Η συζήτηση στη βουλή ανέδειξε δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τον κόσμο που ζούμε  και τον κόσμο που θέλουμε να ζούμε. Από την μία πλευρά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που θεωρεί ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο χρηματιστήριο ασφάλειας,  μπορεί να της προσφέρει εθνική ασφάλεια έναντι της τουρκικής απειλής. Έτσι αιτιολόγησε  το εξοπλιστικό πρόγραμμα και την συμφωνία με τη Γαλλία. Αυτό δεν ισχύει,  γιατί εθνική ασφάλεια χωρίς επίλυση των διαφορών δεν μπορεί να υπάρξει και πάντα ο αναθεωρητισμός της Άγκυρας και μετά τον Ερντογάν θα τροφοδοτεί τις απειλές και τους εξοπλισμούς της Ελλάδας.  Ο Αλέξης Τσίπρας ανέδειξε μια  διαφορετική προσέγγιση που συνδυάζει την εθνική  άμυνα και ασφάλεια με την κοινωνική ασφάλεια και την διπλωματία. Με απλά λόγια ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι η εθνική άμυνα  μπορεί να αγοραστεί ή να στηριχθεί μόνο με εξοπλισμούς, έστω και αν αυτό οδηγεί σε νέα χρεοκοπία,  ενώ ο Τσίπρας πιστεύει ότι η εθνική ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει αποκομμένη από την κοινωνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή, που μπορεί να ενεργοποιήσει τα εθνικά ανακλαστικά του ελληνικού λαού και να είναι περισσότερο συμμέτοχος στο δόγμα συνολικής και όχι μερικής ασφάλειας.

Η συμφωνία με την Γαλλία αν και έχει θετικές πλευρές,  υπολείπεται μιας συνολικής πολιτικής ασφάλειας δεν μπορεί να καλύψει αλήθειες που ακούστηκαν και στη βουλή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις Από πλευράς Μητσοτάκη δεν ακούστηκε τίποτα για την σοβαρή καταγγελία ότι  με την επίκληση της τουρκικής απειλής , παρακάμφθηκαν όλες οι θεσμικές διαδικασίες ,κυρίως για τα Rafale.

Το κριτήριο της ψήφου

Εν ονόματι της πανδημίας έγινε το ίδιο στην υγεία, την παιδεία, τα εργασιακά παντού. Υπονομεύοντας τους θεσμούς δεν κερδίζεται καμία μάχη μόνο πρόσκαιρα αποτελέσματα και αυτά επιδερμικά είναι. Πέραν αυτών που σωστά επικρίθηκαν ως κίβδηλος πατριωτισμός, μια φράση του πρωθυπουργού κατά του ΣΥΡΙΖΑ ότι η αρνητική του στάση είναι «εθνική εξαίρεση» καταδεικνύει την αντίληψη του Κυριάκου Μητσοτάκη για την Αριστερά που έχει τις ρίζες της ακριβώς στο μετά τον εμφύλιο κλίμα και στην δράση του παρακράτους και συμπυκνώνονταν στο εθνικιστικό δόγμα περί εθνικών μιασμάτων. Η εθνική εξαίρεση  ήταν ο άξονας γύρω από τον οποίο κινήθηκε ο πρωθυπουργός, αλλά είναι  διχαστική  θέση, και σωστά ο Τσίπρας του ζήτησε να είναι προσεκτικός. Αλλά δεν θα είναι προσεκτικός γιατί  ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να σκεφθεί με άλλον τρόπο.
Ως προς την συζήτηση αν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλου κόμματος σε μια τέτοια συζήτηση και ψηφοφορία στη βουλή, επηρεάζει την ψήφο  των πολιτών η απάντηση είναι ότι ψήφος συνθέτει αίτια . Ο λαός συμπυκνώνει στη μία ψήφο που έχει, την ατομική, την οικογενειακή, την κοινωνική και την εθνική εικόνα, την ικανοποίηση ή όχι των προσδοκιών του.  

