Αντιμετωπίζοντας το φάσμα της περαιτέρω απαξίωσής του και φοβούμενος ότι η πορεία προς την πτώση είναι μη αναστρέψιμη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να αντιστρέψει την λογική, να αποτινάζει από πάνω του κάθε ευθύνη για τις υποκλοπές και να μετακυλίσει την ευθύνη στην αντιπολίτευση . Ταυτόχρονα, στο πολιτικό επίπεδο, με έναν τόνο σχεδόν παρακλητικό, ζήτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει πρόταση μομφής, προφανώς για να δώσει στον ίδιο την δυνατότητα να συσπειρώσει τη ΝΔ που δείχνει σημάδια αποσύνθεσης.

Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Αντένα ήταν μια ακόμη ένδειξη της περιχαράκωσής του στο Μέγαρο Μαξίμου και επιβεβαίωσε την σταθερή απόφασή του να αρνείται τα γεγονότα και να επινοεί δικές του αλήθειες.  Ως προς τις υποκλοπές ουσιαστικά επέμεινε στα όσα ήδη υποστηρίζει με την προσθήκη ότι η λίστα που αποκάλυψε η εφημερίδα Documento στερείται αποδείξεων. Έκανε λόγο για κατασκοπεία όσον αφορά ενδεχόμενη παρακολούθηση του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια και απαντώντας στις επιθέσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη άφησε να εννοηθεί ότι δεν εκβιάζεται. Τι μένει στο εξής:   ο ίδιος απλώς προεδρεύει, ενώ γύρω του εκδηλώνεται θεσμική εκτροπή. 

Ποιoς τον πιστεύει;

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο πρωθυπουργός κατά την συνέντευξη ουσιαστικά έλεγε ότι δεν κυβερνά. Ανέφερε για παράδειγμα ότι
«Δεν γνωρίζω από ποιον γίνονται οι παρακολουθήσεις, πρέπει να το μάθουμε, δεν είναι η ΕΥΠ, που χειρίζεται κακόβουλα λογισμικά και εγώ δεν έχω καμία ανάμειξη» ή ότι «προσωπική ευθύνη του πρωθυπουργού για παρακολούθηση των υπουργών δεν νοείται» και συμπλήρωσε: «Εδώ και επτά χρόνια στοχοποιούμαι διαρκώς με επιθέσεις λάσπης, η προσπάθεια εκσυγχρονισμού έχει ενοχλήσει πολλούς». Τι σόϊ πρωθυπουργός είναι αυτός που έχει την ευθύνη της ΕΥΠ και όλου του κράτους, γίνονται όργια στη χώρα, είναι θεσμική εκτροπή, μήνες γράφονται όλα αυτά και ο ίδιος δεν έχει καταλάβει τίποτα; ποιός τον πιστεύει;


Η αμυντική τακτική του πρωθυπουργού δεν έχει αποδώσει. Οι επιλογές του έχουν περιοριστεί δραματικά. Ούτε εκλογικό αιφνιδιασμό μπορεί πλέον να κάνει, ούτε διεθνή στηρίγματα έχει, αντίθετα η διεθνοποίηση των υποκλοπών τον  έχουν καταστήσει ήδη συμμέτοχο στο σκάνδαλο. Αυτό το γεγονός ώθησε τον πρωθυπουργό να κάνει μια κίνηση απελπισίας, γιατί μόνο ως τέτοια ερμηνεύεται να ζητήσει από τον Αλέξη Τσίπρα να καταθέσει πρόταση μομφής στη βουλή. Προφανώς καμία κυβέρνηση δεν θα πέσει από πρόταση μομφής του πολιτικού αντιπάλου. Μια κυβέρνηση πέφτει από τις ίδιες τις δυνάμεις της, από διασπάσεις και “εξεγέρσεις” βουλευτών. Προφανώς ο Μητσοτάκης είναι ανήσυχος και θα του πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν πράγματι κατέθετε πρόταση μομφής. Και μόνο που το είπε όμως, δεν πρόκειται να συμβεί.
Τα περιθώρια για ελιγμούς λιγοστεύουν. Στην συνέντευξη έγινε φανερό ότι το οπλοστάσιο του πρωθυπουργού όλο και λιγοστεύει. Ιδεολογικά νεκρός, πολιτικά υπό πολιορκία και σε πορεία πτώσης.
Το να καταστήσει εθνικά επικίνδυνο έναν δημοσιογράφο, τον Βαξεβάνη, δεν τον τιμά. Η πολιτική και η δημοσιογραφία έχουν διακριτούς ρόλους και εντελώς διαφορετικό επίπεδο και περιεχόμενο ευθυνών. Το σύνταγμα και οι νόμοι τα προβλέπουν με κάθε λεπτομέρεια. Η τάση του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανακαλύπτει συχνά εσωτερικούς εχθρούς δεν τον βοήθησε, ούτε τώρα θα τον βοηθήσει.
Δεν έχει ούτε πολιτική συμμαχιών, ούτε κανένα σχέδιο για την εξωτερική πολιτική. Για τις συμμαχίες είπε ότι θα προκύψουν, αν προκύψουν από τα εκλογικά αποτελέσματα, δίνοντας σαφώς ένα μήνυμα ότι δεν έχει ιδεολογικές προτιμήσεις με ποιόν θα συνεργαστεί, ό,τι προκύψει δηλαδή , αρκεί να τον βοηθήσει να μείνει στην εξουσία. Για την επέκταση των χωρικών υδάτων στην Κρήτη είπε ότι θα την κάνει ότι κρίνει ότι πρέπει να γίνει. Δηλαδή κανένα σχέδιο. Πρόταξε μάλιστα συνομιλίες με την Λιβύη. Αλλά όταν είχε ειδοποιηθεί από τα μέσα του 2019 από τις ΗΠΑ και όχι μόνο,  ότι η Λιβύη με την Τουρκία ετοιμάζουν συμφωνία για οριοθέτηση της ΑΟΖ, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να την αποτρέψει.
Αντί να ξεκαθαρίσει την εικόνα του, ο πρωθυπουργός κατάφερε να την θαμπώσει ακόμη περισσότερο. Ανεύθυνοι πρωθυπουργοί δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη. Και όσο και να προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, το αποτέλεσμα είναι ένα. Η ιστορία είναι ανελέητη , όχι με τα λάθη των πολιτικών , αλλά με την σκοτεινή όψη της εξουσίας τους...