του Σπύρου Σουρμελίδη 

Σχέδιο για το τέλος του ουκρανικού πολέμου με αξιοπρεπή διέξοδο για το Κίεβο αλλά και για το τέλος της σκληρής αντιπαράθεσης  της ΕΕ με την Ρωσία παρουσίασε ο Ιταλός πρωθυπουργός, πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Ευρωζώνης,  Μάριο Ντράγκι. Μια πρωτοβουλία που δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα δυνάμεις στην Ευρώπη που θέλουν το τέλος του πολέμου με την Ρωσία και την αποτροπή ενός παγκόσμιου οικονομικού πολέμου μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Ο Μ. Ντράγκι δείχνει ότι μπορεί ακόμα να σκέφτεται,  για να μην χαθεί κάθε έλεγχος  της πορείας της Ευρώπης, αφού ο καγκελάριος Σολτς ακόμα και ο Μακρόν δείχνουν ότι δεν μπορούν να το πράξουν. Θα συμφωνήσουν οι Αμερικανοί; Μάλλον απίθανο! 

Το Σχέδιο Ντράγκι προβλέπει:

1.Κατάπαυση του πυρός και συνέχιση των διαπραγματεύσεων Ρωσίας και Ουκρανίας

2. Ουδετερότητα της Ουκρανίας με εγγυήσεις ασφαλείας και με την δέσμευση ότι δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά και ανεμπόδιστη ένταξή της στην ΕΕ

3. Επίλυση εδαφικών διαφορών, με πλήρη αυτονομία της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Οι δύο περιοχές  όμως θα είναι αυτόνομες δημοκρατίες εντός της Ουκρανίας, εντός της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της. Με την Ουκρανία να μετατρέπεται σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. 

Η «επιστροφή» της Κριμαίας στην Ουκρανία, είναι το αγκάθι, γιατί πρέπει να το αποδεχθεί η Μόσχα. (Η Ρωσία είχε προσαρτήσει την Κριμαία  το 2014). 

4. Πολυμερής συμφωνία για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη, με στόχο την ρύθμιση των σχέσεων Ευρώπης (ΕΕ) -Ρωσίας. Αυτό δηλαδή που θα μπορούσε να είχε γίνει από το 2008 αν όχι από το 2000.  Και είναι ίσως αυτό το αντάλλαγμα για την Μόσχα ώστε να αποδεχθεί και την «επιστροφή» της Κριμαίας. 

Το σχέδιο Ντράγκι κοστίζει στην Ουκρανία τον ενιαίο χαρακτήρα της, αλλά αυτός όχι μόνο έχει ήδη χαθεί, αλλά αν συνεχιστεί ο πόλεμος,  το κόστος  θα είναι μεγαλύτερο. 

Ρυθμίζει όμως αξιοπρεπώς και την υποχώρηση της Ουκρανίας ώστε να μην διαλυθεί.

Ρυθμίζει και κάτι ακόμα σημαντικότερο. Την ευρωπαϊκή ασφάλεια μαζί με την Ρωσία. Ρυθμίζει μια για πάντα την αντιπαράθεση με την Μόσχα και την συνέχιση των οικονομικών σχέσεων των δύο δυνάμεων της ΕΕ και της Ρωσίας. 

Το Σχέδιο Ντράγκι  υποχρεώνει και την Μόσχα σε υποχωρήσεις. Όμως της προσφέρει και διέξοδο, κυρίως μια νέα συμφωνία συνύπαρξης με την ΕΕ και με την Δύση γενικότερα.

Ο Μάριο Ντράγκι είναι εμφανές ότι δεν θέλει  την απόλυτη σκλήρυνση της αντιπαράθεσης  με την Ρωσία, πρωτίστως  για να μην καταστραφεί η ΕΕ οικονομικά και κοινωνικά. Είναι αυτός που επέβαλε ουσιαστικά την πληρωμή της Gazprom  από τις ευρωπαϊκές εταιρίες με τον κανονισμό Πούτιν, κόντρα στις αντιφάσεις της Κομισιόν αλλά και άλλων ευρωπαϊκών ηγεσιών.  

Και είναι  αυτός που δείχνοντας πολιτικά αντανακλαστικά, παρουσίασε Σχέδιο Διευθέτησης του Ουκρανικού Ζητήματος , ενός δηλαδή συμβιβασμού με την Ρωσία.

Ο οικονομικός πόλεμος και  τα σχέδια της Ουάσιγκτον 

Δυστυχώς φαίνεται δύσκολο να γίνει αποδεκτό το σχέδιο Ντράγκι. Πρέπει να υπάρξει και μια επικοινωνία Πούτιν-Μπάϊντεν και Πούτιν με τις Βρυξέλλες (Μακρόν , Σολτς, Ντράγκι). 

Για την Ουάσιγκτον όμως το βασικό είναι να συνεχιστεί ο οικονομικός πόλεμος κατά της Ρωσίας. Η υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γιέλεν, δηλώνει ότι πρέπει η Ρωσία να οδηγηθεί σε τεχνητή χρεοκοπία. Οι ΗΠΑ εμποδίζουν την αποπληρωμή ρωσικών ομολόγων, μπλοκάροντας κάθε έμβασμα απο την Μόσχα ακόμα και αν είναι σε δολάρια. 

Η Ρωσία παρά τις προσπάθειες της Δύσης φάνηκε ότι έχει μεγαλύτερες οικονομικές αντοχές. Παρά την κατακράτηση ρωσικών χρημάτων σε συνάλλαγμα, η αύξηση των τιμών των πρώτων υλών (αερίου, πετρελαίου, λιπασμάτων,  ορυκτών κα) έχει φέρει περισσότερα έσοδα στην Μόσχα.   Συγχρόνως  ότι δεν εξάγει η Ρωσία στην  Δύση το  εξάγει στην Ανατολή ή και σε άλλες ηπείρους, πέρα από την Ασία. 

