Του Σωτήρη Σιδέρη

Ήδη η ΝΔ και το πολυπλόκαμο σύστημα υποστήριξής της εκπονούν σενάρια διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, αλλαγής του εκλογικού νόμου ή  αναζητούν πιθανά συμμαχικά σχήματα διακυβέρνησης. Όλα αυτά , καταδεικνύουν έναν πρόωρο πανικό από την πιθανότητα απώλειας της εξουσίας και επανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ.  Η μείωση της διαφοράς  ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στο  7%, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Prorata (ΕΦΣΥΝ) επιβεβαιώνει την αστάθεια του πρωθυπουργού, που προκύπτει και από τις αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις του. Ο πρωθυπουργός νοιώθει να βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας, καθώς πέρα από την εικόνα ηθικής παρακμής, η κατάσταση στο εσωτερικό κυβέρνησης και ΝΔ παραπέμπει σε κρίση στρατηγικής και όχι κρίση διαχείρισης με αφμορή την κακοκαιρία και φοβάται ακριβώς το πολιτικό αδιέξοδο που τον απειλεί.

 Η ατμόσφαιρα σκανδάλων και ανεπάρκειας πνίγουν το Μέγαρο Μαξίμου.  Η αλαζονεία της κυρίαρχης δύναμης έχει εξαερωθεί, η αίσθηση του αήττητου έχει πνιγεί στο χιόνι ή έχει καεί στα εργασιακά, στα σκάνδαλα  και τις πυρκαγιές. Επί Μητσοτάκη , η ΝΔ  έχει μεταλλαχθεί  σε μηχανισμό συμφερόντων και είναι θέμα χρόνου, ακόμη και ισχυροί Ευρωπαίοι να βρεθούν απέναντί της για ζητήματα ελευθεριών, δημοκρατίας και δικαιοσύνης. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός από το βήμα της βουλής να συμπεριφέρεται ως χωροφύλακας του 1965 και να χαρακτηρίζει συμμορίτες δημοσιογράφους.  Σε αυτό το κλίμα πανικού εξυφαίνονται σενάρια που στόχο έχουν ένα  ανανεωμένο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Αλλά η κατάσταση πολιορκίας του 2019, δεν θα επιστρέψει ποτέ.

Νοσεί όλη η ΝΔ και όχι μόνο το Επιτελικό Κράτος

Από το σημείο αυτό, αρχίζει μια νέα φάση που θα κυριαρχήσει στις πολιτικές εξελίξεις μέχρι τις εκλογές. Το πρώτο βήμα έγινε από τον πρωθυπουργό στη βουλή. Έδειξε ότι η συμμαχία με την ακροδεξιά και τα ΜΜΕ έχει υποστεί σοβαρά  ρήγματα  , αλλά είναι προφανές ότι αδυνατεί να επινοήσει ένα μεστό πολιτικό αφήγημα. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι η λαική δυσφορία δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με απειλές , εκφοβισμό και παρακρατικές αντιλήψεις. Ποιες είναι λοιπόν οι συμμαχίες που μπορεί να οικοδομήσει η ΝΔ; τίποτα δεν αποκλείεται μέχρι τις εκλογές, αλλά είναι ολοφάνερο ότι  ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταρχάς πρόβλημα νίκης και δευτερευόντως συμμαχίας.  Ο λόγος είναι απλός. Οι συνεχόμενες δόσεις επικοινωνιακών εμβολίων   δεν  καταφέρνουν να τονώσουν  το ανοσοποιητικό σύστημα της ΝΔ, αντίθετα η φθορά  επιταχύνεται.  Αυτή την  πραγματικότητα  τη γνωρίζει πολύ καλύτερα η ΝΔ γι αυτό ήδη άρχισε να εκπονεί σενάρια επαναληπτικών εκλογών, που ιστορικά ευνοούν την αντιπολίτευση και όχι την κυβέρνηση. Άρα τα διλήμματα και η κρίση πανικού του Επιτελικού Κράτους έχουν  σωστή βάση, αλλά ανομολόγητα αίτια.

