Την πάγια θέση της Τουρκίας ότι δεν δέχεται επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων , ούτε κατά ένα μίλι στο Αιγαίο επανέλαβε ο  Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά η Ελλάδα δεν συζητά τέτοιο θέμα . Αυτή την στιγμή, συζητά την επέκταση των χωρικών υδάτων στην Κρήτη, κυρίως νότια , αλλά η απειλή του Τσαβούσογλου δεν αναφέρονταν εκεί , αλλά στο Αιγαίο. Είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη καθώς είναι γνωστό μεν ότι είναι απόλυτο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα προς κάθε κατεύθυνση στην Κρήτη και μέχρι το Καστελλόριζο, αλλά λόγω έντασης στην περιοχή, πολλοί διερωτώνται , λανθασμένα σίγουρα, πως μπορεί να κινηθεί η Ελλάδα. Υπό το πρίσμα αυτό, κάθε άλλο παρά προκλητική ήταν η δήλωση του Τσαβούσογλου, μάλλον κλείνει το μάτι στην Ελλάδα και ταυτόχρονα ορίζει ως κόκκινη γραμμή της Άγκυρας τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο. Ποια είναι η απάντηση της Αθήνας;

Μιλώντας στην Άγκυρα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ δήλωσε:
«Να ξεκαθαρίσω κάτι: όχι μόνο στα 12 μίλια, δεν θα επιτρέψουμε τη μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων πέραν των 6 μιλίων, ούτε ένα μίλι. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε έστω κι ένα μίλι παραπάνω κι ας είναι μικρότερη η επέκταση. Δεν δεχόμαστε ένα τετελεσμένο που θα μετατρέψει το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη, θα μας εγκλωβίσει στις ακτές μας, θα προκαλέσει ζημιά στα νόμιμα και ζωτικά μας συμφέροντα. Ισχύει και σήμερα η απόφαση που έχει πάρει το Κοινοβούλιο μας στις 8 Ιουνίου του 1995 ως απάντηση σε αυτήν απειλή» .

Είναι προφανές ότι η Άγκυρα επικεντρώνεται πλέον σε πυλώνες στρατηγικής. Πρώτος το Αιγαίο όπου προτεραιότητα είναι η πίεση προς την Ελλάδα για την στρατιωτικοποίηση των νησιών. Δεύτερος η ανατολική Μεσόγειος όπου η στρατηγική επικεντρώνεται όχι μόνο στις οριοθετήσεις , αλλά και στις συμμαχίες και στη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα επιφέρει η εξόρυξη φυσικού αερίου καθώς ήδη , με τον έναν ή άλλον τρόπο προχωρούν εντατικά οι διεργασίες . Η συμφωνία Τουρκίας -Λιβύης, οι συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, η συμφωνία Ελλάδας -Αιγύπτου και τώρα η συμφωνία Ισραήλ -Λιβάνου δίνουν την αίσθηση ότι εντατικοποιούνται οι διεργασίες και σύντομα ίσως θα επανέλθει στο τραπέζι η ιδέα της διεθνούς Διάσκεψης για την περιοχή. Η Ελλάδα θέλει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα προκειμένου να ξεκινήσει από θετική βάση μελλοντικές συνομιλίες με την  Λιβύη, αλλά και την Τουρκία. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ σίγουρα στηρίζουν τις συνομιλίες και μάλλον τώρα επείγονται να επιταχυνθούν οι κινήσεις όλων των πλευρών για την επίτευξη συμφωνιών.

Εκ των πραγμάτων η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να παρατηρεί ή να εξαντλεί την συζήτηση στο εσωτερικό της χώρας. Οφείλει να πάρει αποφάσεις το συντομότερο δυνατό. Αν κλείσει τα μέτωπα της ανατολικής Μεσογείου με την  Λιβύη, ακόμη και με την Τουρκία μπορεί στην συνέχεια να επικεντρωθεί στο Αιγαίο με καλύτερες προυποθέσεις.
Η κυβέρνηση βρίσκεται υπό πίεση και σίγουρα πρέπει να πάρει αποφάσεις. Δεν αποκλείεται σύντομα να υπάρξει αποτέλεσμα, αρκεί να είναι μελετημένο, συγκροτημένο, ολοκληρωμένο και να μην αφήνει “τρύπες” για μελλοντικές περιπέτειες. Δεν μπορεί η Τουρκία να θέτει τέτοιους όρους, αλλά δεν μπορεί και η  Ελλάδα να ισχυρίζεται ότι το Καστελλόριζο έχει ΑΟΖ στη μισή Μεσόγειο. Εννοείται δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια για υποχώρηση ή ενδοτισμό, αλλά για εξορθολογισμό της εξωτερικής πολιτικής. Η Ελλάδα μπορεί να συμφωνήσει με την Τουρκία στο εξής απλό. Η Αθήνα να ακυρώσει το νόμο Μανιάτη και η Τουρκία να ακυρώσει την Γαλάζια Πατρίδα. Από το σημείο αυτό, που θα είναι σημείο εκκίνησης, οι συμφωνίες θα είναι πολύ πιο πιθανές και το αποτέλεσμα σίγουρα θα ικανοποιεί και τους εθνικούς στόχους και τον στόχο της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή.