Η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου  για την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ, τάραξε τα νερά , έφερε και περισσότερο κόσμο στην κάλπη, αλλά ο ίδιος ο Γιώργος ...δεν αρέσει πια όπως παλιά (για να παραφράσουμε την φράση της Μελίνας προς τον Ανδρέα πριν από 30 χρόνια). Θα χρειαστεί και δεύτερο γύρος για να εκλεγεί ο αρχηγός του ΚΙΝΑΛ, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να έχει ένα σαφές προβάδισμα  γύρω στο   9%, από τον δεύτερο Γιώργο Παπανδρέου, που έχει μικρή διαφορά από τον τρίτο Ανδρέα Λοβέρδο περίπου 1,5%. Το ΚΙΝΑΛ όμως φαίνεται να μένει σταθερό στην  πορεία που χάραξε από την γέννηση του και οχι βάσει του ...ΠΑΣΟΚ. Έχει κυλήσει νερό στ αυλάκι και τώρα φαίνεται. 

Όσοι αναζητούν την αναγέννηση του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, φαίνεται ότι αναζητούν νέο πρόσωπο. Γι αυτό και το προβάδισμα του Ν. Ανδρουλάκη, όπως και του Π.  Χρηστίδη στους τρεις υποψηφίους που βρέθηκαν στα χαμηλά. Αντιθέτως ο Γιώργος Παπανδρέου κουβαλάει πολλά γεγονότα πάνω του, ήταν πρωθυπουργός σε μια πολύ δύσκολη ώρα  και αυτό δεν μπορεί εύκολα να ξεχαστεί.

Εκτός αυτού έχει κυλήσει πολύ καιρό στο αυλάκι. Το ΠΑΣΟΚ,  το οποίο θέλουν να ανασύρουν εσχάτως από το συρτάρι που το είχαν κρύψει, δεν υπάρχει πλέον. Υπάρχει το ΚΙΝΑΛ το οποίο και αυτό έχει ήδη τη μικρή του  πορεία. Βασικό στοιχείο της μικρής  πορείας του, είναι το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και η ανοχή στην ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη. Η Φώφη προσπάθησε αυτό να το αλλάξει. Η κληρονομιά της, ταυτόχρονα με την αναπόληση των παλαιών μεγαλείων (εξ ου και η ανάσυρση του ΠΑΣΟΚ) έφερε μια μεγαλύτερη συμμετοχή. Κάπου 270.000 ψηφοφόρους, ακόμα και ορισμένους που στις βουλευτικές εκλογές δεν είχαν ψηφίσει ΚΙΝΑΛ. Όμως το ΚΙΝΑΛ το είχαν ψηφίσει τον Ιούλιο του 2019, περίπου 457.000 άνθρωποι. Άρα δεν μιλάμε για κάποια έκρηξη που ξεπερνά τα όρια του ΚΙΝΑΛ. Πρόκειται για μια κομματική υπόθεση που δεν ακουμπά τελικώς ένα κοινό ευρύτερο.

Μένει λοιπόν να δούμε ποιος θα εκλεγεί τελικώς αρχηγός την Κυριακή 12.12, για να μπορούμε να διακρίνουμε και τις ελπίδες για την νέα πορεία του ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ  αν τελικώς το θελήσουν. 

Θαύματα όμως δεν μπορούν να  γίνουν , η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού δεν μπορεί να προκύψει μέσω της εκλογής νέου αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ. Όχι τουλάχιστον  έτσι όπως πολλοί βιάστηκαν να συμπεράνουν από την κινητικότητα ψηφοφόρων, και από το ενδιαφέρον που φάνηκε να  υπάρχει.

Αν δει κανείς τα νούμερα πιο προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι η Αττική έβγαλε πρώτο τον Ανδρέα Λοβέρδο, δεύτερο τον Ν. Ανδρουλάκη και τρίτο τον Γ. Παπανδρέου.

Ο κορμός όσων ενδιαφέρονται για το ΚΙΝΑΛ σήμερα, προκρίνει την κεντροδεξιά του πορεία , προτιμούν τον κεντροδεξιό του προσανατολισμό, από το ενδεχόμενο της επιστροφής στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία.  

Ο  Νίκος Ανδρουλάκης προσφέρει λοιπόν την εγγύηση αυτής της πορείας.  Μαζί είναι αλήθεια και της ελπίδας για μια ανανέωση μακριά από τα πάθη και τα βάρη  του παρελθόντος. Και είναι αυτό το πλεονέκτημα του ευρωβουλευτή Ανδρουλάκη μαζί όμως με τον μηχανισμό που έχει δημιουργήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Μαθηματικά οι ελπίδες του Γ. Παπανδρέου υπάρχουν να κερδίσει στον β γύρο. Αν όμως η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Ανδρέα Λοβέρδου ψηφίσει τον Ν. Ανδρουλάκη, τότε το αποτέλεσμα έχει κριθεί. Ο κ. Λοβέρδος είναι ο “ρυθμιστής” του αποτελέσματος.