Το Ρούβλι έχει ξαναβρεί την αξία που είχε και πριν απο την 24η Φεβρουαρίου.

Είναι η ΕΕ ειδικά που υποφέρει απο τις δικές της κυρώσεις. Τα πράγματα εξελίσσονται όπως τα περιέγραψε ο Μάριο Ντράγκι. Οι ευρωπαϊκές εταιρίες ενέργειας πληρώνουν με τον κανονισμό Πούτιν (δίνουν δηλαδή το δικαίωμα στην Gazprom να μετατρέπει  το συνάλλαγμα σε Ρούβλια). Η Κομισιόν αν και εγγράφως έστειλε οδηγία που περιπλέκει τα πράγματα, αφού πρακτικά αφήνει ελεύθερες τις χώρες να πληρώσουν σε ρούβλια, δημοσίως δηλώνει ότι απαγορεύεται η πληρωμή με τον κανονισμό Πούτιν. Ήρθε λοιπόν η ιταλική ΕΝΙ να δημοσιοποιήσει ότι πληρώνει σε Ρούβλια, ώστε να μπει τέλος στο τρελοκομείο. Η Κομισιόν αμέσως μετά αναγνώρισε ότι θα χρειαστούν 300 δις ευρώ ώστε μετά το 2027 η ΕΕ να μπορέσει να απεμπλακεί απο τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα. 

Για τις ευρωπαϊκές εταιρίες ξεκίνησε ήδη ο δεύτερος Γολγοθάς. Τι ακριβώς θα κάνουν με τις επενδύσεις τους στην Ρωσία; Υπάρχουν εργοστάσια , υπάρχουν υποδομές, υπάρχουν γραμμές παραγωγής , επενδύσεις δισεκατομμυρίων οι οποίες εγκαταλείπονται. Ο Πούτιν δεν τις έχει ακόμα δημεύσει  όπως κάνουν οι δυτικοί με τα ρωσικά χρήματα. Αλλά σε λίγο θα γίνει και αυτό ως αντίποινα στις δυτικές κυρώσεις. 

Και θα γίνει αυτό  γιατί πολύ απλά αυτή είναι και η επιδίωξη της αντιπαράθεσης  κατά της Ρωσίας, μέσω της Ουκρανίας. Μια αντιπαράθεση την οποία αποδέχθηκε ο Ρώσος Πρόεδρος εισβάλοντας στην Ουκρανία, μετατρέποντας την σε θερμό πόλεμο. 

Δυστυχώς οι μάχες στην Ουκρανία είναι ένα επεισόδιο της ολοκληρωτικής αντιπαράθεσης με την Ρωσία.

Μετά το Αζοφσταλ

Το τυπικό και οριστικό τέλος της μάχης την Μαριούπολη, άνοιξε και πάλι ένα παράθυρο ελπίδας μήπως ξεκινήσουν οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις. Όμως ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν δείχνει έτοιμος να προχωρήσει στην διαπραγμάτευση. Αντιθέτως επέκτεινε τον Στρατιωτικό Νόμο για ακόμα 90 μέρες πρακτικά έως το τέλος του καλοκαιριού.

Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, προσπαθεί να πείσει τον Ζελένσκι να ακολουθήσει έστω και τώρα την διπλωματική οδό , πριν οι Ρώσοι καταλάβουν και άλλες περιοχές. Όμως ο Ουκρανός Πρόεδρος σχεδόν κατηγόρησε δημοσίως τον μακρόν ότι προτείνει την συνθηκολόγηση της Ουκρανίας, κάτι που δείχνει ότι το Κίεβο επιμένει στο πεδίο της μάχης με την ελπίδα της ανάκαμψης.

Την ίδια ώρα και το Βερολίνο φαίνεται ότι είναι δυσαρεστημένο με τον Ζελένσκι. Η Γερμανία είναι η χώρα που έχει υποστεί ήδη σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις με την νέα κυβέρνηση να δείχνει πως έχει χάσει κάθε δυνατότητα διπλωματικής πρωτοβουλίας.

Η συμπεριφορά του Κιέβου έχει ενοχλήσει πολύ το Βερολίνο. Ο καγκελάριος Σολτς αρνείται να επισκεφθεί το Κίεβο, αν και ο Ζελένσκι έχει αναιρέσει την προσβολή προς τον Γερμανό Πρόεδρος Σταϊνμαγιερ τον οποίο χαρακτήρισε ανεπιθύμητο πρόσωπο. Ενώ και ο Ουκρανός πρέσβης στην Γερμανία χαρακτήρισε «θυμωμένο λουκάνικο» τον Σολτς. Προσβολές που η καγκελαρία δεν πρόκειται να ξεχάσει εύκολα. Η αλήθεια είναι πως το Κίεβο ζητάει βαριά όπλα από την Γερμανία η οποία αρνείται να στείλει. Έχει εγκρίνει μόνο λεφτά για την Ουκρανία.

Τα τελευταία 24ωρα επίσης και ο Γερμανός καγκελάριος δείχνει ότι προτρέπει τον Ζελένσκι να ξεκινήσει διαβουλεύσεις με την Μόσχα.

Ο Σολτς τηλεφωνήθηκε με τον Πούτιν αλλά φυσικά δεν υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα. Η συζήτηση μάλλον αφορούσε τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και το μέλλον των γερμανικών επιχειρήσεων μέσα στην Ρωσία.

Είναι εμφανές ότι το Κίεβο και η Ουάσιγκτον θέλουν την συνέχιση των μαχών και όλο το καλοκαίρι. Με ότι αυτό σημαίνει για την Ουκρανία.