και αυτό να διαφανεί .

Η κατάσταση αυτή βολεύει πολύ την αντιπολίτευση. Και πολιτικά και ηθικά. Αν η συζήτηση πάει και στο προγραμματικά πεδίο , θα την βολεύει ακόμη περισσότερο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει τίποτα νέο να παρουσιάσει και το κλίμα δεν ευνοεί την παραγωγή πολιτικής και ιδεών από τη ΝΔ. Σταδιακά τα ερωτήματα επικεντρώνονται στο μέλλον του ιδίου του πρωθυπουργού.
Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός αποδομείται ταχύτατα. Αν οι λεγόμενοι ολιγάρχες παρέμβουν,  το περισσότερο που μπορούν να πετύχουν είναι να παρατείνουν αυτή την εικόνα κρίσης κρύβοντας μέσω των ΜΜΕ την πραγματική εικόνα. Αλλά όπως φάνηκε και από την έκταση των προβλημάτων και την αδυναμία αντιμετώπισής τους, μαζί με τη ΝΔ και τα ΜΜΕ οδηγούνται σε μια ακόμη ήττα, πέρα από την απαξίωση που ήδη βιώνουν.