Συμφωνία και Γαλάζια Πατρίδα

Με βάση αυτή την προσέγγιση η αντιπαράθεση μεταξύ Τσίπρα –Μητσοτάκη στην βουλή είχε ειδικό ενδιαφέρον γιατί συμπύκνωνε το δίλημμα που προαναφέρθηκε: ασφάλεια με υπολογισμό του κοινωνικού κόστους ή χωρίς να ληφθεί υπόψη. Και επίσης: είναι εταιρική στρατηγική συνεργασία ή περίπου εμπορική συμφωνία όταν οι εξοπλισμοί συνοδεύονται από μια συμφωνία που εξαιρεί την συνδρομή όταν πλήττονται κυριαρχικά δικαιώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε μια πιο ισχυρή συμφωνία από αυτή που ψηφίστηκε στη βουλή. Ένα μεγάλο μέρος των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, αφιέρωσε πολύ χρόνο στο να υπερασπιστεί την ελληνογαλλική συμφωνία , αναφερόμενο στα σχόλια ή τις ανησυχίες της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα , η τουρκική διπλωματία ανησυχεί περισσότερο από τις θέσεις Τσίπρα παρά από αυτές του Μητσοτάκη. Γιατί στην σκέψη των Τούρκων υπερτερεί η θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε μια συμφωνία που να περιλαμβάνει την ΑΟΖ, γιατί αυτό προσβάλλει το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας και όχι η σημερινή συμφωνία. Και ήταν σωστή και έχει διατυπωθεί πολλές φορές εδώ στο OMEGAPRESS.GR   ότι  η κυβέρνηση είναι αυτή που έχει παραιτηθεί από την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων , κατά συνέπεια η Τουρκία μπορεί να συνεχίσει να αλωνίζει στην ανατολική Μεσόγειο και να δηλώνει ότι το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας είναι «αδιαπέραστο».

 
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγοντας στην δευτερολογία του τόνισε ότι αυτή η συμφωνία δεν εξασφαλίζει εγγυήσεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, δεν συνεισφέρει ούτε ένα ευρώ στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, μας απομακρύνει από μια έντιμη συμφωνία με την Τουρκία , δεν λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις στο δημόσιο χρέος και τα δημοσιονομικά. Απαντήσεις σε αυτά δεν πήρε από τον πρωθυπουργό ή ότι απαντήθηκε ήταν η ρητορική της καπηλείας ή του διχασμού .
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικαλέστηκε το άρθρο 31 παράγραφος 2 της συμφωνίας λέγοντας ότι μπορεί να τροποποιηθεί εγγράφως  κοινή συναινέσει των δύο μερών και τόνισε ότι «αξιοποιώντας το άρθρο 31 θα την αλλάξουμε εις ότι αφορά την παρουσία Ελλήνων στο εξωτερικό. Με δική μας ευθύνη οι Έλληνες στρατιώτες δεν θα πολεμούν έξω από τα σύνορα της χώρας υπό τις διαταγές άλλων δυνάμεων».

Η νέα αγορά του αιώνα δεν εκπληρώνει την ανάγκη για στρατηγικές συμμαχίες που να καθιστούν απαγορευτικό για την Τουρκία να συνεχίσει την αναθεωρητική της πολιτική. Η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει βρει ακόμη ένα σχέδιο που θα οδηγήσει την Άγκυρα σε αναδίπλωση. Η κρίση είναι εδώ και θα συνεχιστεί. Οι ΗΠΑ σιωπηλά δεν έχουν καμία διάθεση να στηρίξουν την Ελλάδα , ούτε πολιτικά , ούτε στρατιωτικά και λειτουργούν αποκλειστικά κατευναστικά, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία όπως έχει αποδειχθεί . Το σκηνικό γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο και την ίδια στιγμή η ελληνική κοινωνία διαισθάνεται ότι οι εξοπλισμοί πάνω της θα πέσουν .