Του Σωτήρη Σιδέρη


 Η δήλωση του πρωθυπουργού στην Τήνο ακούστηκε σαν παράκληση προσκυνητή και όχι ηγέτη. Δεν ξέρουμε αν η Παναγία συγχωρεί τις υποκλοπές, αλλά σίγουρα ο Μητσοτάκης δεν εξομολογήθηκε γι αυτές. Οι κάμερες να είναι καλά. . Αλλά δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Διεθνή αντίκτυπο είχε η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμπλέξει την Ουκρανία και την Αρμενία στο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών. Οι διαψεύσεις στην συνέχεια εξέθεσαν τον πρωθυπουργό,  που σχεδόν καθημερινά στέλνει αμφιλεγόμενα μηνύματα και στον ελληνικό λαό και στις ξένες κυβερνήσεις , γεγονός που επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σε δεινή θέση.   Επιπρόσθετο προβληματισμό έχουν προκαλέσει δημοσιεύματα , σύμφωνα με τα οποία η Ουκρανία έχει απαιτήσει, δηλαδή με μηδενική διπλωματική αβρότητα από την Ελλάδα,  να αποχωρήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις από τη Ρωσία. Η Αθήνα ως απάντηση ζήτησε από το Κίεβο να διακόψει την ιδιαίτερα αναπτυγμένη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία και την συμπαραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών που απειλούν τη χώρα μας και πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά; σίγουρα όχι. Επίσης,  Η Τουρκία αφήνει  να εννοηθεί ότι το Φθινόπωρο που ίσως η Ελλάδα να πάει σε εκλογές θα κινηθεί διαφορετικά απ ότι τώρα. Πως επιδρούν όλα αυτά στις πολιτικές εξελίξεις;

Υποκλοπές και κοινωνική συνοχή

Η κυβέρνηση με το ξέσπασμα του σκανδάλου έδειξε απόλυτη αδυναμία και ανετοιμότητα να το διαχειριστεί . Υπήρξαν έντονες ενδείξεις αποσύνθεσης. Στην συνέχεια ενέπλεξε ξένες χώρες και εισέπραξε  σφοδρά επικριτικά σχόλια από  μεγάλα διεθνή έντυπα που σίγουρα θα συνεχιστούν. Μετά άρχισε να επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ απλά για να κερδίσει χρόνο και να ανασυνταχθεί ελπίζοντας στην εξεύρεση ενός καλύτερου αφηγήματος. Η δήλωση του πρωθυπουργού στην Τήνο έδειξε ότι δεν έχει βρει ακόμη. Σίγουρα όμως η οροφή αυτής της νεφελώδους τακτικής είναι η ΔΕΘ . Μετά ή θα γίνουν εκλογές ή απλά θα σέρνεται , γιατί στα σημερινά προβλήματα θα προστεθούν και τα θυελλώδη κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα . Προς το παρόν , όμως αξίζει ένα σχόλιο στην ακόλουθη αναφορά του πρωθυπουργού:
«να σταθούμε δίπλα σε όσες όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και  με πίστη θα παραμείνουμε πιστοί στο δρόμο που έχουμε χαράξει για μια Ελλάδα της ευημερίας της αυτοπεποίθησης της κοινωνικής συνοχής”. Ο  καθένας μπορεί να την εκλάβει είτε ως ειρωνεία, είτε ως πρόσθετη επιβεβαίωση των προσωπικών δυσκολιών του πρωθυπουργού. Επί της πολιτικής ουσίας όμως αυτή η δήλωση δεν του πρόσφερε τίποτα απολύτως. Το να μιλάει για κοινωνική συνοχή ο πρωθυπουργός των υποκλοπών και των ανισοτήτων είναι πάντως πρόκληση. Και μάλλον έτσι αντιμετωπίζεται από την κοινωνία, αν λάβουμε υπόψη την ελεύθερη πτώση και την συνεχή φθορά της.

Κυβέρνηση εσωτερικού και εξωτερικού

Όμως ο πρωθυπουργός θα απαντήσει θέλοντας και μη. Μέχρι τότε αξίζει να επισημανθεί ότι ενώ στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό μπορεί να λέει ό,τι θέλει γιατί τα ΜΜΕ θα τον στηρίξουν χωρίς να τον κρίνουν, στον διεθνή στίβο όμως τα πράγματα είναι πλέον τελείως διαφορετικά. Η πολιτική των βίαιων επαναπροωθήσεων στον Έβρο και το Αιγαίο έχει διεθνοποιηθεί. Η πολιτική των παρακολουθήσεων επίσης. Η θέση 108 για την ελευθερία του Τύπου προκαλεί . Το κράτος δικαίου έχει τρωθεί σε βαθμό που στο παρασκήνιο συζητείται το μπλοκάρισμα κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης . Διεθνείς Οργανισμοί, ΜΚΟ με μεγάλη επιρροή στα διεθνή ΜΜΕ, το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, Επίτροποι της ΕΕ τοποθετούν ήδη την Ελλάδα σε μια προβληματική κατάσταση που απέχει αρκετά από τα δημοκρατικά στάνταρς. Αν αυτό για τον ίδιο τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του είναι ανώδυνο γιατί όλοι αυτοί δεν ψηφίζουν στις εκλογές,  κάνει τεράστιο λάθος. Γιατί η επίδραση που ασκούν στην ελληνική κοινή γνώμη έχει την αξία της , καθώς τα διεθνή ΜΜΕ θεωρούνται πολύ πιο αξιόπιστα από τα ελληνικά οπότε στην Ελλάδα εκλαμβάνονται  ως σημαντικές αποκαλύψεις. Αν τα ελληνικά ΜΜΕ πρόβαλλαν και είχαν στοιχειώδη αμεροληψία στην παρουσίαση και τον σχολιασμό των γεγονότων , τότε τα διεθνή ΜΜΕ δεν θα είχαν σημαντική επίδραση.

