Του Σωτήρη Σιδέρη

Ερεβώδες παρασκήνιο με επίκεντρο το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη αναπτύσσεται στα ενδότερα της ΝΔ, ενώ καθοριστική είναι η επίδραση εξωθεσμικών παραγόντων .  Μια ομάδα ασήμαντων παραγόντων εντός της κυβέρνησης προκάλεσε μια κατάσταση πολιτικής ανωμαλίας για να επωφεληθούν από την ισχύ της εξουσίας και τελικά δημιούργησαν μια τερατόμορφη διακυβέρνηση , μια εικόνα έρπουσας δημοκρατίας. Σύμφωνα με έναν τουλάχιστον σχεδιασμό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δέχεται αφόρητες πιέσεις να παραιτηθεί, υποτίθεται για λόγους ευθιξίας και να έχει ομαλή έξοδο. Οι υποστηρικτές αυτού του σεναρίου εκτιμούν ότι η ΝΔ μπορεί άμεσα να αναδείξει νέο πρωθυπουργό, να διασπάσει στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ και βουλευτές τύπου Λοβέρδου ή και άλλων εκτός ΠΑΣΟΚ να ενωθούν με τη ΝΔ και οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας, πιστεύοντας ότι με αυτό το σχέδιο η ΝΔ μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά. Μέχρι στιγμής, ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να το έχει δεχθεί ή το διαπραγματεύεται ενώ κρατά για τον εαυτό του την τελική απόφαση. Με άλλα λόγια, η ΝΔ μπορεί να δώσει την λύση που αυτή θεωρεί σωστή, μπορεί όμως να οδηγήσει και σε αποσταθεροποίηση.

Η απάντηση του Μητσοτάκη είναι ερώτημα. Μπορεί να είναι πλήρης άρνηση, προκαλώντας τους αντιπάλους του να τον ανατρέψουν, όπως και τον πατέρα του, ή  να αντέξει όσο μπορεί. Μια άλλη εκδοχή είναι  να οδηγήσει τη χώρα το συντομότερο σε εκλογές ώστε να αποχωρήσει με τον δικό του τρόπο. Στα σχέδια αυτά αναπτύσσονται πολλά άλλα και εξίσου δραματικά, όπως επίσης και η νακροθέτηση του εδάφους σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ

       

Επιχειρηματίες και κυβερνήσεις συνεργασίας

Αυτή την στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά αποσταθεροποιημένος και κομματικά απομονωμένος. Οι δύο άλλοι βασικοί πόλοι εντός της ΝΔ, ο Καραμανλής και ο Σαμαράς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στις υποκλοπές. Έντονη δημόσια κινητικότητα έχει επιδείξει μόνο ο Κώστας Καραμανλής, προφανώς γιατί θέλει να προλάβει τις ακραίες επιθέσεις του Σαμαρά που οδήγησαν στην αλλοίωση των ιδεολογικών χαρακτηριστικών της ΝΔ επί Μητσοτάκη και Σαμαρά.  Το αν ο Καρμανλής ενεργοποιηθεί περισσότερο θα φανεί με την πάροδο του χρόνου. Το σίγουρο είναι πως τώρα δεν μπορεί να κάνει πίσω. Γιατί όσο θα επιδεινώνεται η θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο περισσότερες πιέσεις θα δέχεται ο Καραμανλής για να παρέμβει πιο δραστικά.
Το σενάριο παραίτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αρκετά ισχυρό, αλλά ο ίδιος θα αποφασίσει αν υποκύψει ή θα αντιδράσει. Το σίγουρο είναι πως μεγάλοι επιχειρηματίες που ζουν από την πολιτική και αναπτύσσονται με την στήριξη του κράτους και των κυβερνήσεων, θεωρούν τον πρωθυπουργό τελειωμένο, γι αυτό και αυξάνουν τις επισκέψεις τους στον Αλέξη Τσίπρα. Τα δις του Ταμείου Ανάπτυξης είναι πολλά για να τα αφήσουν στα χέρια των κομμάτων, θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι το κράτος κατά κάποιο τρόπο.
Ανησυχούν μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει τον τρόπο διάθεσης των περίπου 60 δις ευρώ και θα επιχειρήσουν να μην αλλάξει τίποτα. Με τον πιο απλό τρόπο. Με μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Στον ελληνικό λαό κάθε άλλο παρά εμφανής είναι η παραμικρή πρόοδος και ανάπτυξη της χώρας επί κυβερνήσεων συνεργασίας ή από υπηρεσιακές κυβερνήσεις. Από την κυβέρνηση Παπανδρέου και την κυβέρνηση Παπαδήμου, μέχρι την κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου και μετά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάθε άλλο άφησαν θετικό αποτύπωμα. Στον λαό, τη χώρα  και την κοινωνία, γιατί η διαπλοκή έμεινε ανέγγιχτη. Τώρα λοιπόν , όπως συζητείται στο παρασκήνιο, συζητιούνται δύο κυβερνητικές εκδοχές. Μία προσωρινή , παραίτηση Μητσοτάκη και άνοιγμα της ΝΔ προς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ , Ελληνική Λύση και άλλους και αν αυτή αποτύχει να συγκροτηθεί μετεκλογικά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΠΑΣΟΚ. Όλοι όσοι ήδη έχουν καταφερθεί κατά του Μητσοτάκη εκεί αποβλέπουν. Από τον Βενιζέλο, την διάλυση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου , τις διεργασίες μετά τις υποκλοπές και τα σενάρια που δίνουν και παίρνουν έχουν έναν στόχο: να μην μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από διαδοχικές εκλογές να είναι τόσο ισχυρός, ώστε να προκαλέσει ρήγματα στα συμφέροντα της διαπλοκής και των ολιγαρχών.
           
