Sε έναν πολυπολικό κόσμο , με αναταραχές που αποσταθεροποιούν ολόκληρες περιφέρειες και δοκιμάζουν τις αντοχές κρατών και κοινωνιών , η Ελλάδα χάνει την επαφή της με έναν από τους ισχυρούς πόλους του κόσμου, την Ρωσία. Η ανακοίνωση την  Παρασκευή 22 Ιουλίου ότι η Ρωσία τοποθέτησε την χώρα μας μαζί με άλλες τέσσερις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον κατάλογο με τα «μη φιλικά προς τη Ρωσία κράτη», προκαλεί σκεπτικισμό. Όχι τόσο γιατί με την απόφαση αυτή περιορίζεται κατά πολύ το προσωπικό στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα και στα Προξενεία, αλλά γιατί χάνεται μια ισορροπημένη  εξωτερική πολιτική  δεκαετιών.

Είναι προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανοίξει μέτωπο με την Ρωσία, αρκετά πριν  την εισβολή  στην Ουκρανία, για να ενισχύσει το προφίλ του δεδομένου στις ΗΠΑ. Απλά μετά την εισβολή -που σωστά καταδικάστηκε-χάθηκαν και τα προσχήματα. Τι σημαίνει όμως η πολιτική αυτή για το μέλλον των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας;  Όπως ανακοίνωσε η υπηρεσία Τύπου του ρωσικού υπουργικού συμβουλίου, η Ελλάδα, η Δανία, η Σλοβακία, η Σλοβενία ​​και η Κροατία προστέθηκαν στη λίστα των χωρών με μη φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία: «Η κυβέρνηση ενημέρωσε τον κατάλογο των ξένων κρατών που διαπράττουν εχθρικές ενέργειες κατά των ρωσικών διπλωματικών και προξενικών αποστολών στο εξωτερικό. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τώρα επίσης την Ελλάδα, τη Δανία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία ​​και την Κροατία», ανέφερε η δήλωση.

διαχείριση πολλαπλών κρίσεων

Αυτή την στιγμή είναι δύσκολο να αποτιμηθούν σε βάθος οι επιπτώσεις λόγω της ρευστότητας της κατάστασης. Είναι όμως βέβαιο ότι αν η Ελλάδα διατηρούσε σε ισχύ την παραδοσιακή εξωτερική πολιτική, ότι ανήκει στη δυτική συμμαχία, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα, πιθανόν να είχε το προνόμιο καλύτερης μεταχείρισης ως προς την ροή φυσικού αερίου.  Στο πλαίσιο αυτό η καταδίκη της ρωσικής εισβολής θα ήταν μια σαφής πράξη στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και δεν θα ανέτρεπε τις διμερείς σχέσεις.
Επίσης να σημειωθεί ότι, η Μόσχα παραδοσιακά απέτρεψε δεκάδες αρνητικά ψηφίσματα για την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ με την σειρά της κρατούσε σε απόσταση την Άγκυρα ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την επιθετικότητά της στο Αιγαίο. Τώρα αυτά θα χαθούν σταδιακά. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον για το μέλλον της περιοχής η επικείμενη γενική συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, καθώς θα είναι η πρώτη μετά την εισβολή στην Ουκρανία, την επισιτιστική κρίση που έχει προκύψει και την αντιπαράθεση ΗΠΑ -Ρωσίας -Κίνας.  Το ισοζύγιο στον ΟΗΕ είναι μάλλον αρνητικό για τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Υπό αυτό το πρίσμα θα έχει σημασία να καταγραφεί ο ρόλος της Τουρκίας. Είναι πολύ πιθανό  ο Ερντογάν να δώσει μεγάλη παράσταση τόσο έναντι της Ελλάδας εμφανίζοντας  σε όλη της την έκταση την τουρκική αναθεωρητική πολιτική, όσο και έναντι όλων καθώς θέλει να πλασαριστεί δίπλα στις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου. Το βέτο όμως της Ρωσίας και του Ιράν για εισβολή στη Βόρεια Συρία της έκοψε τα φτερά, αλλά τα προβλήματα είναι όλα στο τραπέζι.

Η Ελλάδα θα βρεθεί σε πλεονεκτική θέση αν διατηρεί τις παραδοσιακές συμμαχίες και αν μπορεί να χτίζει νέες και ισχυρές συμμαχίες. Ο άξονας που πήγε να δημιουργηθεί με το Ισραήλ και ορισμένα αραβικά κράτη δεν περπάτησε . Η Τουρκία έχει ήδη στραφεί προς την αραβική χερσόνησο και προσπαθεί να αποκαταστήσει σχέσεις και με το Ισραήλ.
Η ρευστότητα επηρεάζει πολύ την συμπεριφορά των μεγάλων χωρών που θέλουν χώρες -δορυφόρους να είναι απόλυτα σταθερές, όπως η Ελλάδα στις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα όμως η Ουάσιγκτον  διαχειρίζεται  τους ανταγωνισμούς για να πουλάει  όπλα δισεκατομμυρίων . Η προσφορά του Έλληνα πρωθυπουργού στην πολιτική των ΗΠΑ ευτελίζει το νόημα των ισότιμων σχέσεων μεταξύ των κρατών, ακόμη και μεταξύ συμμάχων και αυτό γίνεται συνειδητά.

Αποτέλεσμα αυτής της εξωτερικής πολιτικής είναι ότι η Ελλάδα έχει πολλές συμπάθειες αλλά κανέναν στρατηγικό σύμμαχο. Η δύση έχει αποδείξει ότι πάνω από τις συμμαχίες είναι τα συμφέροντα. Ακόμη και μεγάλες χώρες στρέφονται προς την Ασία και συγκροτούν ισχυρές οικονομικές συμμαχίες και ενώ η ομάδα BRICS απειλεί ανοιχτά την κυριαρχία της δύσης. Σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι δορυφόρος. Ως προς τα ελληνοτουρκικά, από την Άγκυρα  εξαρτάται πόσο κοντά ή πόσο μακριά θα είναι με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Αυτό είναι το στοιχείο που επιδεινώνει το κλίμα ρευστότητας. Η γενική συνέλευση του ΟΗΕ θα επιβεβαιώσει ότι η θέση της Ελλάδας στον κόσμο δεν είναι πια αδύναμη, είναι και επικίνδυνα μονοσήμαντη.