Δεν είναι όμως λίγα  και τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, αν και υπάρχουν και κάποια θετικά στοιχεία υπέρ του, καθώς πλέον είναι ορατή η αλλαγή  στο πολιτικό ηχόχρωμά του από τότε που ζήτησε εκλογές. Στη χώρα υπάρχει  πλέον αντιπολίτευση που κάνει αισθητή την πίεση στην κυβέρνηση. Όχι μόνο ως προς την ηθική της, αλλά κυρίως πάνω στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, την ακρίβεια, τις υποδομές, το ΕΣΥ, την Παιδεία, τα εργασιακά.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και ασαφείς στόχοι. Ήδη ο Αλέξης Τσίπρας μιλά για κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Από άποψη μιας πρώτης τακτικής είναι σωστή θέση, γιατί θέλει να δημιουργήσει την αίσθηση σταθερότητας με μια συμμαχική κυβέρνηση ώστε να αποφευχθούν συνεχείς εκλογές, σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη που θα επιδιώξει αποσταθεροποίηση με επαναληπτικές εκλογές. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ , αν συνεργαστούν δεν θα έχουν τη  γρήγορη φθορά μιας πιθανής συνεργασίας ΚΙΝΑΛ - ΝΔ, οπότε θα έχουν περισσότερο χρόνο και περισσότερη ανοχή από την κοινωνία.

Τα αρνητικά όμως δεν είναι αμελητέα. Πρώτον το ΚΙΝΑΛ είναι φθαρμένο, όσο και η ΝΔ, απλά δεν φαίνεται γιατί δεν είναι στην εξουσία. Δεύτερο, στην Ελλάδα δεν υπάρχει κουλτούρα προγραμματικής συμφωνίας, ώστε να ξέρει ο κόσμος τι ψήφισε και ποιος τον κυβερνά. Να ετοιμαστούν δηλαδή από πριν νομοσχέδια, να αποσαφηνιστούν πολιτικές στο κοινωνικό κράτος, την εξωτερική πολιτική, το κράτος δικαίου, η αναζήτηση ευθυνών για τα έργα και ημέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη κλπ.
 Αν αυτό συμβεί η διάρκεια ζωής της κυβέρνησης θα είναι μεγαλύτερη. Αν όχι θα είναι βραχύβια, με τρομερές επιπτώσεις. Ίσως η ολιγαρχία θα ήθελε μια τέτοια κυβέρνηση, κυρίως πρόχειρη και χωρίς πρόγραμμα, για να αποσυνθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ εντελώς. Δυστυχώς , ενώ έχουμε μπροστά μας τις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική, η ουσιαστική προγραμματική συζήτηση δεν έχει καν αρχίσει . Οι δηλώσεις δεν είναι ούτε πρόγραμμα, ούτε ενισχύουν την κουλτούρα συνεργασιών. Κυρίως αυτό αφορά το ΚΙΝΑΛ και την θολή πολιτική του.
  

 Οι πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ

    Αφού όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που θέτει ζήτημα συνεργασιών και προοδευτικής κυβέρνησης, οφείλει να κινηθεί προς την κατεύθυνση αυτή, αναλαμβάνοντας σχετικές πρωτοβουλίες. Στην περίπτωση αυτή, το ΚΙΝΑΛ θα έχει την ευθύνη αποδοχής ή απόρριψης της πρότασης διαλόγου, οπότε και ο πολιτικός διάλογος θα μετουσιωθεί σε ουσιαστική προοπτική ή ο καθένας θα πάρει το δρόμο του. Ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο να ωφεληθεί έχει αναλαμβάνοντας σχετική πρωτοβουλία και είναι ερώτημα   γιατί δεν έχει ακόμη κινηθεί. Ίσως μετά το συνέδριο, αλλά τίποτα δεν αποκλείει πλέον εκλογικό αιφνιδιασμό.
Ο πολιτικός χρόνος τρέχει με μεγάλες ταχύτητες. Αυτό που σήμερα φαίνεται νωρίς να γίνει, αύριο ίσως να είναι αργά. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ξέρουν μετά από δώδεκα χρόνια μνημονίων , ηττοπάθειας κακών επιλογών,  ταπείνωσης της χώρας και συνεχών αλλαγών κυβερνήσεων μέχρι την λαίλαπα Μητσοτάκη. Η κοινή γνώμη θα εκτιμήσει τις καθαρές κουβέντες…