    

Η παγίδα στον ΣΥΡΙΖΑ

Τα σχέδια αυτά , εμφανώς αντιθεσμικά και αντιδημοκρατικά δείχνουν ότι υπάρχει ο κίνδυνος να απειληθεί η κοινωνική συνοχή και η σταθερότητα  και να επικρατήσουν εμβαλωματικές λύσεις. Μια πρώτη εκτίμηση οδηγεί σε σκέψεις ότι οι ίδιοι παράγοντες που έδρασαν για την πτώση Σαμαρά το 2014 με την μη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας , ώστε να γίνουν εκλογές και να οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ παγιδευμένος σε νέο μνημόνιο, δρουν και σήμερα. Ήδη οι διεργασίες στην ΕΕ είναι πολύ έντονες και η συζήτηση για την αλλαγή των συνθηκών και την κατάργηση του βέτο θα οδηγήσει σε νέα Ευρώπη . Ταυτόχρονα έχει ανοίξει η συζήτηση για το υπέρογκο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, ενώ φημολογείται έντονα ότι σύντομα οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση. Όλα αυτά αποτελούν μια παγίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να εξηγήσει τι θα κάνει με αυτά τα προβλήματα. Η ΔΕΘ είναι το βήμα που ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να απαντήσει στα σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας, με ποιές δυνάμεις θα πάει και κυρίως με ποιο πρόγραμμα, ποια θα είναι η στάση του ως προς τις εθνικοποιήσεις μεγάλων επιχειρήσεων της ΔΕΗ ή μιας τράπεζας και πως θα αναχαιτίσει τη βουλιμία των ολιγαρχών για επιρροή , χρήμα και εξουσία.

Επειδή ο καπνός και η φωτιά συνυπάρχουν, ο πολιτικός χρόνος για όλες τις δυνάμεις λιγοστεύει και όλοι οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τι θα γίνει στην Ελλάδα μετά από΄12 χρόνια τραγωδίας και ποιες είναι οι προοπτικές της χώρας. Αν όλα αυτά ξεκινήσουν με την παραίτηση ή την εκδίκηση Μητσοτάκη θα φανεί στη Θεσσαλονίκη. Αλλά τα προσωπικά σχέδια και παιχνίδια δεν μπορούν να είναι η επόμενη εθνική τραγωδία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που μπορεί να αποτρέψει αυτά τα σχέδια και να βάλει την  Ελλάδα σε νέα τροχιά ανάπτυξης και κάθαρσης ή θα βουλιάζει μαζί τους.