           

Η Τουρκία και η Ουκρανία-αναζητείται ο Νίκος Δένδιας

Δεν είναι φυσικά κάτι νέο, αλλά αξίζει να επισημανθεί εξαιτίας της αφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι γνωστό, ότι εδώ και χρόνια η Ουκρανία συνεργάζεται στενά με την Τουρκία στον στρατιωτικό τομέα, ενώ  υπέγραψε συμφωνία για τη συμπαραγωγή  drones  το Φεβρουάριο του  2021. Πέρυσι επίσης,  η Ουκρανία ανακοίνωσε ότι κατασκεύαζε εργοστάσιο drone για τη συμπαραγωγή TB2 με την Τουρκία.  Ταυτόχρονα, το Κίεβο προμηθεύει  στην Τουρκία τους κινητήρες για τα μοντέλα που διαδέχονται το TB2 και για το υπό ανάπτυξη επιθετικό ελικόπτερο, και έχει αναφερθεί ότι η αμυντική συνεργασία τους θα μπορούσε να προχωρήσει βαθύτερα.  Έχει θέσει οποιοδήποτε ζήτημα η Ελλάδα στην Ουκρανία. Γιατί είναι παράδοξο, η ελληνική κυβέρνηση να απαιτεί από τις ΗΠΑ ή τη Γερμανία να μην πωλήσουν αεροσκάφη ή υποβρύχια στην Τουρκία και να σιωπούν έναντι της Ουκρανίας που σχεδόν με υβριστικό τρόπο απαιτεί . Είδε κανείς ή άκουσε τον Νίκο Δένδια να τοποθετείται; αν είναι δυνατόν….


Έχοντας υπόψη το βάλτωμα του πολέμου στην Ουκρανία, την στρατιωτική νίκη της Ρωσίας, την κρίση που έρχεται στην ΕΕ , πολιτική και οικονομική, είναι προφανές ότι η Δύση πρέπει να εφεύρει με τη σειρά της ένα νέο αφήγημα. Ήδη οι κυρώσεις έχουν αρνητικό αποτέλεσμα. Η διπλωματία απουσιάζει. Η Τουρκία δεν μεσολαβεί γιατί κανείς δεν χρειάζεται αυτή την στιγμή μεσολαβητές , οπότε οι ΗΠΑ και η ΕΕ απλά παρατηρούν την  Άγκυρα να κάνει το παιχνίδι της ελλείψει σχεδίου αντιμετώπισής της.  Και μάλιστα η σχέση της με τη Δύση είναι πολύ στατική. Η Ελλάδα και εδώ πρωταγωνίστησε σε δουλικότητα , συνεχίζει να στέλνει όπλα και το διπλωματικό αδιέξοδο θυμίζει ότι όλα αυτά είναι κινήσεις το σκοτάδι. Η βοήθεια θα μπορούσε να συνδυαστεί με την πρόοδο των διαπραγματεύσεων , αλλά η διπλωματία είναι νεκρή.  Κακι κυρίως να σταματήσει η Αθήνα την άνευ όρων και ορίων στήριξη σε μια πολιτική που οδηγεί σε αδιέξοδο και επιδεινώνει όλο και περισσότερο την τραγική κατάσταση του λαού της Ουκρανίας.
.
Η Τουρκία βρίσκεται το μεταίχμιο. Σε λίγες εβδομάδες θα μπει και επίσημα σε προεκλογική περίοδο και τα νεύρα θα είναι τεταμένα. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Αλλά πλέον η Τουρκία δεν έχει τίποτα να κρύψει. Αλλά για μια ακόμη φορά δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η Αθήνα αντί να περιμένει θα βρεθεί ένα βήμα μπροστά, ιδιαίτερα ενόψει της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ όπου ο Ερντογάν θα κάνει ίσως την τελευταία του εμφάνιση ως πρόεδρος της Τουρκίας και σίγουρα θα θελήσει να κερδίσει τις εντυπώσεις . Ο συνδυασμός εκλογών και απειλών είναι για την Ελλάδα και προβληματικός γιατί οι απειλές μπορεί να ενισχυθούν, αλλά ταυτόχρονα συνιστούν και μια ευκαιρία για διπλωματική δράση.
Ο κόσμος μοιάζει κουρασμένος από την διαρκείς κρίσεις και την απουσία διεξόδων  και ενώ οι συνεχείς προειδοποιήσεις για δύσκολο χειμώνα ηχούν ως απειλή. Η Ελλάδα θα περάσει δύσκολους μήνες, αλλά η κυβέρνηση τους δυσκολότερους. Γιατί νοιώθει πολιορκημένη και οι επιλογές λίγες.
Αν μια ηρωική έξοδος  είναι η τελευταία επιλογή, θα δείξει σύντομα...